หลังจากนั้นลลิสาก็วุ่นวายอยู่ตลอด จนลืมไปเลยว่าน้องชายอยู่ในร้านด้วย เมื่อลูกค้าเริ่มบางตาลง ก็คิดจะไปพูดคุยกับเขาอีกครั้ง เดินหาทั่วทั้งร้านแต่ไม่เจอ จึงลองเดินออกมาดูข้างนอก เห็นน้องชายยืนคุยโทรศัพท์สีหน้าเคร่งเครียด ไม่ได้อยากจะแอบฟัง แต่ชื่อของใครบางคนที่หลุดออกมาจากปากของเขา ทำให้เธอก้าวไปฟังใกล้ๆ
“ครับ ผมจะรีบกลับไปหางานทำ และจะคืนเงินให้พ่อเลี้ยงภูมินทร์เริ่มตั้งแต่เดือนหน้านะครับ ผมเองก็ยังไม่รู้เลยครับ ว่าจะคืนได้เดือนละเท่าไหร่ แต่ผมสัญญาว่าจะคืนแน่นอน … ขอแค่พ่อเลี้ยง … เอ่อ ขอแค่คุณภูมินทร์อย่าไปวุ่นวายกับคนในครอบครัวคนอื่นของผมเลยนะครับ ครับ ผมสัญญาจริงๆ ว่าจะหาไปคืนจนหมด ครับ สวัสดีครับ”
ตติยะถอนหายใจหลังจากวางสายเสร็จ หมุนตัวกลับไป ตั้งใจจะไปบอกลาพี่สาว ก็ต้องสะดุ้งสุดตัวเมื่อเห็นพี่สาวยืนทำหน้าเคร่งเครียดอยู่ ก้าวถอยหลังช้าๆ เมื่อคนตัวเล็กกว่าก้าวขาเข้ามาใกล้
หมับ!
