“อ๋อ...จริงสินะ เราคงเหมาเจ้ารวมกับนางบำเรอพวกนั้นไม่ได้ เพราะทุกครั้งที่ตักตวงความสุขจากเจ้า เราไม่เคยควักเงินให้กับเจ้าแม้แต่เหรียญเดียว”
เจ้าชายคามิลเค้นสุรเสียงเยาะหยัน กวาดดวงเนตรวาววับมองร่างอรชร ปราศจากอาภรณ์ปกปิดร่างกายตั้งแต่หัวจรดเท้าด้วยสายตาจาบจ้วงหยาบคาย ก่อนจะปล่อยถ้อยวาจาเชือดเฉือนให้หัวใจดวงน้อยต้องเจ็บปวดร้าวรานครั้งแล้วครั้งเล่า
“เอาเป็นว่าเดี๋ยวเสร็จจากการโรมรันรักในครั้งนี้แล้ว เราจะจ่ายให้เจ้าสักสองร้อยเหรียญ เอาไปแลกเป็นเงินไทยตีคร่าวๆ ก็น่าจะได้สักหกพันบาท อืม...จะว่าไปแล้วโสเภณีที่บริการแขกไม่ได้เรื่องอย่างเจ้า ได้ราคาค่าตัวคราวละหกพันบาท ก็ถือว่ามากโขเอาการนะน้ำอิง”
“ไอ้สารเลว! ไปลงนรกซะ ฉันเกลียดคุณ”
ฐิติรดาสบถลั่น ยกมือเล็กขึ้นหมายจะตบลงไปบนพระพักตร์หล่อเหลาอีกครั้ง แต่ก็ถูกเจ้าชายคามิลจับยึดมือเล็กไว้แน่น พร้อมกับกระซิบขู่ชิดกับเรียวปากอิ่มแดงระเรื่อ
“ล
