“ว่าแล้วเราต้องได้เจอกันอีก”
“สตีฟ!...”
“หึหึ มาหาแคเรียลเหรอ? เห็นทีจะมาผิดที่ หมอนั่นน่ะคงวุ่นอยู่ที่โรงพัก”
หมับ!
“เดี๋ยวสิ จะรีบไปไหนล่ะ ไปกินข้าวด้วยกันสักมื้อหน่อยเป็นไง”
“นี่! ปล่อยฉันนะ”
“ถ้ายอมไปดีๆ บางทีผมอาจบอกความลับบางอย่างให้ก็ได้ เรื่องไอ้แคเรียลน่ะ มันกำลังจะตาย”
“....................”
ประโยคที่สตีฟพูดออกมาทำเอาคาริสาถึงกับยืนแข็งเป็นหิน เมื่อตอนนี้ความรู้สึกที่เธอมีให้กับแคเรียลมันมากเกินกว่าที่เธอจะหยุดเอาไว้แค่คนรู้จักแล้ว
“ผมไม่ทำอะไรคุณหรอกน่า แค่อยากกินข้าวด้วย ผมมีทางเลือกให้ 2 ทาง เดินขึ้นรถกับผมดีๆหรือจะให้ลูกน้องของผมลากขึ้นไป”
และสุดท้าย คาริสาก็เดินขึ้นรถไปกับสตีฟอย่างเลี่ยงไม่ได้
“พวกที่ตามมา จัดการอย่าให้ตามมาได้อีก”
“ครับ”
สตีฟสั่งขึ้นก่อนจะเดินตามคาริสาขึ้นรถ เมื่อเขาเห็นตั้งแต่แรกแล้วว่ามีคนติดตามเธอมาอยู่ห่างๆ
“เรื่องที่ผับเป็นฝีมือคุณใช่ไหม?
