ตอนที่ 6
1227 Words
บทที่ 6
ปราบตั้งคำถาม แสงระวียิ้มอย่างเอียงอาย
“คุณปราบก็เป็นเจ้านายของเรนะสิคะ”
“แค่นี้เองหรือ?”
“ค่ะ”
“เร...” ชายหนุ่มเชยคางหญิงสาวให้เงยมองเขา ประกายตาของเขาที่จับจ้องบนใบหน้าหวานเต็มไปด้วยพลังอำนาจที่จุดความซาบซ่านในเรือนร่างสาว แผนที่เธอจะยั่วเขาสำเร็จแล้ว แต่จะทำยังไงกับตัวเธอที่หวั่นไหวไปกับเสน่ห์อันดึงดูดของเขาดีล่ะทีนี้
“เคยมีใครบอกไหมว่าปากของเธอ...น่าจูบ”
แสงระวีเลิกคิ้วสูง แต่ยังไม่ทันที่เธอจะได้แสดงความประหลาดใจออกมาเต็มที่เขาก็จูบเธออีกครั้ง แนบริมฝีปากอุ่นและแทรกลิ้นเข้าไปในปากจิ้มลิ้ม ครั้งนี้เขาดันลำตัวใหญ่โตลงมาชิดหญิงสาว อกกว้างของเขาบดเบียดกับทรวงนุ่มใต้เนื้อผ้าฝ้ายของชุดกระโปรงที่สายเสื้อสปาเก็ตตี้หลุดรุ่ยลงไปอยู่บนแขนเรียวราวลำเทียนของหญิงสาว
“อืม...อืม” ปราบครางออกมา เขาไม่คิดเลยว่าปากเล็กของแสงระวีจะเต็มไปด้วยความชุ่มฉ่ำและรัดรึงความรู้สึกของเขามากขนาดนี้ เขาเคยจูบผู้หญิง แต่นานมันก็นานมาแล้วจริง ๆ ปราบไม่ได้โกหกเธอ
และตอนนี้เขารู้สึกว่ากำลังตื่นตัวอีกครั้ง จากริมฝีปากนุ่มเหมือนกลีบดอกไม้ จากเรือนร่างของสาววัยสะพรั่งที่แนบชิดกับตัวเขา ส่วนกลางลำตัวของเขากำลังดุนดันขึ้นมา แสงระวีก็รู้สึกเช่นกันเมื่อความแข็งขึงของเขาเสียดสีอยู่กับหน้าขาของเธอ
นี่เธอกับเขาไปไกลแค่ไหนแล้ว มันไม่ใช่แค่จูบธรรมดา แต่แสงระวีก็หยุดตัวเองไม่ได้เช่นกัน เธอหลงใหลอยู่ในจูบของเขา กระทั่งปราบเลื่อนใบหน้าออกและซุกไซ้ไปตามลำคอขาวผ่องก่อนจะเลื่อนลงไปหาเนินถันอวบอิ่มที่ล้นออกมาเห็นยอดสีชมพูรำไรปริ่มอยู่กับเสื้อสายเดี่ยวที่สายของมันเลื่อนหลุดลงไปบนแขนของเธอทั้งสองข้าง
“อุ๊ย! คุณปราบคะ” แสงระวีส่งเสียงออกมาเบา ๆ เมื่อเขาถูไถคางสากระคายกับเนินเนื้อนุ่มขาว
“อุ๊ว...คุณปราบขา...อูว” หญิงสาวอดที่จะส่งเสียงหวานออกมาไม่ได้ ความเสียวซ่านวิ่งไปทั่วเรือนกายเมื่อใบหน้าคร้ามคมของเขายังสาละวนอยู่กับดอกบัวงามทั้งสอง คนตัวใหญ่เลื่อนชุดของเธอลงทำให้ปทุมถันอวบใหญ่และขาวผ่องเผยออกมาเต็มตา
“เร” ปราบเรียกเธอเสียงแหบแห้ง
“อะไรคะ?”
“เธอสวยมากรู้มั้ย” ปราบกล่าวชมและเริ่มไล้ฝ่ามือลงบนเนินอกอวบอิ่มข้างหนึ่ง เขาค่อย ๆ บีบคลึงมันเบา ๆ ก่อนจะเคล้นหนักมือขึ้น
“อูว...ซี๊ด...คุณปราบ...อย่าค่ะ” แสงระวีครวญครางแต่เธอยังแอ่นอกแสนสวยทั้งสองให้เขาบีบคลึงเล่น ปราบยกมืออีกข้าง คราวนี้เขาจับทรวงอิ่มทั้งสองและบีบคลึงพร้อมกันจนหญิงสาวร้อง
“ซี๊ด...อา...คุณปราบ” เธอแอ่นหลังเพื่อเด้งหน้าอกแสนสวยให้เขาลูบคลำและบีบคลึงอย่างไม่อาย
“เร...ไหนว่าเธอไม่เคยมีแฟน”
“ก็ไม่เคยมีนะสิคะ...อ๊า...คุณปราบ...” ยิ่งเขาบีบยิ่งเขาคลำเธอก็ยิ่งร้องเสียงดังไมอายว่าตอนนี้กำลังอยู่ที่โขดหินริมชายหาด แสงระวีไม่ตั้งใจจะให้ท่าเขาเลยสักนิด แต่ร่างสาวที่บิดไปมายามเขาสัมผัสเนินอกอวบอิ่มทำให้ปราบขาดสติควบคุมตัวเอง
“เร...นี่คงเป็นครั้งแรกของเธอซีนะ” ชายหนุ่มโน้มใบหน้าลงไปที่ปลายปทุมถันสีระเรื่อ เขาใช้ปลายนิ้วบีบคลึงยอดอกสีชมพูที่แข็งเป็นไตและลองดูดมันเบา ๆ ยิ่งทำให้แสงระวีอ่อนปวกเปียกเหมือนขี้ผึ้งถูกไฟลน
“คุณปราบ...อ๊า...อ๊า” หญิงสาวแอ่นอกอวบอิ่มให้เขาดูดดื่มมันในที่สุด ผิวเนียนละมุนเปล่งประกายอยู่ใต้แสงจันทร์ เธอเหมือนจะขาดใจทุกครั้งที่ลิ้นของเขาสัมผัสกับยอดอกและดูดมันเหมือนเด็กเล็ก ๆ ที่กำลังหิวกระหาย
“อุ๊ย!...ซี๊ด...คุณปราบขา...” แสงระวียั่วยุปราบด้วยเสียงสุดกระสันรัญจวนของเธอ หญิงสาวไม่เคยพบเจอสัมผัสจากบุรุษเพศ ไม่เคยรู้มาก่อนว่าความเสียวซ่านมันเป็นแบบนี้
เขาขยับเข้าไปชิดและตวัดแขนข้างหนึ่งรอบเอวบาง เสื้อของเธอหลุดลุ่ยลงไปกองอยู่ที่บั้นเอว ยิ่งเขาดุนดันยอดถันอ่อนไหวเธอก็ยิ่งเบียดกายเข้าหาเขา เธอกำลังเรียกร้องให้ปราบทำมากกว่านั้น แต่เขาก็ยังไม่ยอมถอนริมฝีปากออกจากยอดปทุมถันแสนหวาน
“อูว...อูว” แสงระวีห่อปาก สูดเอากระไอจากตัวเขาเข้าไป กลิ่นของอำพันจากท้องทะเลลึกที่ทำให้เธอหลงใหล ไม่มีอะไรหยุดหนุ่มสาวทั้งสองได้อีกนอกจากเสียงคลื่นลมทะเลที่โอบล้อม
เมื่อความต้องการทะยานขึ้นสูงปราบจึงดันร่างอรชรลงนอนราบกับพื้นทราย ปากของเขายังไม่ละจากความหอมหวานบนสองเต้ากลมกลึง ยิ่งดูดดึงก็ยิ่งรู้สึกถึงความหอมหวานที่ยั่วยุให้ตัวเขาขึงขังขึ้นมาอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้
“เร...” เขาครางออกมาและทำท่าจะดึงชุดสวยออกจากร่างของหญิงสาวแต่แสงระวีปรามเขาด้วยมือเรียวบางทั้งสอง
“คุณปราบ...เดี๋ยวใครผ่านมาเห็นนะคะ”
เธอกระซิบเสียงพร่า ปราบยิ้มกรุ้มกริ่ม เขาช่างหล่อเหลาแม้แสงจันทร์จะไม่สว่างจ้า
“ฉันไม่ถอดข้างบนก็ได้ แต่...”
“อะไรคะ?” เธอถามและรู้สึกว่ามีอะไรบางอย่างสอดลึกเข้าไปใต้ชายกระโปรงเบื้องล่าง มือซุกซนของปราบนั่นเอง มันกำลังแตะไต่ขึ้นไปบนหน้าขากระทั่งหยุดที่ขอบแพนตี้ของเธอ
“อื๊อ...อย่าค่ะ คุณปราบ” เธอร้องห้ามแต่กลับเบียดตัวเข้าหาอกกว้างเหมือนยั่วเย้า ความเสียวซ่านวิ่งมากระจุกอยู่ที่กลางลำตัว ไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อนทั้งตื่นเต้นและกำลังรอคอยอย่างวาดหวัง
“เธออายนี่ไม่ใช่หรือ เร”
“ก็อายนะสิคะ เดี๋ยวใครมาเห็นเข้าเรจะบอกเขาว่ายังไง”
“ดึกป่านนี้ใครจะมาแถวนี้ คนงานของบังกะโลก็อยู่อีกฟากของเกาะ”
“แต่เร...อืม...” ปากจิ้มลิ้มถูกประกบปิดไว้เหมือนเขาไม่อยากให้เธอเฉไฉอีกแล้ว แสงระวีบิดตัวเร่าเมื่อมือซุกซนของเขาซุกเข้าไปในแพนตี้ตัวเล็ก สัมผัสปุยไหมนุ่มใต้เนื้อผ้าบาง คลึงที่รอยแยกเบา ๆ จนมันเริ่มชุ่มฉ่ำ
“อู๊ย...คุณปราบ...อย่าซีคะ” ร้องครางออกมาแต่ก็แยกเรียวขากว้างขึ้น นิ้วของเขาซอกซอนเข้าไป บดบี้ติ่งเนื้อเล็ก ๆ ที่ตรงกลางรอยแยกใต้กระโปรงของเธอจนหญิงสาวคราง
“ซี๊ด...อู๊ว...ซี๊ด” ปากอิ่มชุ่มฉ่ำบิดเบี้ยวเหมือนเจ็บปวด ปราบหยั่งนิ้วลึกลงไปอีกกระทั่งพบปากทางแคบลึก เขาไม่รีรอรีบสอดนิ้วเข้าไปในทันที
- Writer
