เวลาผ่านไปเกือบสองเดือน เหตุการณ์โรคระบาดแทบจะกลายเป็นเพียงความหลัง ผู้คนในเมืองหยวนชู่ต่างออกมาใช้ชีวิตดังเดิม ถนนหนทางในเมืองมิมีตรอกใดที่ร้างคน
“เหตุการณ์ตอนนี้ยังมีผู้ป่วยเพิ่มขึ้นอีกหรือไม่” เฟยเทียนเอ่ยถามขึ้นกลางการชุมนุมวางแผน
“นับสิบกว่าวันที่ผ่านมาตามหมู่บ้านมิมีผู้ที่ติดโรคเพิ่มแล้วพ่ะย่ะค่ะ” ท่านเจ้าเมืองหยวนเป็นผู้กล่าวรายงานให้ทุกคนได้ฟัง
“ส่วนผู้ป่วยที่อยู่ในจุดรักษาบัดนี้มีไม่ถึงสิบรายพ่ะย่ะค่ะ และคาดว่าจะไม่มีเข้ามาเพิ่มแล้วพ่ะย่ะค่ะ” ท่านหมอกล่าว
“ดี ถือเป็นข่าวดีที่รักษาโรคระบาดได้อย่างทันท่วงที แต่ช่วงนี้ก็อย่าได้หละหลวม ปฏิบัติอย่างที่เราเคยทำไปก่อน ใครมีหน้าที่ใดจงทำเต็มที่ กลับเมืองหลวงข้าจะทูลความชอบของพวกเจ้าทุกคนต่อหน้าเสด็จพ่อ”
“ขอบพระทัยพ่ะย่ะค่ะท่านอ๋อง” ผู้คนที่ร่วมชุมนุมในกระโจมต่างก้มคำนับพร้อมเอ่ยขอบพระทัยเฟยเทียนกันเสียยกใหญ่
“ท่านอ๋องเพคะ หม่อมฉั
