21 : 45 น.
หลังจากนอนพักจนเต็มอิ่ม ร่างสูงก็เริ่มขยับตัวลุกขึ้นนั่ง ทั้งที่ลืมตาอยู่ แต่รอบตัวก็ยังมืดสนิท ความไม่คุ้นเคย ทำหัวคิ้วมุ่นเข้าจนเกือบจะชิด สมองประมวลผล เมื่อรู้ว่าสถานที่แห่งนี้ไม่ใช่ห้องที่นอนอยู่ประจำ ก็เกิดคำถามขึ้นกับตัวเอง
ต้องเหนื่อยขนาดไหน ถึงได้นอนหลับในบ้านของคนอื่นราวกับเป็นบ้านของตัวเองแบบนี้
“อลิส!”
ลองเรียกชื่อเจ้าของสถานที่ แต่สิ่งที่ได้รับกลับมาคือความเงียบ ร่างสูงจึงขยับตัวลงจากเตียง คลำดูใกล้ๆจนเจอสวิตช์ไฟ เมื่อไฟในห้องส่องสว่าง ก็เดินไปหยุดอยู่หน้าตู้เสื้อผ้า ถือวิสาสะหยิบชุดในนั้นมาสวม สวมเสร็จก็เดินตามหาเจ้าของมันต่อ
ไฟสีขาวนวลในห้องๆหนึ่ง นำทางภูมินทร์จนเจอเข้ากับเจ้าของสถานที่ คนตัวเล็กอายุห่างกันหกปี หลับสนิทอยู่บนเก้าอี้ทำงาน ท่าทางดูไม่สบายเอาซะเลย แต่คนยืนมองกลับไม่มีใจ ไม่ได้ห่วงใยถึงขั้นอยากจะปลุกเธอขึ้นไปนอนเตียงนุ่มๆข้างบน
แต่ก็ต้องปลุก
