“กินทุกวันไม่เบื่อบ้างหรือไง” โซนนั่งชะเง้อคอมองรอข้าวต้มหมูที่ส่งกลิ่นหอมกรุ่น โดยฝีมือแม่ครัวคนเดิม วันนี้ก็เป็นวันที่สามแล้วที่นารามาทำข้าวต้มให้คนป่วย
“ข้าวต้มฝีมือหนูนาราอร่อยขนาดนี้จะเบื่อได้ไง หรือว่าเบื่อที่จะทำให้พี่กิน”
“หนูยังไม่พูดเลยนะว่าเบื่อ แล้วถ้าเบื่อคงไม่มาทำให้พี่โซนกินหรอก พี่โซนชิมหน่อย” นาราตักน้ำซุปใส่ถ้วย แล้วใช้ช้อนตักน้ำซุปขึ้นมาเป่าไล่ความร้อน ก่อนยื่นไปจ่อปากของโซนให้เขาได้ลองลิ้มชิมรส
“อืม อร่อยเหมือนเดิม” ความอร่อยไม่เคยลดน้อยลงไปเลย วันแรกอร่อยอย่างไร วันนี้ก็ยังอร่อยอย่างนั้น
“ก็แม่ครัวคนเดิมนี่ วันนี้หนูใส่เต้าหู้ไข่ด้วยนะ”
“ให้ไวเลย หิวจะแย่แล้ว”
“รอเดือดอีกแป๊บเดียว ใจร้อนขนาดนี้หายแล้วมั่ง”
“ไม่หายก็ต้องหาย อีกไม่กี่วันก็จะถึงวันแข่งแล้ว ต้องเร่งเคลียร์งาน”
“รับสมัครช่างเพิ่มไหม หนูว่างนะ”
“หนูนาราน่าจะเป็นช่างป่วนมากกว่านะ”
“หนูไปป่วนพี่โซ
