“พ่อกับแม่เป็นยังไงบ้าง?” ผมกล่าวถามพลางเดินเข้าไปในบ้านโดยที่มีหงส์เดินอยู่ข้างๆ
“เหมือนกับคนทั่วไป…” หงส์กล่าวก่อนที่ผมจะเปิดประตูบ้าน
“ตกใจกับสถานการณ์แบบนี้…เพราะเพิ่งจะเคยเจอเป็นครั้งแรก” และเมื่อเราทั้งสองเข้ามาภายในบ้าน ผู้ให้กำเนิดเราทั้งสองก็นอนหมดสติกันไปก่อนแล้ว ดูเหมือนหงส์จะเป็นคนยกทั้งคู่ขึ้นมาบนเตียง และออกไปดูสถานการณ์ข้างนอกบ้าน
“พวกมันมีแผลบาดเจ็บ”
“น่าจะโดนกับดักของพี่” ผมกล่าว เพราะพวกมันแต่ละคนล้วนมีรอยถลอก รอยบาดแผล ส่วนคนที่ยืนถือปืนขาข้างซ้ายหัก โดยที่พวกมันพยายามทรงตัวไม่ให้เห็นอาการบาดเจ็บของพวกมัน
“ไม่มีใครอยู่ในบ้านแล้วใช่ไหม?” ผมกล่าวถามเด็กชายที่เพิ่งจะลงมาจากบันไดชั้น 2 ของบ้าน ซึ่งผมได้สั่งให้เขาคอยดูสถานการณ์ไว้ห่างๆอยู่ตลอด ถึงแม้เขาจะอายุน้อยกว่าผมสองสามปี แต่ด้วยรูปร่างลักษณะของเขามันทำให้ผมเรียกเขาเป็นเด็ก
“ครับ" เขากล่าวออกมาอย่างสุภาพ
“เอานี่ไ
