สามคนพากันไปที่โคนต้นไม้ด้านข้างเวทีเพื่อให้หลูหมิงชางนั่งพัก บนเวทีเป็นการต่อสู้ของศิษย์หญิงสองคนที่ดุเดือดไม่แพ้คู่พวกเขาเลยทีเดียว
“คู่ถัดไปเป็นข้าแล้ว”
“หงอี้ เจ้านั่งดูจากที่นี่ก็ได้ ไม่ต้องไปยืนข้างเวทีหรอก”
“ได้ พยายามเข้านะ”
สองคนนั่งคุยกันได้สองสามประโยคร่างอ้วนของหลีเหยียนฉือก็วิ่งมาอย่างไว
“หงอี้ ข้าชนะ ฮ่าฮ่าฮ่า”
“ดีใจด้วย เจ้าประลองเสร็จหรือยัง”
“เรียบร้อยแล้ว หลูหมิงชางนี่หลีเหยียนฉือ”
“พวกเจ้าสองคนเป็นคู่ประลองกันนี่”
“ใช่ ข้าแพ้แล้ว หมอนี่เก่งมากข้ายอมรับ”
หลีเหยียนฉือเป็นคนเข้ากับคนง่าย เห็นอีกฝ่ายคุยถูกคอกับฟ่านหงอี้ก็ยอมรับหลูหมิงชางเป็นสหายคุยกันได้ทันที
“ข้าประลองเสร็จก็รีบวิ่งมาบอกเจ้าเลยนะนี่ เวทีสองเหลืออีกสองคู่ก็น่าจะเสร็จแล้ว พวกข้าสามคนชนะทั้งสามคน เหลือแค่ซวี่หวงหลินนางเป็นคู่สุดท้ายของเวที”
“เจ้าไปดูเหวินปิงฉีหน่อยไหม เจ้านั่นขึ้นเวทีไปแล้ว”
“ไปไป
