หญิงสาวลองหยิบกล่องใบหนึ่งขึ้นมาเปิดดู ทุกอย่างยังอยู่เต็มปริบเหมือนไม่ได้ถูกตักออกไปสักนิด เชื่อเลยว่ากล่องอื่นๆ ก็คงไม่ต่างกัน
“คุณน้อยครับ คือ...”
“เขาไม่ยอมกินข้าวเช้าเหรอคะ”
เมื่อจนใจด้วยหลักฐานฆนินทร์จึงต้องตอบทุกอย่างที่นายผู้หญิงอยากรู้อย่างเสียมิได้
“แรกๆ ก็รับอยู่ครับ ชอบมากด้วยขนาดที่ว่ามีวันนึงคุณน้อยไม่ได้ทำมา ผมเลยอ้างว่าร้านปิด ดอกเตอร์ยังไม่ยอมให้ผมออกไปซื้อที่อื่นเลยครับ”
“แล้วทำไมถึงเหลือเต็มตู้อย่างนี้ล่ะคะ”
“ท่านรู้ครับว่าเป็นฝีมือคุณน้อย”
ดาราตรีหน้าเสียลงทันที เพราะเขารู้ เลยไม่กิน นั่นแปลว่าเขาคงเกลียดคนทำเข้าไส้จริงๆ
“แล้วเขารู้ได้ยังไงเหรอคะ”
“ท่านสงสัยตั้งแต่วันที่เห็นรอยแผลหลายแผลบนนิ้วของคุณน้อยน่ะครับ แล้วก็ไปเจอเข้ากับเงาะในกล่องที่บ้านอีก อาจดูเหมือนดอกเตอร์ไม่ได้ใส่ใจใครหรืออะไรเท่าไรนะครับ แต่คุณน้อยควรรู้ว่าดอกเตอร์ช่างสังเกตแค่ไหน”
ฆนินทร์ไม่ค
