รุ่งเช้า
“เช้านี้คุณหมออนุญาตให้น้องย้ายไปพักฟื้นห้องธรรมดาได้แล้วนะคะคุณแม่เดี๋ยวเราจะพาน้องไปส่งให้ที่ห้องเชิญคุณแม่ไปรอที่ห้องได้เลยค่ะ”
“ขอบคุณมากค่ะงั้นเดี๋ยวดิฉันไปรอที่ห้องนะคะ"
วันนี้ฉันรีบตื่นแต่เช้าเพื่อมาดูน้องเรียวที่ห้องปลอดเชื้อพอมาถึงคุณพยาบาลก็บอกข่าวดีนี้กับฉันส่วนคนที่นอนกอดฉันเมื่อคืนน่ะเหรอไม่รู้หายไปไหนตื่นมาฉันก็ไม่เจอเขาแล้ว
"อ้าวแม่! มาแล้วเหรอคะ"
พอกลับมาที่ห้องฉันก็เจอกับแม่ฉันที่พึ่งมาถึงพอดี
"จ๊ะ! แล้วนี้ตาเรียวเป็นไงบ้างจะได้ย้ายออกจากห้องนั้นเมื่อไหร่'
"อาการดีขึ้นแล้วค่ะเดี๋ยวก็จะย้ายกลับมาห้องนี้แล้วแพรวพึ่งไปหาที่ห้องมาเมื่อกี้"
ฉันตอบแม่ฉันออกไปหลังจากที่ท่านถามถึงน้องเรียว
"แล้วพ่อน้องเรียวละเป็นไงบ้าง"
"แม่!! ถามถึงเขาทำไมคะ"
ฉันถึงกับใช้เสียงสูงถามแม่เลยทีเดียวที่อยู่ๆก็มาถามถึงริว
"ทำไมล่ะทำไม่แม่จะถามไม่ได้เขาเป็นพ่อของหลานแม่นะแล้วอีกอย่า
