EP : 9

2034 Words

“พิงค์” “ว่า~” “ปวดฉี่ เข้าห้องน้ำกัน” “เออ ๆ” พิงค์ตกลงฉันก็รีบเดินนำไปห้องน้ำ เดินไปโยกไปเพราะกำลังสนุก แต่เพราะรู้จักกับเฮียฟลุ๊คเจ้าของผับเลยได้สิทธิ์ไปเข้าห้องน้ำข้างบน “เข้าไหมเนี่ย” “ไม่อ่ะ พาแกมาเฉย ๆ” “พามาแรดเฉย ๆ ด้วยรึเปล่า หรือมันพาเธอมาแรดวะพิงค์” “ไอ้เทมป์!” พิงค์ตกใจจนอุทานชื่อเขาออกมา ส่วนฉันก็หน้าถอดสีไม่คิดว่าจะเจอไอ้คนอัปรีย์ที่นี่ “ไง...ที่รัก” สีหน้าของเขาที่กำลังกระตุกยิ้มมุมปากบอกให้รู้ว่าหายนะกำลังมาเยือนฉัน “มาทำไม” “มาตามเมียกลับบ้าน” “เทมป์ พวกฉันมาเที่ยวกันอยู่ นายอย่ามากวนมันขอร้อง” พิงค์เดินมาขวางหน้าฉันเอาไว้แล้วคุยกับเทมป์ “เธออย่ามายุ่งดีกว่าพิงค์ ถอยไป ถ้าไม่เข้าห้องน้ำก็ลงไป ส่วนเธอกลับกับฉันเดี๋ยวนี้” “ไม่! ฉันไม่ยอมให้นายมาทำอะไรเพื่อนฉันแน่” “คิดว่าห้ามได้?” “พิงค์ ๆ พอแล้ว แกอย่ามีเรื่องกันเลยนะ” ฉันรีบห้ามเพราะเพื่อนฉันเริ่มเมา กลัวมีปัญหามากกว่านี้ “ฉันไม่กลัวมันหรอก มาเลยไอ้เทมป์! วันนี้แกกับฉันมาต่อยกันให้มันจบ ๆ ไปเลย!” “ฉันไม่อยากมีเรื่องกับผู้หญิง ถอยไปอย่ามายุ่งเรื่องผัวเมีย” “ผัวเมียพ่อง! เมียนายคืออีน้องซอนย่าโน่นอย่ามายุ่งกับเพื่อนฉัน ไม่รู้รึไงว่ามันไม่อยากยุ่งเกี่ยวกับนายเลยสักนิดไอ้เทมป์!” ฉันรู้ว่าเพื่อนฉันโมโหเขามานานแล้ว แต่พิงค์กำลังจะทำให้ฉันซวยมากกว่านี้ เขาจะโกรธมากฉันรู้ และฉันก็รู้ว่าเขาจะไม่ทำอะไรพิงค์แต่เขาจะมาลงที่ฉันแทน “เทมป์นายอย่าอย่าถือสาพิงค์เลยนะ” ฉันขอร้องเขาที่กำลังมองหน้าพิงค์ด้วยความโมโห “อย่าไปขอร้องมัน แกไม่ต้องกลัวมันเลยเลยวี ฉันจะปกป้องแกเอง มันไม่ใช่พ่อแล้วก็ไม่ใช่ผัวแกสักหน่อยที่จะมาบังคับแกได้ อยากบังคับมากไปบังคับอีน้องซอนย่าเมียมึงโน่นไอ้เทมป์!” “พิงค์! มึงอย่ามายุ่งเรื่องกูกับมัน เวลาพวกกูเอากันมึงอยู่ด้วยรึไงถึงมาเสือก!” นั่นไง ฉันบอกแล้วว่าเขาจะโมโห แล้วเขาก็โมโหมาก “เออ! กูไม่ได้อยู่ด้วย แต่กูรู้ตลอดว่าเพื่อนกูไม่ได้อยากเอากับมึง!” หมับ! “เฮ้ย! จะทำอะไร!” “พอแล้วพิงค์ ไป ๆ เดี๋ยวเฮียลงไปส่ง” เฮียฟลุ๊คมาจากไหนไม่รู้ก่อนหน้านี้ฉันไม่ได้สังเกตแต่เฮียฟลุ๊คก็เดินมาจับมือพิงค์แล้วรั้งเข้าไปหาเพื่อให้พิงค์ห่างจากเทมป์ที่กำลังตะคอกใส่กันด้วยอารมณ์รุนแรง “ไม่! อย่ามายุ่งนะเฮีย! เฮียไม่เห็นเหรอว่ามันทำอะไรเพื่อนพิงค์!” “เมาแล้วไปนอน ไม่ต้องลงไปข้างล่างแล้วเดี๋ยวเฮียไปส่ง” “เฮียฟลุ๊คอย่ามายุ่งได้ไหม ปล่อยสิวะ!” พิงค์พยายามขัดขืนแต่เฮียฟลุ๊คก็ไม่ยอมปล่อย “แก ฉันไม่เป็นไรช่างมันเถอะนะ” ฉันรีบหันไปบอกเพื่อนเพราะไม่อยากมีเรื่องมากกว่านี้ ทั้งเป็นเวลากลางคืน ทั้งอยู่ในที่อโคจรถึงจะเป็นผับของคนรู้จักแต่ก็ไม่ดีแน่ อย่าเล่นกับอารมณ์คนเลยเพราะอะไรก็เกินขึ้นได้ทั้งนั้น “แกแม่งสุดท้ายก็ยอมมันตลอด ทำไมวะยอมมันทำไมนักหนา ถ้าเป็นฉันนะจะเดินเข้าไปบอกแม่มันเลยว่ามันทำไรระยำอะไรไว้กับแก!” “อ่าส์! แรงเยอะอย่างกับควายกูจะเอาไม่อยู่แล้ว เดี๋ยวเฮียพาไปส่งเองไม่ต้องเป็นห่วง พวกมึงสองคนค่อย ๆ คุยกัน ดูแลตัวเองดี ๆ นะวี” “...ค่ะเฮียฟลุ๊ค” ฉันดูแลตัวเองดีแน่ แต่ก็คงเท่าที่มีปัญญาดูแล “มึงก็อีกคน อย่าใช้อารมณ์เกินเหตุ” เฮียฟลุ๊คหันไปบอกเขาแต่ดูเหมือนเขาจะไม่ได้สนใจอะไรสักนิดนอกจากใบหน้าที่เต็มไปด้วยความโกรธ จากนั้นเฮียฟลุ๊คก็ฉุดกระชากพิงค์ออกไปทั้งที่เพื่อนฉันยังตะโกนด่าเขาไม่เลิก เฮียฟลุ๊คไว้ใจได้ ไม่มีอะไรน่ากลัวถ้าปล่อยให้พิงค์กลับกับเฮียฟลุ๊คฉันเลยไม่ได้ห่วงอะไร จะห่วงก็แต่ตัวเองนี่แหละ “กูให้เวลามึงลงไปลาเพื่อนมึงห้านาที ถ้ามึงตุกติกคืนนี้กับคืนพรุ่งนี้กูจะเอามึงให้รอบบ้านเลย” “...” สุดท้ายก็ต้องข่มกลั้นความโกรธเอาไว้แล้วเดินลงไปบอกลาเพื่อน ๆ “จะกลับยังไง บอกว่าให้กลับด้วยกันไง” ไอซ์ถามหลังจากที่ฉันลงมาลากลับจนเพื่อน ๆ งงเพราะอยู่ดี ๆ ก็กลับกะทันหัน “กลับกับเทมป์” “ไอ้เทมป์?” “อื้อ เขาอยู่ที่นี่ จะกลับพอดีเลยกลับพร้อมกัน” “ไม่เห็นรู้เลยว่ามันมา” ไอซ์ขมวดคิ้วด้วยความสงสัย ก็แน่ล่ะมันฟังดูไม่สมเหตตุสมผลเลยนี่คะ มาเที่ยวกันจนผับจะปิดอยู่แล้วเพิ่งมาบอกว่าเขาก็อยู่ที่นี่ใครจะไม่สงสัย “นั่งกินเหล้ากับเฮียฟลุ๊คอยู่ข้างบน ไปเข้าห้องน้ำแล้วเจอกันพอดี เดี๋ยวไปส่งพิงค์เลยนายไม่ต้องห่วง” “มันไม่ได้ทำอะไรเธอใช่ไหม” “ทำอะไร? ไม่ได้ทำแค่จะกลับพร้อมกันเฉย ๆ พิงค์เริ่มเมาแล้วด้วยนายก็เห็นฉันแค่กลัวเมาหนักกว่านี้เลยจะพากลับก่อนเดี๋ยวถึงห้องแล้วไม่มีคนดูแล” “ถ้างั้นฉันไปส่งเอง บอกมันกลับก่อนเลยฉันไปส่งตอนนี้แหละ” “ไม่เป็นไรไอซ์ นายอยู่ต่อเถอะกำลังสนุก ฉันไปก่อนนะวันจันทร์เจอกัน” ฉันรีบบอกแล้วรีบเดินไปที่หลังร้านทันทีเพราะกลัวไอซ์จะไม่ยอม “กว่าจะร่ำลากันได้นะพวกมึง” เจอหน้าก็กระแนะกระแหนเลย ยืนมองตลอดเวลาสินะ “จะกลับก็กลับเทมป์ อย่าหาเรื่อง” “หึ! มึงเจอกูสั่งสอนแน่วีนัส!” หมับ! เขาพูดจบก็กระชากแขนฉันให้เดินตาม เดินออกจากหลังร้านไปที่รถ พอขึ้นรถได้ก็ขับออกไปด้วยความเร็วทันทีจนฉันตัวสั่นด้วยความกลัว “ขับช้า ๆ หน่อยได้ไหม” “ทำไม กลัวตายห่าไปพร้อมกูแล้วไม่ได้แอบไปสมสู่กับมันรึไง” “...” ทำไมปากไอ้ผู้ชายคนนี้ไม่เคยพูดเรื่องสร้างสรรค์บ้างวะ ฉันไม่พูดอะไรต่อนอกจากนั่งเกร็งแต่พอรถไม่ได้เลี้ยวไปทางกลับบ้านฉันก็หันไปหาเขาทันที “จะไปไหนทำไมไม่กลับบ้าน” “หุบปาก” “เทมป์ ฉันต้องกลับบ้าน” “ต้องกลับบ้าน? มึงมาบอกกูทำห่าอะไรตอนนี้ตอนที่มึงไม่ยอมกลับบ้านแต่หนีมาเที่ยวกับชู้มึงไปแล้ว” เสียงเยาะเย้ยถามถางของเขาทำฉันโมโหขึ้นมา “อย่ามาพูดจามั่ว ๆ ให้มันมากนะเทมป์ กลับบ้านเดี๋ยวนี้” “เก็บปากของมึงไว้สั่งคนอื่น กูเป็นผัวอย่าเสือกมาสั่ง” เขาพูดจบความเร็วของรถก็เพิ่มมากขึ้นจนสุดท้ายฉันก็ไม่กล้าพูดอะไรเพราะกลัวว่าเขาจะขับเร็วกว่านี้ เขาออกนอกเส้นทางมาสักระยะฉันก็รู้ว่าเขาจะพาไปไหน ที่เที่ยวที่ไม่ไกลจากกรุงเทพขับรถแค่ชั่วโมงเดียวก็ถึง “ทำไมต้องพามาที่นี่ด้วย” “หุบปาก” เขาพูดจบก็ขับรถพาฉันเข้าไปในโรงแรมที่หนึ่ง “เสื้อผ้าก็ไม่มี ไม่มีอะไรมาสักอย่างนะเทมป์ กลับบ้านขอร้อง” “มีทำห่าอะไรเสื้อผ้า กูจะให้มึงแก้ผ้าตลอดเวลาทั้งสองวัน” “...” ไอ้เหี้ย! อยากจะตะโกนใส่หน้าแต่ก็ทำไม่ได้เพราะไม่กล้าเล่นกับอารมณ์รุนแรงของเขาไปมากกว่านี้แล้ว “แต่ฉันบอกน้าทิพย์ไว้แล้วว่าจะกลับบ้าน ขอร้องเถอะนะกลับบ้านกันเถอะ” “มึงบอกน้ามึงว่าจะกลับบ้านแต่มึงเสือกแรดไปเที่ยวกับผู้ชาย อย่ามาพูดให้กูได้ยินอีกว่าต้องกลับบ้าน” เขาไม่ฟังอะไรทั้งนั้น ขับรถเข้าที่จอดแล้วก็ลงมากระชากฉันลงจากรถทันที “อย่าตุกติกล่ะ มึงก็รู้ว่ามึงทำอะไรคนอย่างกูไม่ได้” เขาบีบข้อมือฉันแน่นแล้วขู่ในระหว่างที่จะเดินไปเช็คอิน เขาไปเช็คอินได้ห้องเสร็จก็เดินมาโอบฉันไม่ต่างจากคู่รักแล้วเดินตามพนักงานไปที่ห้องงพักทันที “ขอบคุณครับส่งแค่นี้ล่ะที่เหลือผมจัดการเอง” มาถึงห้องเขาก็ยื่นทิปให้พนักงาน พนักงานรับเงินแล้วเดินไปเขาก็ปิดประตูทันที กริ๊ก! ผลั่ก! “โอ้ย!” ฉันร้องเพราะเขาผลักฉันไปที่ผนังห้องจนหลังกระแทกเต็มแรง หมับ! “อย่าทำอะไรรุนแรงนะเทมป์” ฉันกลัวเพราะเขาตามมาตรึงข้อมือฉันเอาไว้แล้วยังมองฉันด้วยสายตาดุดัน “มาขอไม่ให้กูรุนแรงหลังจากที่มึงแรดไปเที่ยวกับผู้ชายงั้นเหรอ หึ ๆๆ ฝันไปเถอะ” จ๊วบ~ “อื้อ!!!” เจ็บ เขาดูดคอฉันแรงมากจนเจ็บไปหมด มือที่ตรึงข้อมือฉันไว้ก็บีบแรงจนข้อมือแทบหัก “เทมป์! อย่ารุนแรงขอร้อง!” “หึ ๆๆ ร้องขอไปเถอะ” เขากระซิบเสียงสะใจแล้วกระชากฉันไปกอดจากนั้นก็ซุกไซร้ดูดคอฉันไม่หยุด “อ๊ะ! มันเจ็บ!” ฉันเจ็บ เขากอดแน่น มือขยับไปบีบก้นแล้วดันฉันให้เดินถอยหลังเข้าไปในห้องที่ยังไม่ได้สำรวจแม้แต่นิดเดียวว่ามันเป็นยังไง ผลั่ก! พอมาถึงเตียงเขาก็ผลักฉันจนหงายหลังลงแล้วจากนั้นก็ตามลงมาคร่อมทันที “วันนี้กูเห็นมึงเต้นยั่วผู้ชายทั้งผับ” เขาพูดออกมาช้า ๆ มือก็เริ่มปลดกระดุมเสื้อของฉัน “ปะ เปล่า ฉันไม่ได้ยั่วใคร” ฉันแค่เต้นไปตามประสากับเพื่อน แต่เขามันอคติอยู่แล้วไง “เหรอ? แต่ที่กูเห็นไม่ใช่ว่ะ มึงเต้นยั่วพวกมัน แล้วไอ้พวกนั้นก็มองมึงเหมือนอยากเอามึงตรงนั้นมึงรู้ตัวบ้างรึเปล่าวีนัส” “ฉันแค่เต้นกับเพื่อนไม่ได้คิดอะไรทั้งนั้นเทมป์” “หึ! เต้นกับเพื่อนยังไงให้ได้ผัวเพิ่มแบบนั้นมึงอย่ามาพูด!” จ๊วบ~ แคว๊ก! “เทมป์! อื้อ!!!” แทนที่จะถอดเสื้อดี ๆ แต่สุดท้ายเขาก็ฉีกกระชากจนขาด ปากก็ดูดไซร้คอฉันไม่หยุด พอฉันตะโกนเขาก็ขยับมาจูบที่ปากด้วยความป่าเถื่อน “อื้อ!” เจ็บไปทั้งปาก เจ็บจนได้กลิ่นคาวเลือดแล้วมือเขาก็บีบลงมาที่หน้าอก “แค่โดนกูเอาคนเดียวมันไม่พอเหรอมึงถึงกล้าไปแรดกับไอ้เหี้ยไอซ์แล้วอ่อยผู้ชายไปทั่ว” เขาถอนจูบหยาบคายออกแล้วถามฉันด้วยคำพูดอุบาทว์ “ทำไมความคิดนายมันเหี้ยแบบนี้วะ” สุดทนแล้วจริง ๆ “หึ! กูจะไม่เหี้ยเลยถ้าเมียอย่างมึงมันไม่แอบไปร่าน!” แคว๊ก! เขาตะคอกใส่แล้วฉีกกระชากชุดของฉันต่อจนสุดท้ายเดรสที่ถอดง่ายกว่าฉีกก็ขาดวิ่นไม่มีชิ้นดี หมับ! “เทมป์! นายจะทำอะไร! จะพาฉันไปไหน!” ฉันโดนกระชากให้ลุกจากเตียงในสภาพที่เสื้อผ้าหลุดรุ่ยจนเหลือแค่กางเกงชั้นในไปที่ระเบียง “กูจะพาเมียอย่างมึงไปไหนได้ล่ะวีนัสนอกจากพาไปเอาให้หายร่าน!”

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more