บทที่3
1698 Words
"นางฟ้าลูก"
"ขาคุณแม่"หญิงสาวในชุดนักศึกษาขานรับริมฝีปากฉีกรอยยิ้มหวานอันเป็นเอกลักษณ์ยามเมื่ออยู่กับครอบครัว วันนี้เป็นวันแรกแห่งการย้ายเข้าสู่สถาบันใหม่ในรั้วมหาวิทยาลัย นางฟ้าได้กลายเป็นเฟรชชี่หน้าใสซึ่งเป็นสิ่งที่เธอรอคอยมานาน
"คุณพ่อเรียกพบจ้ะ"สองแม่ลูกเดินคล้องแขนเข้าไปหาผู้เป็นพ่อซึ่งตอนนี้กำลังนั่งรอบุตรสาวเพียงคนเดียวภายในห้องรับแขก
"อรุณสวัสดิ์ค่ะคุณพ่อสุดหล่อของนางฟ้า"
"นั่งก่อนสิลูก ว่าแต่ชุดของหนูมันไม่ได้สั้นไปใช่ไหม"
"ถ้าไม่โดนตาคุณพ่อต้องขอโทษด้วยนะคะ แต่ว่านางฟ้าชอบแบบนี้"หญิงสาวเข้าไปกดจมูกโด่งลงบนแก้มสากของบิดาก่อนจะหย่อนกายนั่งลงบนโซฟา ซึ่งนิคาลอสเองก็ไม่ได้ว่าอะไรมากถึงการแต่งตัว สิทธิของลูกไม่ว่าลูกจะชอบอะไรเขาไม่เคยขัดข้องขอเพียงแต่อย่าให้มันมากเกินไปในสายตาของตน
"ว่าแต่คุณพ่อมีเรื่องอะไรจะคุยกับหนูเหรอคะ"
"จำได้ไหมว่าพ่อเคยสัญญาอะไรกับลูกเอาไว้ ก่อนที่ลูกจะบินไปหาคุณปู่"ริมฝีปากอมชมพูค่อย ๆ คลี่ยิ้มกว้างด้วยความดีใจเมื่อเธอได้เห็นสิ่งที่คุณพ่อหยิบยื่นให้
แองเจิ้ลพุ่งเข้าไปกอดท่านด้วยความตื้นตันปนดีใจดวงตากลมโตเอ่อคลอ ผู้เป็นบิดามองหน้าภรรยาที่รักท่านทั้งสองยิ้มออกมาเมื่อได้เห็นผู้เป็นบุตรสาวมีความสุข
"ห้ามร้องไห้นะครับ เป็นลูกสาวของพ่อหนูจะต้องเข้มแข็ง"
"แต่หนูดีใจ ขอบคุณคุณพ่อมาก ๆ เลยนะคะ"นางฟ้าตัวน้อยดันร่างออกจากอ้อมกอดของท่าน บิดามักจะใจดีแบบนี้กับเธออยู่เสมอ
"เรื่องนี้ลูกต้องยกความดีความชอบให้คุณแม่เขานะ"นางฟ้าตัวน้อยลุกออกจากตักของผู้เป็นบิดา มารดาอ้าแขนโอบกอดบุตรสาวด้วยความรักทั้งหมดที่มี
"หนูรักคุณแม่นะคะ รักที่สุดเลย"
"แม่ก็รักหนู ดวงใจของแม่"
Lamborghini สีแดงร้อนแรงเข้ากับไลฟ์สไตล์การแต่งตัวของหญิงสาวขับเข้ามาในอาณาเขตของรั้วมหาวิทยาลัยชั้นนำของเมืองไทย รถหรูราคาหลายสิบล้านตกเป็นเป้าสายตาของทุกคนในทันทีเพราะรถรุ่นนี้พึ่งเปิดตัวใหม่และในเมืองไทยยังมีเพียงแค่ไม่กี่คัน
ปึก
ฮือฮา
ทันทีเมื่อแองเจิ้ลก้าวขาลงจากรถคันหรูความสวยบวกด้วยบุคคลอันแสนโดนเด่นของเธอทำให้หญิงสาวในชุดนักศึกษารัดรูปพอดีตัวต่างตกเป็นที่พูดถึงของนักศึกษา แต่เสียงค่อนข้างมากต่างเต็มไปด้วยความชื่นชมและส่วนใหญ่จะมาจากพวกผู้ชาย
"อยู่ไหนกันนะ"หญิงสาวมองหาเพื่อนสนิทที่น่าจะมาถึงแล้ว แต่เมื่อหาไม่พบเธอจึงรีบคว้าโทรศัพท์ขึ้นมาต่อสาย
"อยู่ไหน"
"ใต้ต้นไม้หน้าคณะ รีบมารุ่นพี่จะเรียกรวมตัวแล้ว"
"โอเค"สองเท้าเรียวรีบก้าวขาเดินไปยังคณะบริหารซึ่งตอนนี้มีเพื่อนสนิททั้งสองกำลังนั่งเมาส์ไปตามประสาแต่สายตาซุกซนของพริกไทยกำลังไล่สแกนพวกผู้ชายอย่างเจิดจ้าแตกต่างจากอบเชยที่เอาแต่นั่งก้มหน้าอ่านหนังสือ
ปึก
"ร้อนเป็นบ้า"
"มาถึงก็บ่นเลยนะ แล้วนี่เสื้อ"พริกไทยหันไปมองเพื่อนสนิทอย่างแองเจิ้ลก็ถึงกับต้องตกใจ เมื่อเห็นว่าเสื้อนักศึกษาบางส่วนเปียกชุ่มไปด้วยเหงื่อ
"ที่จอดรถจะสร้างให้อยู่ไกลถึงไหนก็ไม่รู้ กว่าจะเดินถึง"ว่าจบแล้วก็ยื่นมือไปรับกระดาษซับหน้าที่อบเชยยื่นมาให้ อากาศเมืองไทยต่อให้เป็นเช้าตรู่ก็ยังมีอานุภาพทำลายล้างได้
"เอาน่าอย่าบ่นไปเลย เราต้องปรับตัวให้ชินยังต้องเรียนอยู่ที่นี่อีกนาน"จากนางฟ้าเริ่มกลายร่างเป็นนางมารตั้งแต่ยังไม่เข้าเรียน แต่ทั้งสองก็ชินแล้วกับอาการผีเข้าผีออกของเพื่อนสาว
"เอาน้ำไหม เดี๋ยวอบเชยเดินไปซื้อมาให้"
"ไม่เป็นไร เดี๋ยวรุ่นพี่ก็เรียกรวมแล้วขอบใจมากนะ"อบเชยพยักหน้าก่อนจะหันมาสนใจหนังสือในมือของตัวเองต่อ
"รถรุ่นใหม่ราคาแพงเอาเรื่องอยู่เลยนะ คุณพ่อซื้อให้?"คำถามของพริกไทยทำให้แองเจิ้ลถึงกับขมวดคิ้วก่อนความสงสัยจะถูกไขให้กระจ่างเมื่อเพื่อนรักยื่นโทรศัพท์มาให้
เพจของทางมหาลัยได้โพสต์รูปถ่ายของเธอในขณะที่กำลังก้าวขาออกจากรถและยังมีรูปถ่ายบางส่วนของเธอที่กำลังยืนกดโทรศัพท์ต่อสายหาเพื่อนรักในเมื่อครู่พร้อมกับแคปชั่นที่ว่า
'สวย เรียบหรู และดูแพง'
"หึ ปัญญาอ่อน"
"เอ้า อีนี่ ว่าแต่คุณพ่อสุดหล่อของแกลงทุนมากเลยนะซื้อรถราคาหลายสิบล้านให้ ตัดมาที่ฉันนี่สิ"
พลั้ว
"อย่ามาตอแหล อย่านึกว่าฉันไม่รู้นะว่าแกไปขออะไรจากคุณลุงมา"
"ก็มันสวย"
"คันเก่าขับให้พังก่อนเถอะ ซื้อรถเหมือนซื้อขนมห่อละห้าบาท"
"อย่าว่ากันสิ นี่เพื่อนเองนะ"พริกไทยขยับเข้ามาใกล้ก่อนจะใช้ใบหน้าซบลงบนไหล่ของแองเจิ้ลพร้อมกับส่ายไปมาอย่างออดอ้อน
"แล้วมาว่ากู เดี๋ยวเถอะมึง"
ปรี๊ด ปรี๊ดดดด
'นักศึกษาปีหนึ่งรวมตัวครับ'
"ไปกันเถอะรุ่นพี่เรียกรวมตัวกันแล้ว"อบเชยเอ่ยขึ้นก่อนจะรีบปิดหนังสือใส่ในกระเป๋า ทั้งสามสาวเดินเข้าต่อแถวรวมตัวกับเพื่อน ๆ
วันแรกของการเข้าสู่รั้วมหาวิทยาลัยไม่ได้มีอะไรมากซึ่งการรับน้องก็เช่นเดียวกัน คณะบริหารไม่ได้รับน้องโหดหรือรุนแรงเหมือนกับคณะวิศวะซึ่งแองเจิ้ลได้ตั้งปฏิญาณแล้วว่าจะไม่หลวมตัวเข้าไปสมัครเรียนคณะนั้นแน่นอน
แต่ปีนี้เหมือนว่ามันจะไม่ใช่เมื่อกฎเกณฑ์ใหม่ของคณะบริหารดันมีพี่ว้ากซึ่งเป็นอะไรที่แองเจิ้ลไม่ชอบอย่างรุนแรง
"เย็นนี้ขอให้น้อง ๆ ทุกคนมารวมตัวที่นี่ตามเวลาที่พวกพี่ได้นัดหมายกันไว้ด้วยนะคะ ห้ามสาย ห้ามกลับก่อนเวลา แล้วพบกัน"เมื่อรุ่นพี่ปล่อยแยกย้ายแองเจิ้ลกับพริกไทยต่างก็พากันถอนหายใจออกมาแตกต่างจากอบเชยที่นั่นนิ่งราวกับว่าไม่รู้สึกอะไร
"ทำไมปีนี้ถึงได้มีพี่ว้ากล่ะ"
"เอาเถอะ นี่มันคณะบริหารนะคงไม่เหมือนวิศวะหรอก"สองเพื่อนซี้ต่างยืนปลอบใจให้กับตัวเอง แองเจิ้ลถึงกับถอนหายใจออกมา เอาวะเป็นไงเป็นกัน
แต่ใครจะไปคิดล่ะว่าตกเย็นในวันนี้หญิงสาวผู้ที่ไม่เคยสนใจผู้ชายคนไหนกลับสะดุดตาจนเกิดความหลงใหลในผู้ชายคนนั้น
"มาครบกันแล้วนะครับ ไม่มีใครขาดใช่ไหม"รุ่นพี่ปีสองกวาดสายตาสำรวจรุ่นน้องปีหนึ่งในคณะ ก่อนจะพยักหน้าหันไปส่งสัญญาณให้รุ่นพี่ปีสองอีกคนที่อยู่ไม่ไกล
"ถ้าอย่างนั้นเดี๋ยวพี่จะให้น้อง ๆ ได้ทำความรู้จักกับพี่ว้ากของคณะบริหารกันนะครับ เชิญพี่ว้ากได้เลยครับ"ทันทีเมื่อรุ่นพี่ปีสองพูดจบบรรยายครื้นเครงในตอนแรกเปลี่ยนเป็นอึมครึมชวนรู้สึกอึดอัดโดยทันที ตอนนี้ทุกคนพาต่างพากันลุ้นระทึกยิ่งกว่าดูหนังผี
ตึก ตึก ตึก
เสียงฝีเท้าหลายคู่ดังเข้ามาใกล้ไม่ต่างจากอัตราการเต้นของหัวใจของหญิงสาวทั้งสามคนที่นั่งอยู่ปลายแถว ก่อนที่นักศึกษาปีหนึ่งทั้งหมดแทบจะหยุดหายใจเมื่อเจอกับชายหนุ่มรูปหล่อผิวเนียนใสหมดทั้งสี่คนเดินมาหยุดอยู่ตรงหน้า
นางฟ้าตัวน้องอย่างแองเจิ้ลถึงกับนั่งนิ่งเบิกตาค้างเมื่อได้เห็นชายคนหนึ่งซึ่งเธอไม่เคยเห็นหรือรู้จักเขามาก่อน เขากำลังยืนนิ่งอยู่ตรงหน้า เธอสะดุดสายตาจ้องมองเพียงแต่เขาตั้งแต่แรกเห็น อัตราการเต้นของหัวใจดวงน้อยเริ่มสั่นไหวและดูเหมือนว่ามันจะรุนแรงมากขึ้น วินาทีนี้ไม่มีอะไรมาดึงดูดความสนใจจากเธอได้อีกดวงตากลมโตของแองเจิ้ลยังคงจ้องมองจนชายผู้นั้นดูเหมือนว่าจะสัมผัสมันได้เขาถึงได้หันมาสบตากับเธอ
กรี๊ดดดดด
'คุณแม่ขา หนูหาว่าที่ลูกเขยให้คุณแม่ได้แล้วนะคะ'เสียงนี้ดังขึ้นลอยมาแต่ไกล พริกไทยและอบเชยได้แต่นั่งมองอาการสะดีดสะดิ้งของเพื่อนสนิท
"เชิญรุ่นพี่ปีสามแนะนำตัวได้เลยครับ"รุ่นพี่ปีสองทยอยเดินออกไปรวมตัวเป็นกลุ่มเดียวเปิดทางให้รุ่นพี่ปีสามได้ทำหน้าที่ต่อ
"พี่ชื่อปอร์เช่นะครับ หรือจะเรียกพี่พอร์ชก็ได้"เสียงกรี๊ดจากนักศึกษาหญิงดังกระหึ่มยิ่งกว่าตอนไปดูคอนเสิร์ตซึ่งไม่ต่างอะไรจากพริกไทย
"อยากขี่พอร์ชจังเลยค่า อร๊ายย"พริกไทยโบกมือให้อย่างไม่ยอมผู้หญิงคนไหนในคณะ พร้อมกับคิดในใจว่า
'คนนี้แหละค่ะ ผัวหนูในอนาคต'
"พี่ชื่อกัปตันนะครับ มีอะไรส่วนไหนที่ไม่เข้าใจสามารถปรึกษาพี่ได้ตลอดเลยนะครับ"ชายหนุ่มรูปหล่อมาพร้อมกับรอยยิ้มกระชากใจเรียกเสียงหวีดร้องจากนักศึกษาได้อีกครั้ง
"ส่วนพี่ชื่อสิงหา ถ้าไม่มีที่พักสามารถทักไปหาพี่ได้ตลอดเลยนะครับ"ความขี้เล่นเป็นกันเองเป็นสิ่งที่นักศึกษาหลายคนต่างพากันถูกใจ แองเจิ้ลไม่คิดจะสนใจผู้ชายคนไหนเธอนั่งลุ้นให้มาถึงคนสุดท้ายที่เอาแต่ยืนนิ่งไม่ไหวติ่ง
"เพลิงกัลป์"นิ่ง ๆ และได้ใจความ
- Writer
