บทที่ 13
“ที่นี่ดูไม่เปลี่ยนไปเลยนะคะ ปราบ”
เทียนหอมเอ่ยขึ้นกับเจ้าของเกาะที่เดินลุยฟองคลื่นเลียบชายหาดเคียงข้างเธอ ชายหนุ่มมองไปรอบ ๆ และตอบยิ้ม ๆ
“ธรรมชาติมันก็คือธรรมชาติ ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงไปมากกว่านี้หรอกนะเทียนถ้าความเจริญยังเข้ามาไม่ถึง”
“ปราบไม่คิดจะกลับไปอยู่ที่บ้านบ้างหรือคะ?”
หญิงสาวหยุดเดินและหันกลับมาถามเขา คำถามของเทียนหอมทำให้ปราบเงียบไปชั่วอึดใจหนึ่ง
“ผมชอบอยู่ที่นี่ มันสงบและไม่มีเรื่องวุ่นวาย ถึงจะมีนักท่องเที่ยวแต่แขกของเราก็จะอยู่ที่นี่อย่างมีความสุข”
“ปราบคะ” เทียนหอมก้าวไปยืนชิดและหันหน้าเข้าหาเขาก่อนจะวางมือทั้งสองไว้บนสีข้างของชายหนุ่ม หญิงสาวตัวเล็กกว่าเขามาก เธอเงยหน้าและช้อนมองเขาด้วยสายตาเว้าวอน
“รู้มั้ยคะว่าที่เทียนกลับมาครั้งนี้เพราะอะไร”
หญิงสาวถามแต่ชายหนุ่มกลับมองเธอและเงียบ
“เทียนคิดถึงคุณค่ะปราบ...เทียนขอโทษน
