เจ้าหนี้ที่รัก

ตอนที่ 9

ปิงมาส่งส้มจี๊ดที่พักด้านหลังวัดใกล้กับบ้านของเขาที่อยู่เลยไปอีกหนึ่งซอย เขาค่อยๆ แกะมือน้อยๆ ออกจากเอวที่กอดเขาไว้แน่น เขาขับมอเตอร์ไซค์ช้าที่สุดชนิดที่จักรยานยังแซงหน้าเพราะคนตัวเล็กที่กลัวจนตัวสั่นทั้งขาไปขากลับ

"ค่อยๆ ลงนะ เดี๋ยวพี่เข้าไปส่งที่เรือนนกยูง"

"ส้มจี๊ด" นายตุมานั่งรอที่ประตูร้องทัก พอส้มจี๊ดเห็นพ่อจะโผล่เข้าไปกอดร้องไห้ออกมา เธอรู้สึกอุ่นใจทุกครั้งที่ได้กอดผู้ชายคนนี้ที่ไม่ทำร้ายเธอไม่ทอดทิ้งเธอไปไหน

"ขาไปยังดีๆ อยู่เลยเป็นอะไรไปอีกละลูก!" นายตุดูจะตกใจกับสภาพลูกสาวที่เอาแต่ร้องไห้

"เออ... คือ... ผมทะเลาะกับวัยรุ่นสถาบันเดียวกันเล็กน้อยครับแล้วอาการน้องเขาก็เป็นแบบนี้ ผมขอโทษจริงๆ ครับลุงตุผมผิดเองที่ดูแลน้องไม่ดี" ปิงยกมือไหว้ขอโทษนายตุสำนึกผิดที่มีเรื่องกับเสือ เขาไม่น่าพาเธอไปเที่ยวเลยกะว่าให้ผ่อนคลายกับมีเรื่องมาอีก

"เฮ้อ...ไม่เป็นไรๆ แค่ปิงยอมเป็นเพื่อนกับส้มจี๊ดลุงก็ดีใจละ มีคนที่มาปฏิบัติธรรมเขาเป็นหมอเขาบอกให้ลุงลองพาส้มจี๊ดไปหาเขาเผื่อจะช่วยอะไรได้"

"ส้มจี๊ดไม่ได้บ้านะลุง! เธอแค่ขี้กลัวไปแค่นั้นเองจะพาไปทำไม!"

"ก็ไม่ได้ว่าน้องบ้า แต่จะให้ส้มจี๊ดเป็นแบบนี้ต่อไปเหรอแล้วถ้าลุงเป็นอะไรไปละ... แล้วเขาจะอยู่ยังไง ลุงผิดเองแหละที่เลี้ยงลูกมาอ่อนแอให้ยอมคนเอง อะไรๆ ก็ยอมเขาไปหมดจนสภาพเขาเป็นแบบนี้ พ่อขอโทษจริงๆ ลูก"

นายตุกอดลูกสาวน้ำตาไหลนึกโทษตัวเองที่เป็นต้นเหตุให้ลูกสาวอ่อนแอได้ขนาดนี้ เขาจะต้องเปลี่ยนแปลงลูกสาวให้ได้เพื่อชีวิตของเธอเองไม่ใช่เพื่อใคร ส้มจี๊ดทีเห็นพ่อน้ำตาไหลก็เกิดรู้สึกผิดที่เป็นต้นเหตุให้บุพการีเสียน้ำตา ที่จริงเมื่อกี่เธอแค่ขวัญเสียที่เห็นคนตีกันต่อหน้า เธอไม่เคยเจอเหตุการณ์แบบนี้มาก่อนเลยตกใจกลัว ประกอบกับภาพที่โดนรุ่นพี่รุมทำร้ายมันลอยเขาหัวมาพอดีเลยสติแตกคุมตัวเองไม่อยู่แต่ตอนนี้เธออาการดีขึ้นมากแล้ว เธอขอโทษพ่อกับปิงที่ทำให้ทุกคนเป็นห่วงสัญญาว่าจะไม่ร้องไห้ให้เห็นอีกแล้ว และเธอจะต้องทำให้ได้ ถ้าเธออ่อนแอมากเท่าไหร่พ่อเธอยิ่งทุกข์ใจหลายเท่าโรคความดันพ่อเธออาจจะสูงขึ้นสักวัน

"แปลก... มาท้ายวัดทำไม?" เสือแอบยืนดูห่างๆ เห็นแค่ภาพไม่ได้ยินเสียงในหัวมีแต่คำถามเต็มไปหมด ก่อนจะเดินเข้าไปใกล้ๆ เพื่อแอบฟังบทสนทนา

"ตกลงน้องไม่ยอมไปเรียนใช่มั้ยครับ ผมจะได้ไปทำเรื่องลาออกให้"

"ลุงอยากให้ไปเรียนนะ ตอนนี้ลุงได้ทำงานแล้วกำลังเก็บเงินคิดว่าคงพอ ลุงไม่น่าโดนเพื่อนโกงเลยไม่งั้นคงจะไม่ลำบากกันขนาดนี้" ปิงคุยกับสองพ่อลูกนิดหน่อยเขายินดีช่วยหญิงสาวเต็มที่มีอะไรขอให้บอกก่อนจะขอตัวไปนอนเพราะวันรุ่งขึ้นจะพารุ่นน้องไปทำกิจกรรมต่างจังหวัด เขากำลังจะกลับบ้านแต่เหลือบไปเห็นเสือที่เดินออกมาจากที่ซ้อน

"มึงตามมาทำไม"

"เรื่องของกู"

เสือไม่สนใจขึ้นรถปิดประตูใส่หน้าอย่างแรงขับรถออกไปด้วยความเร็ว ปิงมองดูรถที่แล่นออกไปไกลพอจะเดาออกว่าเรื่องที่ส้มจี๊ดโดนรุ่นพี่ทำร้ายต้องเกี่ยวกับเสือแน่นอน และจะเป็นใครไปไม่ได้นอกจากโอปอลที่เคยลากนักศึกษาหญิงที่มายุ่งกับเสือไปซ้อมหลายคนแล้ว

มหาลัยรัฐชื่อดัง

"ดูอะไรปาล์มมี่ทำไมทำหน้าเหมือนปวดขี้แบบนั้นวะ" เสือเดินเข้าคลาสเรียนแต่เช้าหน้าบอกบุญไม่รับเหมือนเคยสมกับที่คนเขาเรียกว่าเสือยิ้มยาก

"ไอ้เสือฉันเป็นผู้หญิงนะเว้ยมึงหัดพูดดีกับกูหน่อยได้มะ"

"ขึ้นมึงกูแบบนี้ไม่ต้องพูดดีหรอกมั้ง แล้วตกลงดูอะไรหนังโป๊เหรอ"

ปาล์มมี่ทำหน้าเอือมระอายื่นโทรศัพท์มือถือให้ดูคลิปที่พวกโอปอลรุมทำร้ายส้มจี๊ดในห้องน้ำหลังคณะ ลูกปลาเป็นคนเอาลงเพราะอยากจะประกาศศักดิ์ดาแต่ลืมคิดถึงผลลับที่จะตามมา

(ตบแรงๆ สิโอปอล! เอาให้หน้าแหกเลย!)

ครืนนน!!!

เสือดูไม่ทันจบก็ลุกจากเก้าอี้ทันที ปาล์มมี่รีบวิ่งตามกลัวเสือจะทำอะไรที่รุนแรงกว่าเหตุ อารมณ์ของเสือตอนนี้แทบจะฆ่าคนได้ทีเดียว เขาเดินหาโอปอลจนทั่วแต่ไม่เจอถามคนรู้จักบอกว่าเธอไม่มาเรียนหลายวันแล้ว

"ใจเย็นสิเสือ เรื่องมันผ่านไปแล้วแถมยัยเด็กนั่นก็ไม่มาเรียนแล้วนี่จะเอาอะไรอีก"

"แต่ยัยโอปอลเป็นคนทำให้ลูกหนี้ฉันหนีเตลิดไปนะ ฉันโดนพ่อด่าไม่ยั่งที่ลูกหนี้เงียบหายไป ที่ตัวเองทำอะไรไม่เคยผิดสักอย่างบ้าอำนาจ"

เครง!!

เสือถีบถังขยะระบายอารมณ์ ปาล์มมี่หันหน้าหนีด้วยความเหนื่อยใจกับเสือก่อนจะโบกมือไล่ไปไกลๆ เชิงว่าอย่างทำอะไรก็ทำเธอจะไม่ยุ่งด้วย เธอระอาเพื่อนคนนี้จริงๆ ว่าแต่พ่อตัวเองบ้าอำนาจเจ้าอารมณ์แต่ไม่ดูตัวเองที่ถ่ายถอดดีเอ็นเอจากพ่อมาชัดๆ

เสือคิดได้ว่านี่คงเป็นสาเหตุหนึ่งที่ส้มจี๊ดไม่มาเรียน เขารู้สึกผิดหน่อยๆ ที่ทำเธอเจ็บตัว

หน้าร้านกาแฟ

ส้มจี๊ดเอาขยะในร้านออกไปทิ้งเดินทอดน่องเล่นไปเรื่อยเพราะเป็นเวลาพักงาน อาการเธอตอนนี้กลับมาเป็นปกติดีแล้วเพราะได้กำลังใจที่ดีจากคนรอบข้าง

"ไง... เดี๋ยวนี้เป็นเด็กวัดไปแล้วเหรอเหมาะกับเธอดีนี่" เสือทัก เขามาทำธุระแถวนี้เลยแวะมาดูคนตัวเล็กเสียหน่อย

"พะ พี่เสือมาได้ไง! อย่าทำอะไรหนูเลยนะหนูขอละหนูไม่มีเงินใช้หนี้จริงๆ ฆ่าให้ตายก็ไม่มี!" ส้มจี๊ดไม่ทันฟังอะไรรีบยกมือขึ้นไหว้คนตรงหน้าทันทีเหมือนเป็นอัตโนมัติเวลาที่เธอรู้สึกทำผิดหรือไม่ปลอดภัย

"นี่! เป็นบ้าอะไรเจอหน้าฉันแต่ละทีทำอย่างกับฉันจะจับเธอกินฉันไม่ใช่ยักษ์สักหน่อย!" ทีกับไอ้หลินปิงโอบไหล่กันแนบแน่นเชียวนะ เขามองส้มจี๊ดอย่างไม่พอใจ

"กะ ก็พี่น่ากลัวนี่เอาแต่เสียงดังใส่ส้มจี๊ดตลอด"

"ฉันเสียงดังตรงไหนก็พูดกับเธอดีๆ อยู่นี่ไง!"

"ก็เสียงดังตรงนี้แหละ!! อุ้บ! ขอโทษค่ะขอโทษๆ ๆ!! "

ส้มจี๊ดเผลอลืมตัวเสียงดังใส่เสือก่อนนึกขึ้นได้รีบปิดปากตัวเองทันที เธอรีบถ่อยห่างออกไปหลายก้าวกลัวคนตัวโตตรงหน้า เสือถอนหายใจยาวพยายามปรับอารมณ์ตัวเองดึงส้มจี๊ดเข้ามาใกล้ๆ ก่อนจ้องหน้าเธอที่ตอนนี้ตัดผมที่ยาวปิดหน้าตาออก ดวงตากลมโตขนตาแพรยาว พวงแก้มสีชมพู จมูกโด่งเป็นสันแต่พองาม ปากอวบอิ่ม ทุกอย่างบนใบหน้าเธอช่างคุ้นตาเหมือนเคยเห็นที่ไหนมาก่อน ไม่เจอสามอาทิตย์หน้าไปทำศัลยกรรมเปล่าวะดูแปลกตาดี

"หยุดโวยวายแล้วมานั่งคุยกันดีๆ ฉันไม่ทำอะไรเธอหรอก" เขาดึงส้มจี๊ดอย่างแรงจนเธออยู่ในอ้อมกอดตน

"จะ จริงนะ" ส้มจี๊ดยืนตัวสั่นในอ้อมแขนเสือหัวใจเต้นแรงแทบจะทะลุออกมา

"เออ..."

"งั้นก็ปล่อยส้มจี๊ดสิยืนท่านี้นานๆ มันเหมื่อยนะ" เฮอะ อยากกอดตายล่ะ คิดว่าฉันจะพิศวาทเด็กซื่อบื้อแบบนี้เหรอ

เสือนั่งลงที่ม้านั่งตัวยาวข้างทางบริเวณข้างวัดใกล้ที่ทิ้งขยะ ส้มจี๊ดนั่งอยู่ริมๆ ห่างจากเสืออยู่มากเขาไม่สนใจถามในสิ่งที่เขาคิดมาตลอดทาง

"เธอจะลาออกจากมหาลัยจริงเหรอ ไหนเพื่อนเธอที่เป็นเกย์บอกว่าเธอชอบเรียนแล้วจะหยุดไปทำไม" ส้มจี๊ดเงียบอยู่นานก่อนจะยอมเปิดปาก

"คือส้มจี๊ดไม่มีตังค์" เธอพูดหน้าเศร้าก้มมองที่พื้นเอาเท้าเขี่ยพื้นเล่น ถ้าเงยหน้าขึ้นไปกลัวจะเห็นแววตาสมเพชของเสือที่กำลังมองเธอ

"ไม่ใช่กลัวยัยโอปอลเหรอ" เธอสะดุ้งทันทีที่ได้ยินชื่อนี้ ใช่จริงด้วยยัยเด็กนี่กลัวพวกโอปอลทำร้ายจนไม่ไปเรียนสินะ

เสือถอนหายใจรอบที่สิบของวันมองส้มจี๊ดไม่วางตา

"เธอยังอยากจะเรียนอยู่มั้ย?" ส้มจี๊ดหยุดคิดก่อนจะพยักหน้าหงึกๆ ให้บอกอยากเรียน ก่อนจะทำหน้าเศร้ากลับไปมองพื้นต่อ

"งั้นเธอก็กลับไปเรียนซะฉันจะกันไม่ให้ยัยโอปอลหน้าวอกนั่นมาแกล้งเธออีก ตอนนี้ป้ากับพี่สาวเธอหนีหายไปแล้วเธอจะต้องมาเป็นหลักประกันให้ฉันทำงานขัดดอกไปจนกว่าป้าเธอจะใช้หนี้หมด แต่ถ้าครบกำหนดแล้วป้าเธอยังไม่ใช้หนี้เธอจะต้องรับผิดชอบหนี้แทน"

"แล้วส้มจี๊ดจะเอาเงินที่ไหนมาใช้พี่ล่ะนอกจากถูกหวย" ขนาดค่าเช่าบ้านยังไม่มีเลย

"นั่นมันเรื่องของเธอ"

"แล้วแฟนพี่เสือเขาจะไม่ตีหนูอีกนะคราวนี้หนูตายแน่ๆ เลย" เธอลังเลไม่อยากเชื่อใคร

"ฉันยังไม่มีแฟน อยู่กับฉันใครอยากตายก็ลองดู" ส้มจี๊ดได้ยินแบบนั้นก็เข้าใจว่าเสือจะปกป้องเธอเผลอยิ้มออกมาก่อนจะค่อยๆ กระเถิบมาใกล้เสือ

"หายกลัวฉันแล้วเหรอ?"

"กะ ก็ยังกลัวอยู่แต่ส้มจี๊ดคิดว่าอยู่กับพี่น่าจะปลอดภัยพี่ไม่ทิ้งหนูจะจริงๆ นะ" เธอเอียงคอเล็กน้อยมองหน้าตาอันหล่อเหล่าแบบเอเชียของเสือ

"เออ..."

"สัญญานะเกี่ยวก้อยกัน"

"ปัญญาอ่อน..." เสือหันหน้าหนีไม่อยากจะมองส้มจี๊ดที่ยื่นนิ้วมาตรงหน้าเขา

"นะ น๊า... พี่เสือ..."

"เป็นเด็กหรือไงอายุจะยี่สิบละ ฉันจะไม่ให้ใครแตะต้องเธอละกันแต่เธอจะตายด้วยมือฉันนี่แหละ พอใจยัง! แม่งกูคุยกับเด็กสิบขวบหรือไงวะ" เสือลุกหนีรู้สึกหงุดหงิดทุกครั้งที่คุยกับเธออย่างบอกไม่ถูกพลางคิดว่าผู้หญิงน่ารำคาญแบบนี้ทุกคนหรือเปล่า

"เดี๋ยวสิรอส้มจี๊ดด้วย!" ส้มจี๊ดรีบวิ่งตามก่อนโดนเขาผลักกระเด็นไปไกล

คิดผิดเปล่าวะที่ใจดีกับยัยแคระนี่ ทำไมหนังตามันกระตุกหงึกๆ แบบนี้นะเขาบอกขวาร้ายซ้ายดีแต่นี่มันกระตุกพร้อมกันสองข้างหมายความว่ายังไง

มหาวิทยาลัยรัฐชื่อดัง

"ยัยส้มจี๊ด!!"

"ตาต้า!!" ตาต้าวิ่งเข้ามาหาส้มจี๊ดดีใจที่เธอกลับมาเรียนพร้อมต่อว่าเธอยกใหญ่ที่เกิดเรื่องอะไรก็ไม่ยอมบอก ถึงเขาจะไม่สนิทกับส้มจี๊ดมากนักแต่ก็อดสงสารไม่ได้ยังไงก็เป็นเพื่อนร่วมห้องเรียนม.ปลายด้วยกัน

"ที่หลังมีอะไรเธอต้องบอกฉันนะไม่งั้นฉันนี่แหละจะตบเธอเอง" ส้มจี๊ดเดินคุยกับตาต้ารู้สึกทุกคนจะมองเธอแปลกๆ ปกติไม่มีใครสนเธอแม้แต่หางตายังไม่มอง

"ใช่คนที่อยู่ในคลิปเปล่าวะ ที่ดาวคณะบริหารรุมตบน่ารักกว่าในคลิปเยอะเลยว่ะ เขาว่าพี่เสืออาละวาทลั่นโรงอาหารเลยนะ"

"เออจริง วันนั้นฉันอยู่ในเหตุการณ์เว้ยเฮียเสือโกรธจนหน้าแดง ฉันละซะใจเป็นบ้าที่ยัยโอปอลนั่นโดนด่า หยิ่งดีนัก"

เสียงซุบซิบนินทาลั่นทางเดิน ส้มจี๊ดสงสัยว่าเสือไปทำอะไรใครเขาอีกตาต้าเลยเล่าเหตุการณ์ตอนเธอไม่มาเรียนให้ฟังอย่างใส่สีตีไข่ เธอฟังแล้วรู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูกที่เสือปกป้องเธอขนาดนั้น

"ส้มปี๊ดมาเรียนแล้วเหรอหายไปตั้งนานคิดถึงจังเลย^ ^" ชีต้าเห็นส้มจี๊ดนั่งในห้องเรียนก็ตรงเข้าไปกอดคอทันทีจนเธอตั้งตัวไม่ทัน

นี่เราไปสนิทกันตอนไหนเนี่ย?

"ตาต้าก็คิดถึงชีต้าเหมือนกันขอกอดหน่อยน๊า..."

"ไปไกลๆ ตีนเลยขนลุก!" ชีต้าลากเก้าอี้มานั่งข้างๆ หญิงสาวที่อยู่ตรงหน้าก่อนจะเอามือบีบแก้มทั้งสองข้างของเธออย่างมันเขี้ยวที่หายหน้าไปตั้งหลายอาทิตย์

"ถ้าใครมาแกล้งเธอบอกฉันเลยนะเดี๋ยวจัดการให้ไม่ต้องกลัวนะส้มปี๊ด" แมนโครตพูดออกมาได้ไงชีต้ามึงหล่อมาก

"เออ เราชื่อส้มจี๊ดไม่ใช่ส้มปี๊ด" เมื่อไหร่ใครต่อใครจะเรียกชื่อเราถูกสักที ส้มเปียก ส้มปี๊ด ส้มเน่า เฮ้อ...

"เฮ้ยๆ แกเฮียเสือมาว่ะ นี่ห้องเรียนพื้นฐานแกมาทำไม?"

เด็กปีหนึ่งในห้องต่างให้ความสนใจรุ่นพี่คนดัง เสือเดินมาหยุดที่หน้าห้องส่องหาส้มจี๊ดพอเห็นเธอมาเรียนก็เดินออกไปไม่พูดอะไร ชีต้ามองพี่ชายด้วยสายตาแปลกๆ รอยวันพันปีเคยสนใจผู้หญิงที่ไหนกันมีแต่จะตบผู้หญิงนะสิไม่ว่า