ขอรัก(เมีย)อีกครั้งได้ไหม

คำขอร้องที่ไม่เคยทำ 2

ญาดายังคงง่วนอยู่กับการเตรียมขนมที่จะทำในวันพรุ่งนี้ หญิงสาวนั่งเช็ดใบตองเพื่อจะนำมาเย็บเป็นกระทงสำหรับใส่ขนม เมื่อทำความสะอาดเสร็จก็ใช้กรรไกรตัดตามรูปทรงที่ต้องการและใช้แม็กซ์เย็บกระดาษเย็บ

ทำไปทำมาก็รู้สึกเพลินเงยหน้าขึ้นมาอีกที เวลาก็เดินมาจนเกือบได้เวลาที่สามีจะถึงบ้าน จึงรีบเก็บกวาดทุกอย่างให้สะอาดเรียบร้อย นำอุปกรณ์ทุกอย่างเก็บเข้าที่จัดการล้างไม้ล้างมือ ยังไม่ทันจะได้เช็ดมือเสียงรถยนต์คุ้นหูก็แล่นเข้ามาจอด

แสงไฟที่ยังเปิดสว่างไสวอยู่ทั่วบ้านเรียกความสงสัยจากคนที่เพิ่งกลับมาไม่น้อย ทว่าก็ไม่คิดจะเอ่ยถามว่ามีอะไรหรือทำอะไรอยู่หรือไม่

"หญ้าถือเสื้อให้ค่ะ" ญาดาเดินเข้ามารับเสื้อที่พาดอยู่บนแขนแกร่งมาถือไว้

"พี่ธามทานอะไรมาหรือยังคะ หญ้าทำอาหารไว้รอด้วย หิวไหมเดี๋ยวหญ้าอุ่นให้ ไม่นานค่ะ"

"ห้าทุ่มครึ่งแล้วนะ ใครจะหิ้วท้องมากินที่บ้าน พี่บอกแล้วไม่ใช่เหรอ ว่าไม่ต้องทำอาหารเย็นรอ เพราะพี่ไม่กลับมากิน" ไร้ซึ่งความสำนึกผิด น้ำเสียงยังเต็มไปด้วยความเฉยชาออกจะติดไปทางรำคาญเสียด้วยซ้ำ แต่ญาดายังคงไม่ถอย

"แล้วเมื่อไหร่พี่ธามจะกลับมากินสักทีล่ะคะ เราแทบจะไม่ได้กินข้าวเย็นด้วยกันเลยนะ" หากจะบอกว่าไม่รู้สึกอะไรกับประโยคของญาดาคงไม่ใช่ เหมือนความจุกวิ่งเข้ามาชนที่อกจนคับแน่นอยู่ข้างใน

สิ่งที่ญาดาเอ่ยมาล้วนคือความจริงทุกคำ แทบจะไม่ได้ทานข้าวเย็นด้วยกัน จะให้เขาทานข้าวกับคนที่ทำให้เขาต้องเลิกรากับแฟนที่คบหากันมาหลายปีพังทลายอย่างนั้นเหรอ แค่ตอนเช้าก็เพียงพอแล้วมั้ง

"แค่กินด้วยกันตอนเช้าพี่ว่ามันก็น่าจะเพียงพอแล้วมั้ง เพราะถ้ากินตอนเย็นด้วยพี่คงกินไม่ลง หญ้าก็รู้ไม่ใช่เหรอว่าเพราะอะไร" ญาดายิ้มขมขื่น ก้มหน้ายอมรับในสิ่งที่เธอตัดสินใจก้าวเข้าไปในวันนั้น

เพราะคำว่ารักที่เธอมีให้เขามันมากเกินไป จนไม่อาจทนเห็นเขาผิดหวังเสียใจ จึงเลือกที่จะเอาตัวเองเข้าไปเพื่อทำให้เขากับแฟนต้องเลิกกัน ยอมเป็นคนเลวในสายตาของวิธาน ด้วยคิดอย่างคนโง่เขลาสติปัญญาไม่มี ว่าความรักที่เธอมีให้ ความดีที่เธอมีต่อเขา จะทำให้เขาเลิกเกลียดและหันกลับมาสนใจเธอบ้าง แต่เธอกลับคิดผิดมหันต์

"งั้นหญ้าขึ้นไปเตรียมน้ำให้พี่ธามนะคะ"

"เตรียมน้ำแล้วก็เตรียมตัวด้วยล่ะ วันนี้พี่เครียด" เรียวปากอิ่มเม้มเข้าหากันแน่น พยักหน้ารับในประโยคนั้น

ประโยคที่ตีความหมายออกมาได้ว่า เขาจะระบายความเครียดกับร่างกายของเธอ คิดแล้วญาดาก็พานอยากจะร้องไห้ น้ำตารื้นขอบตาจึงต้องรีบเดินหนีขึ้นห้องนอนไป

จะมีสักครั้งไหมที่เขาจะรักเธอด้วยความรักบ้าง ไม่ใช่เห็นเธอเป็นที่ระบายอารมณ์ทางเพศของเขา แต่จะโทษเขาคงไม่ได้ ในเมื่อเธอยินยอมเอง ยินยอมที่จะเป็นของผู้ชายที่ชื่อวิธานทั้งตัวและหัวใจ เพราะคิดเสมอว่าเขาคือสามีของเธอ

คล้อยหลังญาดาวิธานก็เดินเข้าไปในห้องครัวเพื่อหาน้ำดื่ม มองดูอาหารหลายเมนูที่ถูกเตรียมไว้รอตัวเองอย่างเช่นทุกวัน สายตาคู่นี้ยังคงว่างเปล่าและเฉยชาดั่งวันแรกไม่มีเปลี่ยน

กวาดสายตามองไปรอบๆ ก็เห็นข้าวของสำหรับทำอะไรสักอย่างวางอยู่ แต่วิธานก็เลือกที่จะไม่สนใจ เมื่อดื่มน้ำเสร็จก็เดินกลับออกมาและขึ้นไปยังห้องนอน

ร่างสูงเดินเข้ามาในห้อง มองคนที่กำลังเตรียมผ้าเช็ดตัวและเสื้อคลุมให้ตัวเอง และหากเดาไม่ผิดแปรงสีฟันในห้องน้ำคงถูกบีบยาสีฟันใส่ให้เรียบร้อย

"ถอดเสื้อให้พี่ทีสิ" ญาดาชะงักเท้าไป เมื่อเดินออกมาจากห้องน้ำและได้ยินประโยคนี้เข้า ความร้อนแผ่ซ่านบนพวงแก้มเกิดอาการเขินอาย ทว่ากลับเดินมายืนตรงหน้าชายหนุ่ม ยื่นมือที่พยายามบังคับไม่ให้สั่นมาปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตออกทีละเม็ดอย่างตั้งใจ

วิธานก้มมองนิ้วเรียวขาวสะอาดที่เห็นว่าเกิดอาการสั่นน้อยๆ ก็อดที่จะเหลือบสายตามองใบหน้าจิ้มลิ้มของคนตรงหน้าไม่ได้ ยิ่งเห็นว่าพวงแก้มสีขาวในยามปกติบัดนี้ขึ้นสีระเรื่อก็เผลอยิ้มออกมาไม่รู้ตัว ปอยผมที่หลุดร่วงลงมาคลอเคลียใบหน้าก็ชวนหงุดหงิด จนเผลอยกมือขึ้นมาเกลี่ยไปทัดหูให้

ญาดาชะงักงัน เงยหน้าขึ้นมองวิธานด้วยความงุนงงใคร่สงสัย และยังแอบรู้สึกดีเสียด้วยซ้ำกับสิ่งที่ชายหนุ่มทำ หากเธอตาไม่ฝาดเธอเห็นว่าเพียงเสี้ยวเวลา แววตาที่มักว่างเปล่ายามที่มองเธอ เมื่อสักครู่มีความอบอุ่นฉายออกมาให้เห็น

และดูเหมือนคนที่เผลอตัวทำอะไรลงไปจะรู้ตัว จึงรีบหันหน้าหนีหลบสายตาของญาดาที่มองมา รีบปรับสีหน้าให้กลับมาเรียบเฉยตามเดิม

"พี่รำคาญตาก็เลยเอาออกให้ ต่อไปก็มัดให้เรียบร้อยจะได้ไม่ร่วงลงมาเกะกะอีก" แก้ตัวออกไปอย่างกับคนร้อนตัว ทั้งที่ญาดายังไม่ได้เอ่ยอะไรออกมาสักคำ

"ค่ะ หญ้าเตรียมน้ำและจุดเทียนหอมให้แล้วนะคะ พี่ธามเข้าไปแช่ได้เลยค่ะ" ว่าแล้วก็ผละตัวออกห่างเพื่อเปิดทางให้วิธานเข้าไปอาบน้ำ ทว่ากลับถูกมือหนารั้งแขนไว้

"พี่ถูหลังไม่ถึง เข้าไปถูหลังให้พี่ที" เดินจับแขนญาดาเข้าไปในห้องน้ำหน้าตาเฉย

ส่วนคนถูกบังคับก็เอาแต่อ้าปากพะงาบๆ ดั่งจะเอ่ยค้าน ทว่ากลับไม่มีเสียงใดเล็ดลอดออกมาสักแอะ สุดท้ายก็ต้องยอมทำตามคำสั่ง ถูหลังให้วิธานตามที่เขาต้องการ

แต่ไม่รู้ถูยังไงญาดาถึงได้ถูกวิธานถูกลับคืนให้ ต่างคนก็ต่างผลัดเปลี่ยนกันถูหลังทั้งในอ่างอาบน้ำ ใต้ฝักบัว จวบจนเคาน์เตอร์อ่างล้างหน้า การถูหลังจึงจบลงพร้อมกับแรงของญาดาที่หมดลงเช่นกัน จนต้องให้คนแรงมหาศาลอุ้มออกมานอกห้องน้ำ พร้อมกับเสียงทุ้มที่กระซิบข้างหู ตอนที่ญาดากำลังจะเคลิ้มหลับใหล

"ต่อไปพี่คงใช้บริการเราให้ไปถูหลังบ่อยๆ ถ้าง่วงก็นอนดึกแล้ว..." และหลังจากนั้นญาดาก็ไม่รับรู้ว่าวิธานเอ่ยอะไรต่ออีกหรือไม่ เพราะความง่วงเข้าครอบงำเกินกว่าจะฝืนไว้ได้ไหว ผล็อยหลับไปในที่สุด