มิราสูดหายใจเข้าปอดเพื่อกลบความกลัวของตัวเอง เดินไปเก็บของตัวเองต่อ...
ปถวีมองตามหลังหญิงสาว ยิ้มมุมปากเล็กๆ อย่างพอใจ เอนหลังพิงพนัก หยิบนิตยสารมาอ่านรอ เวลาที่ผ่านไปเกือบชั่วโมง การอดนอนแทบทั้งคืนของเขา และอุณหภูมิในห้องทำงานร่วมกันอย่างดีเยี่ยม พอๆ กับหนังตาหนักอึ้งของชายหนุ่มค่อยๆ หย่อนคล้อยลงและเผลอหลับไป
เสียงโทรศัพท์ที่ดังขึ้นข้างตัวชายหนุ่มทำให้หญิงสาวหันกลับมามอง เธอเองก็เพิ่งรู้ว่าเขานอนหลับ คงจะหลับลึกพอสมควรเพราะเธอสังเกตว่ามันดังต่อเนื่องมานานแล้ว แต่ชายหนุ่มเจ้าของเครื่องก็ยังไม่รู้สึกตัว
หญิงสาวเดินกลับมาสะกิดปลุกชายหนุ่มเพื่อรับโทรศัพท์ เขานอนหลับอยู่ที่โซฟานั่งเตียงนอนของเธอ
“อาดิน อาดินค่ะ” หญิงสาวสะกิดเรียก แต่เธอก็ได้ยินเพียงเสียงกรนเบาๆ ผ่านปลายจมูกของเรา โดยที่เจ้าตัวไม่รู้สึกตัว
มิราย่นจมูกอย่างครุ่นคิด มองหน้าจอที่มีไฟกระพริบตามเสียง
เรียกเข้า ชั่งใจว่าจะรับ
