Chapter 22

1298 Words

พื้นทราย.... @โรงพยาบาล "เดี๋ยวหมอฉีดยาให้นะครับ มันบวมมากเลยทำไมถึงฝืนเดินล่ะครับ" ฉันไม่รู้จะตอบคุณหมอยังไง ก็งอนพี่ธามไงแถมแบกกระเป๋าหนักๆอีก ที่สำคัญยัยบ้านั้นแหละที่ขัดขาฉันจนมีสภาพแบบนี้อ่ะ  "พื้นทรายล้มเองนะคะก็เลยเป็นหนักกว่าเดิม" "งั้นหมอจะฉีดยาให้และจัดยาให้ไปทานที่บ้าน ยังไงช่วงนี้อย่างเพิ่งเดินลงเท้าหนักๆ นอนนิ่งๆจะดีมากครับ ไม่อย่างนั้นมันจะบวมหนักเข้าไปอีกมันจะรักษาลำบาก" "ค่ะคุณหมอ" ฉันยิ้มให้คุณหมอก่อนจะเงยหน้าขึ้นไปสบตากับพี่ธาม เขาส่งยิ้มมาให้ฉันเช่นกัน เพราะเขานั้นแหละใครให้เกิดมาหล่อจนมีผู้หญิงมาติดตรึ่มแบบนี้ พวกนั้นก็มากระแหนะกระแหนฉันแกล้งฉันเพราะแค่หมั่นไส้ที่เขารักฉันอ่ะ มันใช่เรื่องหรือไง "เรียบร้อยครับ เดี๋ยวรับยาแล้วกลับบ้านได้เลย" ฉันกล่าวขอบคุณหมอแล้วค่อยๆกะเผลกเดินออกไป พี่ธามเขาเดินมาอุ้มฉันขึ้นทันทีเล่นเอาฉันตกใจจนหัวใจจะวาย "ตกใจหมดเลยให้ตายสิทำอ

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD