Honey Talk
"พ่อฉันเขาก็แบบนี้แหละ นายอย่าไปสนใจเลย"
ฉันเข้าใจว่าพ่อชอบและเอ็นดูวิคเตอร์มากเพราะท่านเห็นเขามาตั้งแต่เด็ก แต่การจะไปบังคับยัดเยียดลูกสาวให้อีกฝ่ายมันก็ออกจะเกินไปหน่อย ฉันกลัวเขาจะอึดอัดซะเปล่าๆ
"รีบไปเรียนเถอะ"
"แล้วนายจะไปไหน?"
ฉันรั้งแขนวิคเตอร์ไว้ก่อนที่เขาจะเดินไปทางประตูที่เชื่อมระหว่างบ้านเราสองคน
"ไปเอารถ"
"ถ้านายเข้าไปอาจจะเจอยัยนั่น"
"ยังไงหนีตลอดไปไม่ได้หรอก"
เขาเอ่ยเสียงราบเรียบก่อนจะเดินเข้าไปในเขตบ้านตัวเองทิ้งให้ฉันยืนมองเขาด้วยความกังวล เห็นได้ชัดว่าเมื่อวานยัยแม่มดนั่นดูโมโหมากแค่ไหน แล้วถ้าเจอหน้ากันตอนนี้มีเหรอที่จะไม่พุ่งเข้ามาตบตีเขาแบบเมื่อวานอีก
ฉันถอนหายใจยาวก่อนจะรีบขึ้นรถเพื่อไปมหาลัยเพราะช่วงเช้ามีเรียนลากยาวจนถึงเย็น ส่วนเรื่องวิคเตอร์ก็คงต้องปล่อยไปในเมื่อเขาอยากเข้าไปเองฉันก็ห้ามไม่ได้
...ได้แต่หวังว่าบนหน้าเขาจะไม่มีรอยมือเพิ่ม ไม่งั้
