หญิงสาวพรั่งพรูความอัดอั้นออกมาทั้งจากคำพูดและน้ำตานองใบหน้า หล่อนมาสุดทางแล้วจริงๆ สุดที่จะยื้อชีวิตแต่งงานไว้ได้อีก เมื่อใจคนไม่อยู่ ฐานะนายผู้หญิงของนรเสษฐ์นพรัตน์หล่อนก็ไม่อยากได้
“สมบัติที่คุณหวงนักหวงหนา เข้าใจไปต่างๆ นานาว่าน้อยกับคุณป้าวางแผนกันเพราะอยากได้มัน คุณไม่ต้องกังวลอีกแล้วนะคะ น้อยไม่เคยอยากได้ และจะไม่เอาเงินทองของคุณติดตัวไปสักบาท”
คนเป็นสามียืนนิ่งอึ้งอยู่หลายชั่ววินาที เขาไม่รู้จะทำยังไงต่อไปดี อยากยื่นมือออกไปไขว่คว้าร่างบางมากอด ดาราตรีก็เบี่ยงตัวหนีให้เขาจับคว้าไว้ได้เพียงอากาศเย็นชื่น เขาอาจร้าย ขี้โมโหใส่เมีย ทำร้ายจิตใจหล่อนสารพัด แต่เขาไม่เคยคิดหย่าขาดจากหล่อน
“ฝันไปเถอะ”
“คุณจะเอาตัวน้อยไว้ทำไมคะ การไม่มีน้อยน่าจะทำให้คุณมีความสุข หรือว่ายังทรมานน้อยไม่พอ”
เสียงของดาราตรีแสนเบา แต่มันกลับทะลุทะลวงเข้าไปตรงกลางส่วนรับรู้ของความรู้สึกเขาอย่างจัง ภาพที่มือเล
