เจ้าสัว

EP.4 ลอบยิง

EP.4 ลอบยิง

ฉันที่เเกล้งทำเหมือนหลับเเต่จริงๆฉันกำลังคาดเดาเส้นทางที่พวกมันขับรถไป จากที่ฉันคาดเดาพวกมันคงขับมาตามเส้นทางใหญ่อย่างเปิดเผย นายพวกมันก็คงใหญ่ไม่น้อยถึงทำได้โจ่งเเจ้งเช่นนี้ ฉันหลี่ตามองพวกมันที่นั่งนิ่งไม่ได้สนใจที่ตัวฉันเเล้ว มันคงพาฉันไปสนามบินเเน่เลย อีผักบุ้งจะทำไงดีวะคิดเเล้วความเจ็บจุกกะเเล่นมาที่ท้องน้อยฉันทันที

"เอ่อ... พี่ค่ะหนูปวดหนักค่ะ เเวะปั้มได้ไหม" ฉันใช้คำพูดโง่ๆเหมือนในละครหลังข่าวที่นางเอกชอบพูดกัน เเต่นางเอกเขามีคนมาช่วยไงเเต่ฉันไม่มีใคร

"ไม่" ฉันขบกรามเเน่น ถ้าฉันเป็นคนรู้เรื่องที่พวกมันก่อเหตุมันทำไมไม่ฆ่าฉันให้มันจบๆ หรือมันจะเอาฉันไปขายอย่างที่พวกมันว่าจริงๆ ถ้าเป็นอย่างนั้นจริงๆจบเห่สิฉัน ลูกก็ยังไม่โตนะเว้ย พ่อก็ไม่มี เเม่ก็ต้องมาตาย โถ่!ไบรเนียร์ เเม่คิดถึงลูก..

"ผัวทิ้งหรอทำหน้าเศร้าไปได้ กำลังจะพาไปหาผัวใหม่ไง" ฉันหันพรึ่บไปมองหน้าไอ้นั้น ปากคอเราะร้ายนะมึง แค่คิดถึงลูกโว้ย! ผัวไม่ได้ทิ้ง หรือทิ้งว่ะ.. ฉันยิ้มกับตัวเองเเห้งๆ

คลืดด~~~คลืดด~~~

จู่ๆเสียงโทรศัพท์ของมันก็ดังขึ้นทำให้ฉันสงบลงเพราะต้องเเอบฟัง ฉันต้องหนีจากที่นี้

"ครับนาย เรียบร้อยครับ" มันชำเลืองมามองฉันก่อนจะหันไปพูดกับคนที่โทรมาต่อ "มีผู้หญิงคนหนึ่งรู้เรื่อง ผมเลยจับมาด้วย ครับ ได้ครับ" มันหันมามองฉันเเล้วยิ้มเยาะอย่างชั่วร้าย

"ถ้าไม่ติดว่านายอยากเห็นมึงไม่มีรอยฟกช้ำ กูคงจะจัดให้มึงลืมผัวไปเลยชาตินี้" ฉันมองไอ้ชาติชั่วตรงหน้าก่อนจะถุ้ยน้ำลายใส่หน้ามันเต็มๆ

ถุ้ย!!

"อีนี้!"

เพี้ยะ! หน้าฉันหันไปตามเเรงตบของมันทันทีที่ฉันถุ้ยน้ำลายใส่หน้ามัน ก่อนมือหยาบๆจะมาบีบปากฉันอย่างเเรง!

"มึงเจอนายกูให้มึงเก่งเเบบนี้ ไม่งั้นมึงคงไม่รอด" สายตาเหี้ยมมองฉันอย่างลวนลาม ฉันพยายามสะบัดหน้าหนีเเต่ไม่เป็นผลมันยิ่งบีบเเรงขึ้นเลื่อยๆ ความรู้สึกเจ็บเเล่นมาจุกที่อกฉันทันที

มันพาฉันมาที่ตรงมีเครื่องบินเจ็ทจอดอยู่เพียงลำเดียว ฉันมองหาคนที่จะช่วยฉันได้ เเต่มันไม่มีเลยตอนนี้ความกลัวเเล่นขึ้นสมอง ถึงฉันจะห้าวเเต่ฉันก็เป็นผู้หญิงคนหนึ่งที่เลี้ยงลูกมาคนเดียว ฉันอ่อนเเอต่อหน้าลูกไม่ได้

"ขึ้นไป นี้เเหละจุดจบพวกที่ชอบเสือก" ฉันมองปลายกระบอกปืนสีมันวาวมาจ่อที่ขมับฉัน นี้มันเวรกรรมอะไรของอีผักบุ้ง ทำไมถึงโชคร้ายขนาดนี้ ฉันก้าวขาที่มันเเทบจะพยุงร่างน้อยๆไม่ไหวเดินขึ้นมาอย่างกล้าๆกลัวๆ อย่างน้อยฉันก็จะตายที่นี้ไม่ได้ ถึงที่นั้นค่อยหาทางออกก็ได้

"กลัวเป็นด้วยหรอ ทำเป็นเก่ง" ฉันตวัดสายตามองมันอย่างชิงชังไอ้พวกมีธุรกิจมืดดำนี้เธอเกลียดที่สุด จับคนไม่รู้อิโน่อิเน่มาไม่รู้ตั้งกี่คนเเล้ว เพียงเพราะความต้องการชั่วๆของพวกมัน

ปั้ก!!

ฉันรู้สึกเจ็บที่ท้ายทอยเหมือนมันมันอะไรฟาดลงตรงนั้น ก่อนภาพทุกอย่างจะดับไป

@ลาสเวกัส สหรัฐอเมริกา

เพล้ง! เพล้ง! นี้คือเสียงที่มีวัตุบางอย่างลอยมากระแทกกระจกรถของคนที่นั่งหน้านิ่งอยู่ด้านใน ชายหนุ่มเพียงชายตามองกระจก จึงเห็นรถด้านหลังที่มีคนถือกระบอกปืนเล็งมาทางรถที่เขานั่งอยู่

“เจ้าสัวครับ มีคนลอบยิงเราครับ" มือขวาหันมารายงานเจ้านายทันที เพียงเเค่นายคนนี้จะจัดการมันเเค่เเปปเดียว เเต่เขายังนิ่ง

เหตุการณ์เเบบนี้มักเกิดขึ้นเป็นประจำหลังการประชุมหารือครั้งใหญ่ของผู้นำอสังหาริมทรัพย์ เจ้าสัวเลยถูกรอบทำร้ายเป็นประจำ เเต่พวกมันมาเเค่นั้นคงเป็นนักลงทุนมือใหม่ที่หัวสูง มักง่ายใช้ทางลัด

"จัดการพวกมันซะ!" พอสิ้นเสียงทรงพลัง ก็มีรถที่ขับเเอบๆอยู่ด้านข้างซึ่งเป็นบอดี้การ์ดของเขาประมาณ 6 คัน ขับปาดหน้ารถคันนั้นจนเสียหลักพุ่งชนเสาไฟ จนทำให้รถระเบิด

ตู้ม!!

เจ้าสัวเพียงชายตามองนิดหน่อยก่อนจะกดรอยยิ้มบนปาก อย่างชั่วร้าย

"ที่อัลโลเป็นยังไงบ้าง" เขาเอ่ยปากถามอัลล์ถึงสถานที่ธุรกิจสีเทาเเห่งหนึ่งที่เป็นหุ้นส่วน เเต่มันคงอยู่ได้ไม่นานหรอกเพราะพวกนั้นมันกล้าหักหลังคนอย่างเขา

"ได้ยินมาว่ามันจะเอาเข้ามาอีก 2 วันครับนาย" ที่ว่าจะเอาเข้ามานั้นทุกคนคิดว่าอะไรล่ะ ใช่! ผู้หญิง เเม้เบื้องหน้าเป็นผับที่ถูกต้องตามกฎหมาย เเต่เบื้องหลังนั่นชั่วช้ากว่าที่ใครหลายๆคนคิด มันขายผู้หญิงซึ่งมันเเอบทำอย่างลอบคอบ แต่คิดว่าคนอย่างเขาไม่รู้หรอ หึ!

"ฉันจะเข้าไปดู" อัลล์เงยหน้ามองคนที่เป็นนายนิดหน่อย เจ้าสัวไม่เคยไปยุ่งเกี่ยวกับสถานที่ที่มันจะเจ๊งอีกเมื่อไหร่ก็ไม่รู้ เเถมมันยังกล้าหลอกคนอย่างเจ้าสัว โดยการขายผู้หญิงอยู่ชั้นใต้ดิน ความตายของพวกมันคงใกล้มาถึงเเล้ว!

"ครับเจ้าสัว"

ตั้งเเต่มาเป็นมือขวาของเขามาตั้งเเต่ยังเด็ก เเน่นอนว่ารู้ทุกเรื่องเกี่ยวกับผู้ชายหน้าเย็นชาเหมือนไม่มีหัวใจคนนี้ ตั้งเเต่เด็กจนโต เขาก็ทำเเต่หน้าเเบบนี้ตอนเด็กก็ซ้อมยิงปืน ซ้อมดาบ ฝึกการบริหารงาน ทั้งที่เด็กคนอื่นเขาได้เล่นสนุก เเต่เปล่าเลยเจ้าสัวคนนี้ถึงจะเป็นเด็กเเต่ไม่มีคำว่าไม่ทำสักนิด เพราะเขาเลียนเเบบคนเป็นพ่อของเขาที่เย็นชาไร้ความรู้สึก จนฝึกให้ลูกเก่งเเละน่าเคารพขนาดนี้ได้ เขาเก่งมากทั้งที่อายุก็ไม่มากเเต่บริหารงาน เป็นเจ้านายคนเป็นพันเป็นหมื่น คำว่าเศรษฐียังน้อยไปจริงๆตระกูลนี้...