“ตาหมอกทำงานเสร็จก็ไปหาผู้หญิงคนนั้นอีกแล้วหรอ นังนั่นมีอะไรดี”
“อย่าตีกรอบให้ลูกนักเลย ลูกจะ 30 แล้วนะคุณ ลูกโตพอจะคิดเองได้แล้ว ลูกอุตส่าห์กลับ ถ้ามาเจอแม่ตัวเองไม่ชอบแฟนอีก ลูกจะอยากอยู่บ้านรึไง” ทรงธรรมมองภรรยาของตนเองอย่างละเหี่ยใจ
“คุณแต่ผู้หญิงที่ลูกไปติด ผู้หญิงบาร์นะ”
“ลูกไม่โง่ที่จะแยกไม่ออกอะไรดีไม่ดี คุณแค่ต้องเชื่อใจ”
”ฉันจะไม่ให้พวกผู้หญิงกลางคืน มาใช้นามสกุลเราหรอกนะ คุณอะหัดห่วงลูกบ้าง ไม่ใช่วัน ๆ อยู่แต่ที่ปางไม้ ไม่สนใจอะไรสักอย่าง” เสียงตวาดแว้ด ๆ ของคนเป็นภรรยา ทำให้ทรงธรรมหยุดบทสนทนาแล้วเดินออกจากตรงนั้นทันที
“ถ้าจะหาเรื่องก็คุยคนเดียวไปแล้วกัน”
“คุณ คุณ กลับมาคุยกันก่อนนะ” แม้เกตุแก้วจะตะโกนเรียกยังไง สามีของเธอก็ไม่หันกลับมาฟังอีกแล้ว
อีกด้าน.......
“เมล เมล เดี๋ยวก่อน พี่รู้เมลมีใหม่แค่ประชดพี่ เมลไม่ใช่คนเปลี่ยนใจอะไรง่าย ๆ ให้โอกาสพี่อีกสักครั้ง พี่จะทำท
