มิราหลบเบ้หน้าเล็กน้อย ในแววตาของคนเป็นปู่เปล่งประกายในยามที่พูดถึงลูก ความภูมิใจที่เกิดขึ้นในแววตาคงจะหมายถึงลูกชายคนโต ส่วนหลานอย่างเธอก็คงเป็นแค่ส่วนเล็กปลายแถวที่ถูกพูดถึงเธอเอาใจเท่านั้น
“แต่มิราขอเวลา”
“เพื่ออะไร” คุณเป็นปู่ถามกับฉันที
คราวนี้หญิงสาวกลับตอบคำถามปู่ของเธอไม่ได้ เธอจะยืดเวลาเพื่ออะไรล่ะ ที่สำคัญเธอจะยกอะไรมาเป็นข้ออ้างที่สมเหตุสมผล
“ไม่มีเหตุผลอะไร แค่มิราอยากให้ปู่เล็กรักษาสัญญา ในเมื่อบอกมิราว่าจะให้เวลา ทุกอย่างก็ควรจะเป็นไปตามนั้น หรือเพราะปู่เล็กกำลังกลัว”
“ไม่มีอะไรที่ปู่ต้องกลัว”
“แล้วทำไมต้องเร่งขนาดนั้น”
“ปู่ตัดสินใจดีแล้ว ไม่ว่าวันนี้ อีก 1 เดือน หรืออีก 1 ปี ทุกอย่างก็จะจบลงเหมือนเดิม ปู่มั่นใจว่าการกระทำของปถวีไม่มีข้อกังขาใดๆทั้งสิ้น” เจ้าสัวสำทับ
“ปู่เล็กอยู่ข้างเขาก็ยอมพูดแบบนี้ แล้วมีใครเห็นใจมิราบ้าง มิราก็แค่ขอเวลาพิสูจน์ให้แน่ใจว่าเขาเก่งแล
