เจ้าหนี้ที่รัก

ตอนที่ 7

ซ่า...

"ยัยส้มเน่าแกกล้ามากนะที่ฝืนคำสั่งฉันไปยุ่งกับเฮียเสืออีก แถมยังทำน้ำร้อนลวกเขาแกอยากเจ็บตัวมากใช้มั้ย! จัดการ!!" ส้มจี๊ดเข้าห้องน้ำแต่โดนพวกโอปอลมาดักทำร้ายเอาน้ำสาดใส่ตัวก่อนที่จะช่วยกันรุมตบพร้อมทั้งถ่ายคลิปไว้อีก เธอพยายามสะบัดตัวออกจากวงล้อมแต่ไม่เป็นผลเพราะโดนล็อกตัวไว้ให้โอปอลตบ เมื่อดิ้นไม่หลุดเธอได้แต่ยืนร้องไห้ปล่อยให้สามสาวรุมทำร้ายจนหน่ำใจไม่มีโอกาสได้พูดแก้ตัว

"ถ้าแกไม่เลิกยุ่งกับเฮียเสืออีกคราวหน้ารอยมีดนี่จะลอยไปโดนหน้าแกให้เสียโฉม!" โอปอลเอามีดกรีดกระเป๋าผ้าของส้มจี๊ดเป็นทางยาว รู้สึกไม่ถูกชะตากับคนตรงหน้าอย่างแรง ตั้งแต่รู้จักกับเสือมาไม่เคยเลยที่เขาจะให้ผู้หญิงคนไหนมาวุ่นวายกับเขาแบบนี้ยกเว้นปาล์มมี่ที่เป็นเพื่อนสมัยเด็ก แล้วยัยเฉิ่มนี่กล้าดียังไงมายุ่งกับคนของเธอ

"ฮือ... พี่หนูเลิกยุ่งไม่ได้ บ้านหนูเป็นหนี้พ่อพี่เสืออยู่ พี่อย่าตีหนูเลยหนูขอโทษหนูขัดพี่เขาไม่ได้จริงๆ"

เพี๊ยะ!!

"ฉันไม่สนเหตุผลอะไรทั้งนั้นหน้าที่แกทำตามคำสั่งก็พอ!" ตบอีกสักรอบดีมั้ยเห็นหน้าแล้วหงุดหงิด

"โอปอลรีบเลยอาจารย์กำลังมาทางนี้" พวกโอปอลกลับออกไปปล่อยให้ส้มจี๊ดนั่งร้องไห้ที่พื้นห้องน้ำคนเดียว ปกติเธอโดนเพื่อนแกล้งเป็นประจำอยู่แล้วแต่ไม่ถือสา นี่เป็นครั้งแรกที่เธอโดนลากมาทำร้ายร่างกายหนักขนาดนี้ ตามใบหน้าและลำตัวมีแต่รอยฝ่ามือและรอยเล็บขีดข่วนไปทั่ว เธอเจ็บทั้งตัวและใจที่สู้คนอื่นเขาไม่เป็น

"ฮัลโหลตาต้าวันนี้ส้มจี๊ดไม่เข้าเรียนนะ ปวดหัวเหมือนจะไม่สบาย อืม...พรุ่งนี้เราไม่มาเรียนนะ" พูดเสร็จเธอตัดสายทิ้งทันทีไม่รอให้ถาม เธอส่องกระจกมองหน้าตัวเองที่บวมช้ำเป็นรอยนิ้วความแรงของโอปอลแรงเท่าฝ่ามือของป้าเธอเลย

"เฮ้ย! ใครมันล็อกประตูห้องน้ำวะคนยิ่งปวดขี้อยู่ด้วย!"

"ก็ไปเข้าห้องน้ำชายสิวะปาล์มมี่เร็วๆ ไอ้เสือมันรองานอยู่"

"เออๆ ไปแล้ว" แค่ได้ยินชื่อของเสือส้มจี๊ดก็สะดุ้งแล้ว นึกถึงคำขู่ของรุ่นพี่คนเมื่อกี่เธอก็นึกกลัวขึ้นมาถ้าขืนอยู่ต่อต้องตายแน่ๆ ส้มจี๊ดรีบเก็บข้าวของที่กระจายเต็มพื้นก่อนจะรีบย่องออกจากห้องน้ำแล้วรีบวิ่งออกจากมหาลัยโบกแท็กซี่กลับทันที

"โหหนูโดนขนาดนี้เลยเหรอ! ถ้าเป็นลูกสาวลุงพวกรุ่นพี่นะมันตายใหญ่แค่ไหนก็ไม่กลัว! อ้าวๆ อย่าพึ่งร้องสิลูกให้ลุงพาไปหาหมอมั้ย เดี๋ยวลุงจ่ายค่ายาให้เอง" คุณลุงคนขับรถแท๊กซี่เห็นสภาพส้มจี๊ดแล้วเกิดสงสาร

"ขอบคุณค่ะลุงไม่เป็นไรแล้วค่ะ หนูหยุดร้องแล้วถ้าร้องไห้ไม่หยุดเดี๋ยวจะโดนตี"

"เฮ้อ... คงจะหลอนไปหมดละ เด็กสมัยนี้มันเหี้ยจริงๆ ทำร้ายคนไม่มีทางสู้ได้จิตใจทำด้วยอะไรนะ"

"จอดตรงนี้แหละค่ะลุง"

"อืม ค่ารถลุงไม่เอาหรอก ไม่ไปโรงบาลแน่นะหรือไปโรงพักก็ได้ลุงช่วยเอง" ส้มจี๊ดรีบขอบคุณลุงขับแท็กซี่ที่ไม่คิดค่าโดยสาร นี่เป็นครั้งแรกในรอบสี่ปีที่เธอได้รับความเมตตาจากเพื่อนมนุษย์กันจนเธอตื้นตันใจจะร้องไห้อีกแต่โดนดุ

"น้ำตาไม่ได้มีไว้ให้ใครเห็นนะ ยิ่งเขาเห็นความอ่อนแอของเราเขาก็ยิ่งเหยียบซ้ำ ลุงขอให้หนูพ้นเรื่องพวกนี้เร็วๆ ละกันนะ" ส้มจี๊ดยืนมองรถที่เคลื่อนตัวออกไป

นี่เราหน้าสมเพชขนาดนี้เลยเหรอคนขับแท็กซี่ยังอดสมเพชเวทนาไม่ได้ เรามันตัวหน้ารังเกียจจริง ๆ

"ส้มจี๊ดกลับมาแล้วเหรอ "...."ทำไมสภาพเป็นแบบนี้ละลูกใครทำอะไรบอกพ่อมา!"

"พ่อตุ..." คนตัวเล็กกอดพ่อตัวเองร้องไห้อย่างหนัก เธอร้องไห้อยู่นานก่อนเล่าเรื่องทุกอย่างให้ฟัง คนเป็นพ่อได้แต่กอดปลอบใจลูกสาว

"พ่อขอโทษนะลูกที่เป็นคนพามาเจอเรื่องแบบนี้ พ่อเป็นคนที่ไม่เอาไหนจริงๆ แค่ลูกสาวคนเดียวยังเลี้ยงดูไม่ได้ปล่อยให้คนรังแก ตอนนี้ห้องเรายังมาโดนงัดอีกข้าวของมันกวาดไปเกลี้ยงเลยตอนนี้ทั้งตัวเหลืออยู่ห้าร้อยเองแล้วเราจะเอาอะไรกินล่ะ" ส้มจี๊ดมองดูรอบห้องที่ข้าวของกระจัดกระจายไม่มีชิ้นดี

โดนตีไม่พอโจรยังงัดห้องอีกเหรอฟ้ามันจะกลั่นแกล้งกันไปถึงไหนกัน

นายตุมองดูเนื้อตัวลูกสาวที่ลายเป็นตุ๊กแกก็ยิ่งแค้นใจตัวเอง ตัดสินใจแนวแน่ว่าจะไม่ให้เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นอีก

"ส้มจี๊ดไปกับพ่อลูก ไปหาอธิการบดีกันเรื่องนี้ต้องมีคนรับผิดชอบ"

"ไม่! หนูกลัว เราอย่าไปยุ่งกับเขาเลยหนูตัดสินใจแล้วหนูจะลาออก ถึงอยู่ไปคนพวกนั้นต้องหาเรื่องอีกแน่ๆ แล้วไหนจะเจ้าหนี้คุณลุงอีก"

"ช่างหัวเจ้าหนี้มันเถอะ! มันไม่ใช้เรื่องของเราแล้ว เราอาศัยอยู่บ้านนั้นก็ทำงานแลกที่อยู่ที่กินไม่ได้นั่งๆ นอนๆ เสียหน่อยแล้วที่เขาทำกับหนูที่ผ่านมามันไม่พออีกเหรอลูก เขาทำร้ายจิตใจหนูขนาดนี้ยังจะช่วยเขาอีก... หัดทำเพื่อตัวเองบ้างสิ" คนเป็นพ่อเหลืออดกับลูกสาวที่คิดถึงแต่คนอื่น เธอนิ่งคิดอยู่นานนายตุเห็นลูกสาวนิ่งเงียบก็นั่งเก็บเสื้อผ้าที่มีอยู่น้อยนิดใส่กระเป๋าเตรียมพาลูกสาวย้ายที่อยู่

"หนูจะไปลาออกเดี๋ยวหางานทำเก็บเงินได้เมื่อไหร่คอยกลับไปเรียนก็ได้ ทีนี่ค่าเรียนแพงจะตายเราคงจ่ายไม่ไหวหรอก"

"เอางั้นเหรอลูก ไม่ให้พ่อไปเอาเรื่องจริงนะ"

"เขาเป็นเศรษฐีทำอะไรก็ไม่ผิด เรามีแต่เสียเปรียบออกมาเงียบนี่ล่ะดีแล้ว" เมื่อลูกสาวขอร้องเขาจึงยอม อันที่จริงคนอย่างเขาจะไปสู้รบกับใครได้ คิดๆ ไปปล่อยให้เรื่องเงียบไปเองเหมือนที่ลูกสาวบอกดีแล้ว ทั้งสองเก็บกระเป๋าเสื้อผ้าโดยเร็วเดินออกมาจากชุมชนที่พึ่งมาอยู่ได้อาทิตย์เดียวก็โดนขโมยขึ้นห้องซะแล้ว ขืนอยู่ต่ออีกวันมันอาจฆ่าปาดคอเอาก็ได้ สองพ่อลูกไม่รู้จะไปทางไหนเดินผ่านวัดที่พวกเขามาทำบุญประจำนายตุจึงชวนลูกสาวขอหลวงพ่อพักที่นี่ก่อนเพราะมืดแล้ว อีกทั้งเขาไม่มีเงินพอที่จะหาที่นอนได้ดีกว่านี้ ซึ่งหลวงพ่อก็ใจดีให้ไปพักในโซนสถานที่ปฏิบัติธรรมที่จัดเตรียมไว้

"ยัยเตี้ยหายไปไหนวะทำไมไม่รับสายสงสัยขี้เกียจหายใจ" อยากโดนด่าอีกสินะ แล้วใครจะมาทำความสะอาดห้องวะ

เสือมองดูโทรศัพท์มือถืออย่างหงุดหงิดที่โทรหาคนตัวเล็กหลายสายแล้วไม่มีคนรับ

"ทำไมครับคุณชายโทรหาคนรับใช้ส่วนตัวไม่ติดหงุดหงิดขนาดนี้เลยเหรอ" แดนมองเพื่อนอย่างไม่เข้าใจอารมณ์ เขามองดูรอบๆ โรงอาหารก็ไม่เห็นส้มจี๊ดมาทานอาหารเที่ยง

"ไม่กินข้าวบ้างเหรอวะ นี่ก็สองวันแล้วนะกูว่าจงใจหลบหน้ากูว่ะ อย่าให้เจอหน้านะคราวนี้จะให้ไปขัดส้วมคอยดูเห็นใจดีเข้าหน่อย"

"จ้า... ใจดีมากกกก กูว่าต่างด้าวยังทำงานเบากว่านี้อีก" แดนแซวเสือที่นั่งเคาะปากกาจนหัวแตกซึมเต็มกระดาษจนโดนปาล์มมี่ถีบไปไกล

"เฮียจะว่าไปในห้องเรียนก็ไม่เห็นนะ เมื่อเช้าก็มองหาตั้งนานไม่สบายหรือเปล่าดูท่าทางขี้โรคจะตาย" ชีต้าตั้งข้อสงสัย เขาเองแอบถูกใจคนตัวเล็กอยู่ไม่น้อยด้วยไม่เคยเห็นผู้หญิงซื่อๆ แบบนี้มาก่อน ปกติเขาเจอแต่คนแรงที่เจอหน้าไม่ทันข้ามวันก็ชวนเขาขึ้นห้องแล้ว

เอ๊ะนั่นมันคนที่อยู่กับยัยตาถั่วนี้หว่าลองถามดูดีกว่า

ชีต้าเห็นตาต้ากำลังจะไปทานอาหารก็ร้องทักเพราะเห็นนั่งโต๊ะติดกันกับส้มจี๊ด ดูเขาจะปลื้มใจมากที่ได้คุยกับชีต้าแถมยังได้อยู่ใกล้คนดังของมหาลัย

"ยัยแว่นส้มจี๊ดที่นั่งข้างเธอไม่มาเรียนเหรอฉันไม่เห็นหน้าเลย"

"เออ... นางไม่มาเรียนหลายวันแล้วไม่รู้เป็นไรโทรหาก็ปิดเครื่อง ปกตินางไม่เคยขาดเรียนนะนางชอบเรียนจะตาย อ้อ ก่อนจะหายไปตอนบ่ายสองนางไปเข้าห้องน้ำแล้วโทรมาบอกตาต้าว่าไม่สบายจะกลับบ้านแล้วก็ติดต่อไม่ได้เลย" ตาต้าจีบปากจีบคอเล่าให้ฟัง

"เออ... ถ้าตาต้าเล่าเรื่องหนึ่งให้ฟังพี่ๆ รับปากได้มั้ยว่าจะไม่พูดว่าตาต้าเป็นคนพูด" เขาเลิกลักจะบอกเรื่องโอปอลดีหรือไหม คิดว่าเรื่องนี้เป็นสาเหตุ

"พวกพี่ไม่ใช้คนช่างเมาส์ว่ามา" ปาล์มมี่จ้องตาต้าตาไม่กระพริบจนเขาเริ่มเกร็ง

"คือพวกพี่โอปอลที่เป็นคู่หมั้นพี่เสือไปตบยัยส้มจี๊ดที่ห้องเรียนให้เลิกยุ่งกับพี่ แถมออกเงินค่าเสื้อให้ด้วยไม่รู้ว่าคราวนี้เป็นฝีมือพี่โอปอลอีกหรือเปล่า ตาต้าว่า..."

ปึง!!

ตาต้าพูดไม่ทันจบก็ต้องสะดุ้งตกใจเพราะเสือทุบโต๊ะด้วยความโมโห เขาลุกออกไปยังไม่ทันได้พ้นโรงอาหารคนที่เขากำลังจะไปหาก็เดินหัวเราะกับเพื่อนเข้ามาหาอาหารกลางวันทาน

"โอปอล" เสือเรียกชื่อโอปอลเธอถึงกับยิ้มไม่หุบ นี่เป็นครั้งแรกที่เขาเรียกเธอให้มาหาแต่พอเหลือบเห็นหน้าตาต้าที่อยู่ข้างหลังก็หน้าเปลี่ยนสีทันที เธอมองตาต้าด้วยสายตาอาฆาต

"เธอไปทำร้ายยัยส้มเน่าใช่มั้ย..." เสือถามเสียงเหี้ยม

"เรื่องอะไรโอปอลไม่เห็นรู้เรื่องเลย" เธอทำหน้าเซ้อไม่รู้เรื่อง

"เธอไม่ต้องมาตอแหลเธอพาพวกมาตบคนของฉันพร้อมเอาเงินหมื่นหนึ่งเธอก็ให้ยัยส้มเน่านั่นมาจ่ายฉันเพื่อให้เลิกยุ่งกับฉันใช่มั้ย!!" เสือเริ่มขึ้นเสียงไม่สนใจคนที่ยืนมอง น้ำเสียงเขสบ่งบอกอารมณ์ว่าโกรธคนตรงหน้าอย่างมาก

"ก็ใครบอกให้มันมายุ่งกับเฮียล่ะ! ทีโอปอลเป็นคู่หมั้นเฮียแท้ๆ เฮียกลับไม่สนใจยัยเฉิ่มนั่นมีดีอะไรหรือว่ามันแหกขาให้เฮียแล้วถึงเดือดร้อนกันขนาดนี้! กรี๊ดด!!" เสือกระชากคอเสื้อโอปอลอย่างแรกจนตัวปลิวที่บังอาจว่าเขาต่อหน้าคนทั้งโรงอาหาร ตอนนี้เขาแทบอยากจะฉีกร่างคนตรงหน้าเป็นชิ้นส่วน

"ฮะ เฮียจะตีเหรอ! โอปอลจะฟ้องคุณลุง!"

"ก็ลองสิเธอจะได้รู้ว่านรกมีจริง! แล้วฉันยังไม่ได้หมั้นหมายอะไรกับเธอแค่ผู้ใหญ่เขาคุยกันอย่าเสือกไปพูดแบบนี้ที่ไหนอีก! เราสองคนไม่ได้เป็นอะไรกันเข้าใจมั้ย!!" เขารู้สึกรังเกียจผู้หญิงคนนี้อย่างบอกไม่ถูก ก่อนหน้านี้เธอก็พยายามจะมอมเหล้าเขาถึงสองครั้งดีที่รอดมาได้ไม่งั้นคงโดนจับแต่งงานกับเธอแน่

โอปอลที่โดนเสือตะคอกใส่ถึงตกใจน้ำตาแตกไม่คิดว่าเขาจะไม่ไว้หน้าเธอขนาดนี้ เสือเหวี่ยงเธอออกจากตัวจนเซไปใส่เพื่อนที่ยืนตัวลีบอยู่ไม่ใกล้ไม่ไกลพร้อมควักเงินแบงค์พันหมื่นกว่าบาทโยนใส่หน้าโอปอล

"ยัยส้มเน่าเป็นคนขอฉัน! ฉันแกล้งได้คนเดียวเธอไม่มีสิทธิ์! แล้วอย่าให้รู้ว่ามีใครที่แกล้งคนไม่มีทางสู้อีกฉันไม่ไว้หน้าแน่! ดาต้าถ้ายัยนี่มาจัดการเธอที่หลังบอกฉันได้เลย!"

เอาเลยเฮียตบเลย ตบเด็กเตะหมาท้าหญิงต่อยงานถนัดอยู่แล้วนี่

ชีต้ายืนดูดน้ำลุ้นอย่างกับดูละคร

"ค่ะเฮียแต่หนูชื่อตาต้าค่ะ" เสือไม่อยากฟังเดินไปโรงรถขับมอเตอร์ไซค์บิ๊กไบค์คันเก่งออกไปข้างนอกอย่างเร็วปล่อยให้ชีต้าจัดการต่อ

แหม... เสียดายชะมัด แต่ก็สะใจโว้ยยย! ฮ่าๆๆ โดนบ้างก็ดีแม่งชอบวางท่านัก ถือดีว่าเป็นลูกสาวนักการเมืองดังคิดว่าจะทำอะไรก็ได้ อีเฮียหน้าจะตบเข้าสักฉาดสองฉาดจะได้เข้าใจความรู้สึกของคนที่โดนทำร้ายซะมั่ง

ชีต้าทำหน้าสะใจสุดๆ ที่เล่นงานโอปอลได้เพราะเธอชอบมายุ่งกับเขาเหมือนกัน

"กรี๊ดดดด!!" โอปอลกรี๊ดด้วยความอาย ทั้งเสียหน้าเสียใจจนร้องไห้ออกมาไม่หยุดจนลูกปลากับปุ๊กกี่ต้องปลอบใจพร้อมพาออกจากที่เกิดเหตุ ทั้งสองคนคิดในใจว่าโชคดีที่เธอสองคนยังไม่ได้ปล่อยคลิปตบส้มจี๊ดในห้องน้ำไม่งั้นร้ายต่อไปคงเป็นธอสองคนแน่ๆ

"หายไปไหนวะ" เสือไปแถวชุมชนที่เขาเคยไปส่งก่อนถามคนแถวนั้นทราบว่าโดนงัดห้องย้ายออกไปแล้ว

เออมึงถ้าจะบ้าไปแล้ว ช่างหัวยัยเตี้ยสิวะไม่ได้เป็นอะไรกันสักหน่อย