“อยู่นิ่งๆ ธารา อีกสักครู่ก็จะดีขึ้นเอง”
แม้ธาราไม่ได้หลุดเสียงครางออกมา แต่ไคล์รู้ว่าหญิงสาวที่บริสุทธิ์เช่นธารา ต้องเจ็บปวดเป็นอย่างมาก เมื่อต้องโอบกอดกายแข็งเขม็งใหญ่โตไว้จนหมดสิ้นเหมือนในยามนี้
ธาราหลับตานิ่ง พยายามทำตามน้ำเสียงทุ้มที่กระซิบปลอบชิดกับใบหู ยอมให้ไคล์ใช้ริมฝีปากเช็ดเม็ดเหงื่อตามหน้าผากมนให้ พอชายหนุ่มเลื่อนริมฝีปากพรมจุมพิตมาตามติ่งหูเล็ก ก่อนจะตวัดปลายลิ้นโลมไล้ทั่วโพรงหู และพวงแก้มแดงซ่านเพราะพิษเสน่หา ก็เกิดอาการขนลุกชันทั่วเรือนร่างอรชร ส่งเสียงครางกระเส่าไปกับเพลิงสวาทที่ถูกปลุกให้เร่าร้อนขึ้นมาอีกครั้ง
ไคล์เลื่อนริมฝีปากมากดจุมพิตดูดดื่ม กัดเม้มบางเบาตรงเรียวปากอิ่ม ส่วนมือใหญ่ทั้งสองนวดเคล้าคลึงบีบเฟ้นทั่วปทุมอะร้าอร่าม ยังคงกดกายแข็งเขม็งให้จมดิ่งแช่นิ่งอยู่กับดอกไม้ชุ่มฉ่ำด้วยลาราแห่งรัก พอได้ยินเสียงครางด้วยความรัญจวนหลุดลอดออกมาจากเรียวปากอิ่ม ก็ลองขยับก
