DEVRAN ÇOLAK
Olduğum yerde kalakalmıştım. Öfke tüm aklımı sarıyorken hayatımın en kritik anlarından birini yaşamak üzereydim. Dedem bu durumu asla affetmeyecek kadar ciddi bir adama dönüşüvermişti ve kesintisiz bir şekilde bana bakıyordu.
“Utanmaz mısın be! He? Söyleyesin Devran; utanmaz mısın ettiklerine?”
Başımı öne eğerken ne demem gerektiğini düşünmekten başka çarem kalmadığını hissediyordum ama aklımda dönen şeyler çok daha farklı şeydi. Tüm bunların olmasının yanında aklımda dolanan tek an bir anın görüntüsüydü; Efser’in Afran’ın elini tutup bu avludan çıkması… Beni bir daha affetmeyeceğini bilmek mi canımı acıtıyordu yoksa Afran’ı kabullenmiş olması mı canımı gerçekten şeydi?
Omzumdan tutulup da vücudumun yönünün başka bir yere döndürülmesi ile büyük bir trans halinden çıkmış g
