“ขอร้อง อย่าเพิ่งเลิกกับซอนย่าได้ไหม อย่างน้อยก็ช่วยทำให้ฉันรู้สึกกับนายก่อนก็ยังดีก่อนที่จะทำให้เรื่องมันยุ่งยาก เพราะถ้าสุดท้ายฉันไม่รู้สึกอะไรกับนายเลยคนที่ไม่เหลือใคร...ก็คือนาย”
“หึ!”
“เทมป์ฉันหวังดีกับนายนะ ขอร้อง...คิดเยอะ ๆ” วีนัสมองหน้าผม สีหน้าแววตาแม่งทำผมโมโหขึ้นมาในใจ
“ถ้าฉันทำตามที่เธอขอร้องในอนาคตถ้าไม่ได้เธอก็ยังเหลือซอนย่า อย่างงั้สิ?”
“อื้ม มันดีนะเทมป์อย่างน้อยก็ยังเหลือใครสักคน ไม่มีอะไรเสียหายด้วยเพราะนายกับซอนย่าเป็นคู่หมั้นกัน นายเองก็รักซอนย่านี่เทมป์ ฉันไม่รู้ว่าตอนนี้นายยังรักน้องเขามากเท่าเดิมไหมแต่ก็เคยรักมากไม่ใช่เหรอ เชื่อฉันเถอะนะ วิธีนี้ดีที่สุดแล้ว”
“...อืม เอาแบบนั้นก็ได้” ผมเงียบไปพักหนึ่งถึงได้ตกลง
“อื้อ ดีแล้ว มันดีกับนายที่สุดแล้วเทมป์เชื่อฉันสิ”
“หึ!” ผมแค่นเสียงใส่แล้วมองไปทางอื่น
“มันดีกับนาย”
“มันดีกับฉันหรือดีกับเธอกันแน่วะ”
“...”
“คุยอ
