Chapter 17

1382 Words

ธาม... ผมมองร่างบางตรงหน้าอย่างหงุดหงิด ผมเตือนแล้วไงว่าระวังก้อนหินแต่เธอก็ไม่ยอมฟังผม แล้วตอนนี้ก็มาเจ็บตัวมันน่าตีมั้ยหละ  "พี่ธามพื้นทรายขอโทษค่ะ T^T" ผมมองเธอที่ทำหน้าเหมือนจะร้องไห้ ไม่รู้ว่าเจ็บหรือกลัวผมโกรธกันแน่ ผมถอนหายใจออกมาเบาๆก่อนจะจับข้อเท้าของพื้นทรายมาดูว่าเลือดมันหยุดไหลหรือยัง "พี่ธามขา" "เจ็บมากมั้ยพื้นทราย" ผมเอ่ยถามเสียงอ่อน ดุไปก็ใช่จะยอมฟังกันซะเมื่อไหร่ เอาเป็นว่าตอนนี้ผมยังไม่ว่าก็ได้รอให้สภาพจิตใจและร่างกายดีขึ้นก่อนผมลงโทษแน่ "ฮึกๆ พื้นทรายกลัวพี่ธามโกรธจนไม่รู้สึกเจ็บแล้ว" ผมมองพื้นทรายด้วยใบหน้าเรียบเฉย คือตอนนี้ไม่รู้ว่าจะสงสารหรือจะขำดีที่น้องกลัวผมดุขนาดนี้ทั้งๆที่ตัวเองเจ็บตัวอยู่แท้ๆ "หึ! เอาเถอะไม่ต้องร้องพอแล้ว" "มาแล้วๆ นี่จ้าแอลกอฮอล์ล้างแผลกับกล่องปฐมพยาบาล" "อ๊ะ! น้ำสะอาด สมน้ำหน้ายัยแสบเอ้ยสิ้นฤทธิ์เลยอ่ะสิ" "ไม่ต้องพูดมากเลย ไม่ช่วยยั

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD