เก๋อเตาไป่พยายามส่งสัญญาณเรียกเจ้าม้าคู่ใจของเขา แต่ก็ไร้วี่แววที่มันจะกลับมา ตอนนี้เขาไม่สามารถที่จะเฝ้ารอมันต่อไปได้ และต้องเดินไปเรื่อยๆ เพื่อไปให้ถึงเส้นทางลับ ก่อนที่ทหารจินหลิงจะมาเจอเข้า
“ข้าหิวน้ำ” เสียงหวานเอ่ยขึ้น นางทั้งหอบ และอ่อนแรงด้วยความเหน็ดเหนื่อยจากการเดินมาเรื่อยๆ ตั้งแต่เมื่อคืน จนตอนนี้ฟ้าสว่างแล้ว โจรชั่วที่ลักพาตัวนางมาก็ยังไม่ยอมให้หยุดพัก
เก๋อเตาไป่ขมวดคิ้วด้วยความกังวล เจ้าม้าคู่ใจของเขาหายไปอย่างไร้ร่องรอย และเขาจำเป็นต้องรีบหนีไปให้พ้นจากรัศมีของทหารจินหลิง แต่ตอนนี้เขาต้องพาองค์หญิงฉินลี่ฮวาที่อ่อนเพลียจากการเดินทางไปด้วย
"อดทน" เขาพูดกับนาง มือยังจับดาบจี้ที่หลังของหญิงสาวอย่างไม่ไว้ใจ
“แต่ข้าเดินต่อไปไม่ไหวแล้ว หากไม่ได้ดื่มน้ำ” เสียงหวานเริ่มแหบพร่าและพูดด้วยเสียงที่แผ่วเบาลง
“เราต้องรีบไปให้ถึงเส้นทางลับก่อน ไปถึงที่นั่นจะมีลำธาร แล้วข้าจะอนุญาตให้เจ้
