“ฉันจะไปถอนหมั้นซอนย่าแล้วบอกทุกคนว่าฉันกับเธอคบกัน”
“แต่ฉันยังไม่รู้สึกรักนายเลยนะเทมป์ แค่ทำให้ฉันรู้สึกดียังทำไม่ได้นายจะดึงฉันเข้าไปเจอปัญญาใหญ่แล้วเหรอ...รักฉันส้นตีนอะไรของนายวะ”
ถ้าด่ามากกว่านี้ได้คงด่าไปแล้ว แต่อย่าเลยเดี๋ยวตายฟรี
“เดี๋ยวก็รู้เองนั่นแหละ”
“เหอะ! มีแต่จะพาความเดือดร้อนมาให้ฉันมากกว่า”
“เถอะน่า”
“หึ!” แค่นี้แหละ หลังจากฉันแค่นเสียงใส่ก็ไม่มีใครพูดอะไรอีกจนกระทั่งผ่านมาเกือบครึ่งชั่วโมงอยู่ ๆ ก็เลี้ยวรถเข้าร้านอาหารหน้าตาเฉย
“จะไปไหน”
“กินข้าวไง จะพาเธอกินข้าว”
“ฉันกินแล้ว นายก็กินแล้ว”
“กินอีก”
“ฉันไม่หิว ลงไปกินคนเดียวแล้วกัน”
ขวับ!
“...” พอไม่ตามใจก็หันมามองหน้าฉันนิ่ง ๆ ทันที
“เออ จะกินก็กิน” ยังไงก็ต้องยอมเหมือนทุกครั้งที่ผ่านมา
“ไม่กิน ไม่อยากบังคับ ถ้าหิวก็บอกแล้วกันเดี๋ยวพาแวะกิน”
“กลับคอนโดไปเลยฉันไม่กินอะไร”
“เอาแต่ใจว่ะ”
“ฉันนี่นะ?” ฉันถาม
