“คือ … หนูไม่ได้ดีขนาดนั้นหรอกค่ะ คงไม่เหมาะสมกับพี่”
“เราเหมาะกับพี่ทุกอย่างเลย เป็นผู้หญิงแบบที่พี่ชอบ”
“แต่ … หนูไม่ใช่สาวบริสุทธิ์”
ลลิสาสารภาพเสียงแผ่ว ว่าตัวเองเคยผ่านผู้ชายมาแล้ว แม้จะเป็นเพียงแค่ผู้ชายคนเดียวก็เถอะ เขาควรได้รู้ จะได้เปลี่ยนมุมมองที่ใช้มองเธอใหม่
“พี่รู้ แต่พี่ไม่แคร์”
คำพูดนั้นฟังแล้วเหมือนจะรู้สึกดี แต่ลลิสาฟังแล้วกลับรู้สึกแย่ เขารู้ได้ยังไงกัน เธอไม่เคยบอกเขาเลยนะ แล้วยัยนาเพื่อนของเธอ ก็ไม่ใช่คนปากโป้งเที่ยวโพนทะนาเรื่องของคนอื่น มันรู้สึกแปลกจริงๆ
“พี่ … สรุปพี่จะไม่รับช่วงต่อใช่ไหมคะ”
ลลิสาพยายามเปลี่ยนเรื่อง เพราะไม่อยากกลับไปคุยเรื่องเดิม ให้รู้สึกไม่ดีกับคนที่ตัวเองมาขอความช่วยเหลือ เขาอาจจะรู้ในวันนั้นก็ได้ วันที่พ่อเลี้ยงภูมินทร์อุ้มเธอไปกลางคลับของเขา
“ไม่รับข้อเสนอพี่สินะ”
“คือ … พี่อาจจะไม่แคร์ แต่หนูแคร์ค่ะ”
ลลิสายิ้มขื่น เธอกับพี่เบสไม่
