-ไบรอัน-
ผมเงยหน้าขึ้นมองนาฬิกาบนฝาผนัง ขณะนี้เวลาสามทุ่มครึ่ง ผมออกจากร้านอาหารมาตอนบ่ายกว่าๆ ทำไมไอ้โจ้ถึงพึ่งจะมาหาผม เวลาแปดชั่วโมงมันไปทำอะไรอยู่ที่ไหนและกับใคร ?
คิดมาถึงตรงนี้ใจที่เริ่มเย็นลงแล้วก็กลับร้อนรุ่มขึ้นมาอีกครั้ง และเริ่มจะทนต่อไปไม่ไหวจนต้องรีบกลับบ้าน กลับไปให้เห็นกับตาว่าสิ่งที่ผมกลัวมันจะไม่เกิดขึ้น
เวลาประมาณสี่ทุ่มกว่าผมก็กลับมาถึงบ้าน และถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอกเมื่อกลับมาถึงบ้านแล้วพบว่าหมอกิ่งเธอกลับมาแล้ว และสอบถามจากลูกน้องที่อยู่ในบ้านทุกคนตอบเป็นเสียงเดียวกันหมดว่าเธอกลับมาตั้งแต่เย็นแล้ว
และคำตอบที่ทำให้ผมพอใจมากกว่าเดิมนั่นคือ มีผู้หญิงสองคนขับรถมาส่ง ทำไมผมถึงได้โล่งใจขนาดนี้ เหมือนมีบางอย่างเกิดขึ้นกับหัวใจของผม เพียงแค่ยังไม่แน่ใจเท่านั้น
ผมค่อย ๆ เปิดประตูก้าวเข้าไปห้องนอน ผมกวาดสายตามองไปที่เตียงก็เห็นหมอกิ่งนอนหลับสนิทหันหลังให้กับประตู ลมหายใจส
