ตีหนึ่งครึ่ง
มันควรจะเป็นเวลาพักผ่อนหลับนอนอยู่ในเตียงอุ่นนุ่ม หากริมถนนยังมีร่างสูงใหญ่เดินเรื่อยเปื่อยอย่างไม่มีจุดหมาย ก่อนที่จะหยุดลงที่ร้านสะดวกซื้อ เขาเข้าไปในนั้นและกลับออกมาพร้อมเบียร์หนึ่งกระป๋องและบุหรี่หนึ่งซอง
เขาทรุดลงนั่งที่ริมฟุตบาธ เปิดเบียร์แล้วยกขึ้นดื่ม หยิบบุหรี่มาจุดสูบ สายตาคมกล้าจ้องมองไปยังถนนชานเมืองในยามนี้ค่อนข้างว่างเปล่าต่างกับเวลากลางวันที่พลุกพล่านจอแจ
มันก็คงเหมือนชีวิตคนนั่นแหละ มีขึ้นมีลง มีมืดมีสว่าง แต่ชีวิตของเขามันเส็งเคร็งเป็นบ้า เพราะมืดมากกว่าเจิดจ้าแทบจะตลอดเวลา ตอนนี้แม่งยิ่งดำดิ่ง
แต่เขาจะไม่ยอมแพ้...
ขอเวลาพักกายใจ ดื่มด่ำกับอิสรภาพที่แท้จริง ทั้งจากในโลกของการคุมขังและในโลกแห่งความจริงที่เขาต้องคอยเป็นเสมือนเงาสีดำของใครอีกคนอย่างที่ผ่านมา
“ เฮ้ย นั่นใช่โซ่หรือเปล่า ! ”
เสียงตะโกนดังมาจากรถกระบะแต่งซิ่งคันหนึ่งที่ลดกระจกลง เส
