ฉันมันคนซวยหรือยังไง ฉันได้บินกับกัปตันไคล์อีกแล้ว!
คราวนี้กัปตันไคล์เครียดกว่าคราวก่อน พอเห็นว่าฉันบินด้วย..เขาก็ดูอึดอัดเหมือนมีอะไรอยากจะคุยกับฉันมาก จนเครื่อง Take off ก็เป็นไปตามนั้น หลังจากฉันเสริฟอาหารเสริฟน้ำเสร็จ กัปตันไคล์เขาก็รีบเปิดประตูออกมา ยืนหน้าเครียดทันที
นี่! อย่าคิดเรื่องของว่างอย่างอื่นนะ ไฟลท์อื่นฉันพยายามสุดๆที่จะไม่เข้าไปเสริฟ แต่กัปตันไคล์ฉันไว้ใจเขา ถึงได้กล้าคุยและอยู่ครัวหน้าแบบนี้ แถมตอนนี้เขาก็ดูเครียดมาก ฉันล่ะห่วงชีวิตตัวเองและผู้โดยสารจริงๆ
"ฉันทำพังทุกอย่างเลย เจแปน"
"กัปตันจะทำอะไรพังก็ได้ค่ะ แต่กัปตันต้องมีสมาธิขับเครื่องบินนะคะ เจแปนกลัว^^" กัปตันไคล์พยักหน้าเบาๆ
"ฉันแยกแยะได้ ไม่ไหวว่ะแบบนี้ อีกสักพักคงเลิกบิน"
"อ๋อ พักก่อนใช่ไหมคะ ดีเหมือนกันค่ะ ได้ข่าวว่ากัปตันโหมงานหนักมาก ไม่ดีต่อสุขภาพนะคะ^^"
"ป่าว ลาออก-_-" ลาออกนี่เอง ห้ะ! ลาออก!!!
