บทที่1 เจอหน้าครั้งแรก>_<
1125 Words
บทที่1
"นี่! แกนัดแฟนไว้ทำไมต้องลากฉันมาด้วยเนี่ยยายมะนาว" เป็นเสียงของลินดาบ่นพึมพำให้กับเพื่อน
มะนาว:"เออน่า!! ลิน ฉันสัญญากับน้องดินเอาไว้ไง ว่าจะพาเธอไปรู้จักกับกับเขาน่ะ"
ลินดา:"โอ้ยฉันอยากจะบ้าตายกับแก แกจะพาฉันมารู้จักกับเขาทำไมเนี่ย ว่าแต่นายนั่นมีดีอะไรนักหนา เด็กเทคนิคพวกนั้น อันตรายออก ฉันเตือนแกด้วยความหวังดีนะ เพราะแกคือเพื่อนคนเดียวของฉัน "
ลินดาเพื่อนด้วยความเป็นห่วง...
มะนาว:"ดินเขาไม่เหมือนคนอื่นหรอกน่ายัยลินแกคอยดูนะ."
ลินดา:"ไม่เหมือนตรงใหน เด็กเทคนิคมีแต่อันธพาลทั้งนี้น ฉันว่า ภายในอาทิตย์นี้แก ต้องโดนน้องดินของแกทิ้งแน่ๆ"...
มะนาว:"เงียบไปนะยัยลิน" แกจะพูดทำไมคนยิ่งใจแป้วๆอยู่ด้วย
"มะนาว"เป็นเสียงของดินเอ่ยทักมะนาว
ดิน:"
ดิน:"เธอรู้จักกันไว้หน่อยดิ นี่แฟนฉันเอง"
ดินเดินโอบเอวผู้หญิงคนนึงมา พูดลอยหน้าลอยตาต่อหน้ามะนาวแบบหน้าหมั่นใส้สุดๆ เห็นแล้วอยากกระโดดถีบแทนยัยมะนาวจริงๆ...
มะนาว:"นะนี่..นาย..หมายความว่าไงดิน"
มะนาวช็อคกับคำพูดของดินที่อยู่คบกันมาตั้งนาน ไม่เคยรู้มาก่อนว่าเขามีแฟน
ดิน:"ก็หมายความตามที่พูดไง เธอฟังภาษาคนไม่รู้เรื่องรึไงกันมะนาว..?
มะนาว:"นายพูดจริงๆใช่ไหม แล้วที่ผ่านมานายคบกับฉันในฐานะอะไร ทำไมนายมาหรอกฉันแบบนี้ทำเพื่ออะไรวะ"
มะนาวยังมีกะจิตกะใจไปถามมันกลับ เฮ้อ...
ดิน:"ที่ผ่านมาเธอก็แค่ของเล่นฉันไง"
ดินตอบมะนาวแบบหน้าตายียวนกวนประสาทมาก เห็นแล้วแ***อยากต่อยปาก
มะนาว ยืนเหม่อลอย เหมือนวิญญาณหลุดออกจากร่างแล้วก็มองตามดินเดินไปกับผู้หญิงคนนั้น จนสุดลูกตา...
ลินดาก็ได้แต่กอดปลอบเพื่อน แกฉันสงสารแกที่สุดเลย >_
ลินดา:"เราไปดื่มแก้เฮงซวยกันดีไหม."
มะนาว:"ไม่เอาฉันอยากกลับบ้าน"
ลินดา:"ตามใจแกแล้วกันวันไหนที่เเกอยากดื่มค่อยโทรมาชวนฉันนะ."
จากนั้นเราก็แยกย้ายกันกลับบ้าน เพราะต้องรีบทำรายงานส่งอาจารย์ เดี๋ยวทำงานส่งไม่ทัน ไว้ไปคุยกันที่ม.ดีกว่า
ระหว่างเดินกลับบ้านรู้สึกหดหู่อย่างบอกไม่ถูก พอเดินถึงประตูหน้าบ้านก็ได้ยินเสียงกุกกักๆ เพล้ง!! เสียงดังมาจากในครัว เกิดอะไรขึ้นกัน ทันทีที่เข้ามาในครัว ก็เจอกับ "ภาคิน"
น้องชายฉันเอง
ลินดา:" นี่..นายไม่ไปโรงเรียนหรอภาคิน"
ลินดา:" ไม่ไป เบื่อชะมัด ก็มี๊สั่งให้ล้างจานน่ะสิเบื่อชะมัด."
"โอ้ย!!! ร้อน..ชิบ.." ขณะที่ล้างจานอยู่ ภาคินก็ยังคาบบุหรี่ไว้ในปากแล้วยื่นไปจุดกับเตาแก๊สในครัว
"ใช้เตาแก๊สจุดได้ยังงัย นายนี่มัน..โง่จังไอ้ภาคินฉันหละเหนื่อยใจกับนายจริงๆ..."
น้องชายฉันมักจะหาเรื่องด่า ข้าวของเครื่องใช้ในครัวตลอด
วันต่อมา !!!...
วันนี้ฉันกับมะนาวมีเรียนช่วงบ่ายๆ ยัยนาวเดินไปพลางด่าโวยวายตลอดทาง
"ไอ้ดิน" เด็กสารเลว ฉันจะสับนายเป็นชิ้นๆเลยคอยดู "
"ยัยลินแกรู้ไหมเมื่อเช้าฉันโทรคุยกับมัน รู้ไหมมันด่าฉันว่าอะไร มันว่าฉันน่าขยะแขยง ได้ยินเสียงฉันแล้วมันอยากจะอ้วก"...
"มะนาว...ฉันว่าเราอย่าไปยุ่งกับเขาดีกว่า"
ฉันเตือนมะนาวเพราะไม่อยากให้ไปยุ่งกับเด็กเทคนิคคนนี้ ดูแล้วน่าจะนิสัยไม่ดี...
มะนาว:"ไม่ได้หรอกแก ฉันเป็นบ้าตายพอดีสิยัยลินถ้าไม่ได้ทำอะไรกับมันสักอย่าง"
มะนาวเก็บอารมณ์โกรธไม่ไหว
จากนั้นมะนาวก็พาฉันมาร้านเกมส์ที่ใหญ่ที่สุด เพราะหมอนั่นชอบมาเล่นเกมส์ที่นี่
แล้วมะนาวก็เปิดประตูเข้าไปด้วยความแรงของมะนาว..
มะนาว:"ไอ้สารเลวมันอยู่ใหนนะฉันหาไม่เจอเลย นั่นไงยัยลิน...แกเห็นเด็กพวกนั้นไหม.."
มะนาวชี้ไม้ชี้มือให้ฉันดูใครบางคน
ลินดา:"ทำไมหรอ..หรือแกเจอดินแล้ว..."
มะนาว:"เปล่าหรอก..พวกเด็กอาชีวะน่ะ.."
ฉันมองตามมะนาวไป เห็นกลุ่มเด็กอาชีวะหน้าตาหล่อกระชากใจ ประมาณ10กว่าคน
กำลังเดินเข้ามาในร้านเกมส์...
ลินดา:"มะนาว.. เป้าหมายแกไม่ใช่มาตามหาไอ้ดินรึไง.. ฉันหละงงกับแกเลย"..-_-..
มะนาว:"เด็กพวกนี้ ..อาจจะเป็นกลุ่มที่ซ่าส์ที่สุดในโรงเรียนอาชีวะก็ได้นะแก.."
มะนาวพูดขึ้นมาแล้วทำตาแป๋ว..
ลินดา:"แล้วไงแกคิดจะทำอะไรกันแน่ ."
มะนาว:"ตอนนี้ฉันยังคิดไม่ออก".
ฉันมองไปยังกลุ่มเด็กพวกนั้น.. ให้ตายสิ..ร่างกายฉันร้อนๆวู้บๆว้าบๆ เลือดกำเดาแทบพุ่ง เด็กผู้ชายสมัยนี้..กินอะไรเข้าไปนะ ทำไมถึงได้หล่อขนาดนี้...
มะนาว:"ยัยลินแกอยากรู้จักไหม ฉันรู้จักชื่อพวกเขาหมดเลยนะ"
ลินดา:"นี่แก..ถึงกับรู้จักทุกคนเลยหรอ.เอาจริงๆ"
มะนาว:"อือ ฉันจะแนะนำให้รู้จักหมดเลยเอาไหม.."
ลินดา:"ก็ได้นะว่ามาดิ๊.."
มะนาว:"คนตัวสูงๆขวาสุด ชื่อ"มาร์ค "นั่นชื่อ "คิมหันต์ " แล้วคนที่เล่นเกมส์อยู่ ผมสีทองชื่อ "อดัม"มะนาวชี้ให้ดูและบอกชื่อทีละคน
ลินดา:"อื้อ แล้วคนต่อไปหละ.."
มะนาว:"แล้วแกตกลงอยากรู้จักใครกันแน่."
ลินดา:"คนที่ฉันอยากรู้จักคือ...เอ่อ..คนโน้น ที่ยืนสูบบุหรี่ หน้าตาเคร่งเครียด จดจ่ออยู่กับจอเกมส์ อยู่กับนายผมทองนั่น..."
มะนาว:"แต่หมอนั่น..ฉันได้ข่าวว่า อยู่อาชีวะปี3เป็นหัวโจกเชียวนะเธอชอบหรอ ...แต่เขาเกลียดผู้หญิงมากเลยนะ โดยเฉพาะเด็กมหาลัย xxx.ของเรา.."
ลินดา:"มองไปก็ดูหล่อเหลาเอาการ คมเข้มตัวสูง ผมสีเทาๆ หน้าขาวใบหน้าเรียวได้รูป...ทั้งพฤติกรรมและแววตาเย็นชา...ทรงออกแบ้ดๆ แล้วปากเล็กๆที่คาบบุหรี่นั่นอีก มันดูเท่ห์ไปหมดในตัวเขาทั้งๆที่ยู่ในชุดนักศึกษา..."
ลินดานั่งบรรยายภาพคนตัวสูงตรงหน้า เหมือนเธอจะโดนเด็กอาชีวะคนนั้น ตกเข้าให้ซะแล้ว...
ลินดา:"แต่ว่าฉันก็ไม่ได้ชอบผู้ชายแบบนี้นะ แต่ทำไม...ถึงอยากรู้จักชื่อเขานะ..."ลินดาบ่นพึมพำอยู่คนเดียว ...
- Writer
