ไคล์เริ่มสังเกตเห็นว่าใบหน้างามซีดเผือดไร้สีเลือด ดวงตากลมโตเผยแววหวาดกลัวให้เห็น จึงเอ่ยถามด้วยความสงสัย โดยหารู้ไม่ว่าคำถามของเขาได้เข้าไปสะกิดต่อมความกลัวของธาราให้ลุกโพลนมากกว่าเดิม
“คุณกำลังกลัวอะไรธารา คุณกำลังปิดบังอะไรอยู่”
“ไม่...ไม่มีอะไรค่ะ เข้าไปซื้อของกันเถอะค่ะ”
คนที่มีความผิดติดตัว กลายเป็นวัวสันหลังหวะอย่างธารา แทบร้องไห้โฮเมื่อต้องเดินตามไคล์เข้าไปในห้างสรรพ
สินค้าอันเต็มไปด้วยผู้คนจำนวนมาก ซึ่งแน่นอนว่า...ต้องมีใครสักคน ที่จดจำหรือคุ้นหน้าตาว่าเธอเป็นฆาตกรที่มีค่าหัวถึงครึ่งล้าน!
เมื่อถูกไคล์ลากให้เดินเข้ามาภายในห้างสรรพสินค้าแล้ว ธาราก็เกาะต้นแขนแข็งแกร่งของไคล์ไว้ และพยายามเดินหลบอยู่ข้างหลังชายหนุ่มแทบตลอดเวลา หญิงสาวไม่ได้กลัวหลงในพื้นที่ใหญ่โตแห่งนี้ แต่เธอกลัวว่าจะมีคนจำเธอได้มากกว่า จึงใช้เรือนกายใหญ่โตของไคล์เป็นไม่ต่างจากเกราะกำบังให้กับเธอ
ไคล์ขมวดคิ้วเ
