ผลไม้ต้องห้าม
1421 Words
และเป็นธรรมดาของหนุ่มสาวที่เป็นคู่รักที่มักจะมีเรื่อง ความใคร่เข้ามาเกี่ยวข้อง เซนเองก็เป็นมนุษย์ปกติเช่นคนอื่น เขาต้องการสิ่งนั้นจากแฟนสาว แต่เมื่อเธอปฏิเสธและขอ มอบกายให้เขาในวันแต่งงานเพื่อพิสูจน์ความรัก เซนเองก็ยินดีเป็นอย่างยิ่ง จะมีบ้างก็เพียงกอดจูบลูบไล้ตามประสาแต่เขาก็ ไม่หักหาญเมื่อเธอผลักไสห้ามปราม
แต่ในบางครั้งท่าทีเย็นชา ดวงตาแข็งกร้าวที่เขารีบ กลบเกลื่อนด้วยรอยยิ้มเมื่อไม่ได้สิ่งที่ต้องการ ก็ทำให้ฟ้าใส นึกกลัว บางครั้งเธอก็รู้สึกว่าเขาลึกลับ มีตัวตนอะไรที่ซุกซ่อนปิดบังไว้ เป็นอีกด้านที่เธอไม่เคยรู้มาก่อน
“ อ้าว ทำไมเงียบไปแบบนั้นล่ะฟ้า ” เปาถามขึ้นเมื่อ จู่ ๆ เพื่อนก็เงียบไปและเหม่อลอย
“ เปล่าจ้ะ ” เธอปฏิเสธ แต่เพื่อนรักอย่างเปามีหรือจะมองข้ามไปได้ เธอช่างสังเกตเหลือเกิน
“ ไม่ต้องมาโกหกเลย ฟ้าเป็นคนที่โกหกไม่เก่ง ดวงตาหวาน ๆ ของฟ้าน่ะมันปกปิดอะไรไม่เคยมิดเลย ไหนบอกเปาซิว่าไม่สบายใจเรื่องอะไร ” ฟ้าใสถอนใจยาวก่อนจะเริ่มระบายออกมา
“ ก็ไม่มีอะไรมากหรอก แค่ระยะหลัง ๆ พี่เซนไม่ค่อยมีเวลาให้ฟ้าเลย ยุ่งกับงาน หรือไม่ก็เรื่องเรียนตลอด ”
“ ฟ้าเลยไม่สบายใจ กลัวว่าเขาจะไม่ได้ยุ่งกับงานจริง ๆ งั้นสิ ” ฟ้าใสพยักหน้า
“ เปาก็เคยได้ยินคนอื่นเขาเมาท์ ๆ กันมาบ้างนะ แต่ก็ไม่ได้ใส่ใจหรอกเรื่องพี่เซนน่ะ ว่าแกจะเลือกคบหาคนที่มีผลประโยชน์ให้ ขนาดเพื่อนยังไม่เว้นเลย ”
“ แล้วฟ้าจะมีผลประโยชน์อะไรให้พี่เซนล่ะ เรื่องเงินเรื่องทองอะไรพี่เซนก็ไม่เคยก้าวก่ายเลยนะ เวลาไปทานข้าว ไปเที่ยว พี่เซนก็เป็นคนจ่ายตลอด ”
“ ก็นั่นน่ะสิ เปาถึงได้ไม่เชื่อไง พี่เซนน่ะดีกับฟ้ามาตลอด ปากคนมันก็พูดไปเรื่อยแหละ ”
“ แต่บางครั้งฟ้าก็สงสัยนะ พี่เซนมีทีท่าเย็นชาแปลก ๆ ฟ้าบอกไม่ถูก เหมือนฟ้าไม่เคยรู้จักเขามาก่อน เหมือนเขา ซุกซ่อนปกปิดอะไรไว้งั้นแหละ ”
“ งั้นเหรอฟ้า แปลกจัง ”
“ คิดไปก็ปวดหัวเปล่า ๆ ฟ้านี่ฟุ้งซ่านจังเลย ขอโทษนะที่เอาเรื่องบ้า ๆ มาใส่หัวเปา ”
“ เฮ้ย ไม่เลย เราเป็นเพื่อนกัน มีอะไรก็ต้องแชร์กันสิ เปาจะอยู่ข้างฟ้าทั้งสุขและทุกข์นะ ”
“ ขอบใจนะจ๊ะ ฟ้ารักเปาที่สุดเลย ” ฟ้าว่าพลางโอบรอบคอเปา
“ เออ เปาคิดอะไรดี ๆ ออกด้วยล่ะฟ้า ”
“ อะไรเหรอ ”
“ ทำไมฟ้าไม่ลองไปจับผิดพี่เซนดูบ้าง ”
“ หืม ยังไงเหรอเปา ”
“ ก็เปาเห็นฟ้าไม่เคยเช็ค ไม่เคยโทรตามอะไรพี่เซนเลย บอกนัดตอนไหน เวลาไหนก็เวลานั้น แบบนี้ถ้าพี่เซนโกหกแล้วฟ้าจะรู้ได้ยังไง ”
“ แต่ฟ้าก็ไม่อยากก้าวก่ายมาก มันจะดูละลาบละล้วงเขาไปหรือเปล่า ”
“ โอ๊ย นี่แหละ แม่นางฟ้านางสวรรค์ มันก็มีวิธีการ ตั้งเยอะนี่ที่จะจับผิด ”
“ ยังไงล่ะเปา ” ฟ้าใสถามเสียงอ่อย เปานั่งขบคิดอยู่ ครู่หนึ่งก็ยิ้มออก
“ วันนี้นัดกับพี่เซนที่บ้านใช่มะ ”
“ ใช่ ”
“ กี่โมง ”
“ หนึ่งทุ่ม ”
“ ลองไปก่อนหน้านั้น ไปสักหกโมงครึ่ง แอบเซอร์ไพรส์ ในบ้าน ฟ้าเคยบอกว่าพี่เซนให้กุญแจสำรองไว้ไม่ใช่เหรอ ”
“ ใช่ แต่แบบนั้นมันจะจับผิดพี่เซนได้ยังไง ”
“ ก็เผื่อเขานัดคนอื่นไปก่อนฟ้าไง ”
คำตอบนั้นทำให้ฟ้าใสใจหายวาบ เธอไม่เคยคิดในทำนองนี้มาก่อนเพราะไว้ใจและให้เกียรติ อาจจะเป็นเพราะว่าเธอพึ่งจะเคยมีแฟนเป็นคนแรกเลยไม่ทันได้ระแวดระวัง
“ ขอบใจเปามากนะ เดี๋ยวฟ้าจะลองไปก่อนเวลาดู ”
“ ดีมาก ถ้าพี่เซนสงสัยว่าทำไมไปก่อน ฟ้าก็มีคำตอบคือตั้งใจไปเซอร์ไพรส์ เท่านั้นก็จบ ”
“ จ้ะ ” ฟ้าใสตอบสั้น ๆ
หลังเลิกเรียนวิชาสุดท้ายเป็นเวลาสี่โมงเย็น เธอก็ขับ รถเก๋งของตนไปร้านอาหารและซื้อของโปรดที่เซนชอบกิน ก่อนแวะห้างสรรพสินค้าเพื่อซื้อเครื่องดื่มเป็นไวน์ดีกรีอ่อน เพื่อฉลองในวันพิเศษ ผลไม้และขนมเค้กเล็ก ๆ หนึ่งก้อน เทียนหอมสวย ๆ เพื่อจุดบนโต๊ะอาหารสร้างบรรยากาศ
“ เท่านี้ก็โรแมนติกที่สุดแล้ว หวังว่าพี่เซนจะชอบกับเซอร์ไพรส์นี้ และหวังว่าจะไม่มีใครอยู่กับพี่เซนอย่างที่ยัยเปาสงสัยนะ ” ฟ้าใสยิ้มพลางพึมพำกับตัวเอง
หกโมงครึ่ง
รถเก๋งสีแดงคันเล็กของฟ้าใสจอดห่างบ้านของเซนไปสามสี่หลังตามที่เจ้าแผนการอย่างเปาได้แนะนำ เพื่อเขาจะไม่ได้ยินหากอยู่ด้านในกับคนอื่น ก่อนเธอจะหิ้วข้าวของพะรุงพะรังไปยังตัวบ้าน ไขกุญแจรั้วและกุญแจประตูบ้าน เข้าไปด้านในด้วยกุญแจสำรองที่เซนเคยให้ไว้
ในบ้านเงียบกริบ มีเพียงแสงไฟโซล่าร์เซลล์อัตโนมัติหน้าบ้านอ่อนจางสาดเข้าไปสลัวรางเท่านั้น
“ ซาลาเปาจอมแก่น ให้ฟ้าทำอะไรเนี่ย ” เธอบ่นพลางขำที่ยอมเชื่อแผนการของเปา อีหรอบนี้พี่เซนคงยังติดกิจกรรมไม่ก็งานที่มหาวิทยาลัยอยู่เป็นแน่เลยยังมาไม่ถึงบ้าน
“ ล้างไม้ล้างมือแล้วจัดโต๊ะอาหารรอพี่เซนดีกว่า ”
เธอว่าก่อนจะเดินไปในครัวเพื่อล้างมือในอ้างล้างจาน แต่เท้าก็ต้องชะงักเมื่อได้ยินเสียงดังกุกกักมาจากในนั้น เธอจึงแอบอยู่หลังผนังแล้วแอบมองว่ามันคืออะไร
ในครัวมีชายคนหนึ่งที่เปลือยท่อนบน ท่อนล่างสวมยีน สวมหมวกแก๊ปสีดำหันปีกหมวกมาทางด้านหลัง เขายืน หันหลังให้เธออยู่ที่อ่างล้างจาน มีเสียงซู่ซ่าของสายน้ำจากก๊อกน้ำที่เขาเปิดล้างมือเลยทำให้ไม่ได้ยินว่ามีคนเดินเข้ามา
หญิงสาวขมวดคิ้วอย่างสงสัย นั่นจะใช่พี่เซนหรือเปล่า ก็มิอาจตอบได้เพราะเขาไม่เคยเปลือยส่วนไหนให้เธอเห็นทั้งนั้น ส่วนสูงอาจจะดูไล่เลี่ย แต่ความผึ่งผายกำยำทำให้ลังเล พี่เซนเป็นคนรูปร่างสูงโปร่งหากมองจากภายนอก ถอดเสื้อแล้วจะตัวใหญ่ล่ำกล้ามแน่นแบบนั้นเลยเหรอ
ชายคนนั้นปิดก๊อกน้ำแล้วเดินย้อนมาที่ตู้เย็นนั่นทำให้เธอได้เห็นใบหน้าของเขาถนัดตา แม้จะมีเพียงแสงสลัวแต่เธอก็จำใบหน้าของชายคนรักได้ขึ้นใจว่านั่นคือพี่เซนแน่นอน
เขาหันหลังกลับไปเปิดตู้เย็นแล้วหยิบกระป๋องเบียร์ที่ ซื้อมาสี่กระป๋องยัดใส่ตู้เสียสาม อีกหนึ่งเปิดแล้วกระดกใส่ปาก
เธอขมวดคิ้วอย่างแปลกใจ ในเวลาปกตินั้นไม่เคยเห็น พี่เซนแตะต้องเครื่องดื่มที่มีแอลกอฮอล์ แต่วันนี้เป็นวันพิเศษ เป็นวันเกิด เขาอาจจะอยากดื่มเพื่อสร้างบรรยากาศก็เป็นได้
คิดได้ดังนั้นเธอก็ยิ้มออกก่อนจะตัดสินใจเดินออกจาก ที่ซ่อนตรงไปสวมกอดเขาจากทางด้านหลัง
“ แฮปปี้เบิร์ธเดย์นะคะ ! ”
เธอว่าพลางแนบใบหน้าลงกับแผ่นหลังกว้าง เปลือยเปล่า เขาสะดุ้งโหยงอย่างตกใจก่อนเอี้ยวตัวมาดูผู้จู่โจม
“ เฮ้ย ! ”
“ เซอร์ไพรส์ ! ”
“ ดะ... เดี๋ยว ” เขาตะกุกตะกัก แต่เธอตัดบทก่อน
“ ตกใจใช่ไหมล่ะ ฟ้าตั้งใจมาเซอร์ไพรส์ในวันพิเศษของคนพิเศษที่สุดไงคะ เอ๊ แต่ฟ้าแอบเห็นนะว่าเมื่อกี้นี้พี่เซน แอบดื่มเบียร์ เดี๋ยวจะโดนทำโทษเลย กอดแน่น ๆ ให้หายใจ ไม่ออกตายเลย ” เธอหยอกล้อเขาพลางเลื่อนทั้งสองมือไปยังลอนท้องเบื้องหน้าให้ประสานกันแล้วแกล้งรัดเขาแน่น ๆ พลางหัวเราะคิกคัก
ผู้หญิงของเซน งั้นเหรอ...
มุมปากหยักยกยิ้ม คำว่า ‘ ของของเซน ’ ดูเหมือนจะกระตุ้นเร้าให้เขาอยากลองลิ้ม เพราะชั่วชีวิตเขาจำต้องทำ เพื่อเซน เสียสละให้เซนอยู่เสมอมา
ดังนั้นผู้หญิงคนนี้จึงเปรียบเสมือนผลไม้ต้องห้ามที่เขาไม่ได้แค่อยากลองลิ้ม แต่อยากสวาปามให้ถึงใจ !
- Writer
