ครืด ครืด
“ขึ้นไปกันก่อน!” ผมตะโกนบอกทั้งสามคนที่อยู่เบื้องหลังของผมก่อนที่ผมจะค่อยๆลดความเร็วลง จนทำให้อยู่ในระดับเดียวกับพวกเขา
“แล้วพี่!-”
“ขึ้นไป” ผมกล่าวออกไป ทำให้หงส์ยอมตอบรับ ประตูทางเข้าห้องโดยสารของเครื่องบินเปิดอยู่และมีพ่อคอยรับ ระหว่างที่เครื่องบินกำลังเคลื่อนที่ไปเรื่อยๆรวมถึงความเร็วที่เพิ่มขึ้นเรื่อยๆเช่นกัน
“แต่มานานายหมดแล้วไม่ใช่หรือไง!?” ควีนกล่าวถามผม ทำให้ผมยิ้มออกมา
“ที่นี่ผมฝากคุณด้วยนะ”
“ไว้แข็งแกร่งแล้วต้องกลับมากวาดล้างพวกมันให้ได้”
“ให้ฟิวส์พาไปที่เซฟโซน…โดดร่มลงไป”
“เอสจะเป็นคนที่สามารถช่วยเหลือคุณได้ถ้าหากเรื่องไหนที่คุณไม่สามารถทำได้” ผมกล่าวออกไปพร้อมกับแสดงสีหน้าและสายตาที่มุ่งมั่น มันทำให้ควีนเม้มปากก่อนที่จะยอมปีนขึ้นไปข้างบนอย่างโดยดี
“คุณสร้างผมมาให้ฆ่าล้างพวกซอมบี้ไม่ใช่รึไง?”
“ในตอนนี้มันอยู่เบื้องหลังของผมแล้ว…” เขากล่าวออกมาราวกับรู้ว่า
