บทที่ 17

1224 Words

“เชิญ!” ไคล์ออกปากไล่โดยไม่ต้องรักษามารยาท และก่อนนายตำรวจทุกนายจะก้าวเดินพ้นจากรัศมีที่ได้ยิน ก็เอ่ยถามออกมาลอยๆ ให้คนเหล่านี้ต้องสะดุ้งเล่น “มาลุ้นกันไหมครับ คุณตำรวจ ว่าระหว่างพวกคุณกับผม ใครจะจับคนร้ายได้ก่อนกัน” พ.ต.ท.พิรุณหันมายิ้มให้กับไคล์ พร้อมกับเอ่ยตอบด้วยน้ำเสียงหนักแน่น “เชื่อมั่นในฝีมือของผมกับลูกน้องนะครับ พวกผมจะจับคนร้ายมาลงโทษให้ได้เร็วที่สุด” ไคล์กระตุกยิ้มเยาะ ดวงตาคมกริบมองตามกลุ่มคนในเครื่องแบบที่เดินออกไปจากร้านแล้ว พร้อมกันนั้นก็เค้นเสียงเยาะตามไล่หลัง “ผมกล้าเอาหัวเป็นประกัน พวกคุณไม่มีทางจับคนร้ายได้ก่อนผมแน่” ไคล์ไม่รู้เลยว่าทุกถ้อยคำที่เขาสนทนากับ พ.ต.ท.พิรุณ ได้สร้างความหวาดกลัว หวาดหวั่นให้กับธาราเป็นอย่างมาก หญิงสาวแอบลอบฟังตั้งแต่วินาทีแรกที่ไคล์เผชิญหน้ากับนายตำรวจผู้นี้ และด้วยพวกเขายืนอยู่ใกล้กับห้องลองชุด ที่เธอแอบหลบซ่อนอยู่ จึงได้ยินทุกคำพูด

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD