เวลาต่อมา...
ความเงียบของเวลาค่ำคืนนี้ ยิ่งทำให้คนจิตใจห่อเหี่ยวคนนี้ เปล่าเปลี่ยวมากกว่าเดิม ปรินทร์กับไวน์ขวดใหญ่ วันนี้ก็เป็นอีกวันที่นอนไม่หลับเอาเสียเลย
...เขาพยายามหักห้ามใจ รู้ดีว่าเรื่องของตนกับเธอคนนั้นเป็นไปไม่ได้ เพียงแค่คิดแค่นี้ก็รู้สึกเจ็บที่หัวใจมากแล้ว
“ไม่เอาน่า...” พึมพำบอกกับตัวเอง หากหักห้ามใจได้บ้าง ก็คงไม่ถลำลึก เวลาแค่นี้คงทำให้ทำใจได้บ้าง ดีกว่าเอาตัวเองไปเข้าใกล้จนถอยไม่ได้อีกเลย...
...สายลมที่พัดโกรกใบหน้า ทำเอาคนที่นั่งอยู่ภายในรถเมล์คันเก่านั้นดวงตาเหือดแห้ง มุกดามักมานั่งเล่นบนรถเมล์เวลาสี่ทุ่มเช่นนี้ เธอนั่งคิดทบทวนอะไรหลาย ๆ อย่าง รวมถึงเรื่องเขาคนนั้นอีกด้วย
“เฮ้อ...” มันง่ายมากมั้ง ง่ายมากคงไม่มีใครอกหักหรอกในโลกใบนี้ อยู่ ๆ มาบอกให้ห่างกัน อยู่ ๆ มาพูดเหมือนกับว่าที่ผ่านมาไม่เคยมีใจให้เธอ แถมวันนี้ยังออกไปกินข้าวกับผู้หญิงคนอื่นอีกด้วย พอนึกถึง
