“โอ้ย! นี่เธอกล้ากัดฉันเหรอ!”
ผละออกห่าง ยกมือกุมลำคอ มองหน้าคนตัวเล็กอย่างคาดโทษ ไหล่เล็กไหวขึ้นลงอย่างไม่เกรงกลัว ถอยมายืนอยู่ห่างไกล มองคนตัวโตกลับด้วยแววตารังเกียจ
“ถ้าทำแบบนั้นกับฉันอีก ฉันจะกัดคุณให้เนื้อหลุดติดฟันออกมาเลย!”
“นี่เธอเป็นหมาหรือไง?!”
“ฉันขอร้อง ได้โปรดอย่าทำแบบนี้อีก ฉันไม่อยากเข้าไปพัวพันกับคนอย่างคุณอีก!”
พูดจบก็รีบเดินผ่านร่างสูงใหญ่ไป คนตัวโตร้อนรุ่มหัวใจ ก้าวเดินตามไปจนทัน เอื้อมไปขว้าข้อมือเล็กไว้ ไม่สนแรงสะบัดจากข้อมือเรียว ดึงคนกำลังหนีกลับมา แนบแผ่นอกเข้ากับแผ่นหลังขาวเนียน ก้มหน้าลงไปถามชิดใบหู
“เธอ … ย้ายไปอยู่ที่ไหน?”
นั่นคือสิ่งที่เขาอยากจะรู้มาตลอดสองสัปดาห์ ถามพระนายก็แล้ว คนที่รู้จักกับเธอก็แล้ว ไม่มีใครยอมเปิดปากบอกเขาสักคน มันเป็นความลับขนาดนั้นเลยเหรอ กลัวมากหรือไง กลัวเขาเข้าไประรานเธองั้นเหรอ ไม่ทำแบบนั้นหรอกน่า แค่อยากรู้ว่าเธอสบายดีไหม แ
