ฟ่านหงอี้พรางตัวไม่ให้ใครมองเห็น แต่เสียงลมหายใจและเสียงก้าวเดินนั้นซ่อนไม่ได้ตอนนี้เขาต้องพยายามทำให้ทั้งสองสิ่งเบาที่สุด ฝ่ายตรงข้ามฝีมือระดับใดก็ยังประเมินไม่ได้ต้องระวังไว้ก่อน เขาเดินผ่านไปหลายส่วนจนถึงห้องหนึ่งด้านในมีคนกำลังคุยกันเสียงดัง
“กานเหิงเฟ่ย ครั้งนี้พวกเจ้าทำได้ไม่เลว เก้าคนมีงดงามเข้าตาถึงสองคน จับพวกนางแยกออกมาดูแลให้ดีอย่าให้มีตำหนิ เข้าใจไหม”
“เข้าใจแล้ว ท่านไม่ต้องกังวลข้าสั่งให้จับตาดูสองคนนั่นไว้เป็นอย่างดี”
“เจ้าจับพวกนางมาจากที่ใด ดูจากการแต่งกายเหมือนจะไม่ใช่สตรีทั่วไป”
“พี่เหิง สายตามาแหลมคม พวกนางทั้งเก้าเป็นศิษย์สำนักฉู่อวี้”
“เหมือนข้าจะเคยได้ยินชื่อ เมืองจงหลาง ดูเหมือนจะเป็นสำนักที่ตั้งอยู่ที่นั่น”
“ท่านนี่สุดยอด ขนาดไม่ได้เหยียบแผ่นดินใหญ่ยังรับรู้เรื่องราวในแคว้นต่างๆ ใช่สำนักนั้น”
“เจ้าจับคนที่เดียวเก้าคนได้อย่างไร”
“นั่นเป็นความบังเอิญ พวกมันเด
