Chapter 22 เป็นห่วง

3739 Words

สภาพตอนเรากลับมาทำเอาคุณแม่บ้านเป็นลมล้มพับ แม้จะได้รับการปฐมพยาบาลเบื้องต้นบนเฮลิคอปเตอร์แล้ว แต่ภายนอกคุณลีวอนก็ยังคงเรียกได้ว่า ‘แย่มาก’ อยู่ดี ตอนอยู่บนเฮลิคอปเตอร์ผมเห็นกับตาว่าเขาไอออกมาเป็นเลือด เจ้าตัวแทบจะทรงตัวไม่อยู่ด้วยซ้ำ (แล้วอยู่ในป่าก็ทำเป็นเท่อยู่ได้ตั้งนาน) ผมได้แต่เอาตัวไปให้เขาพิงตลอดทาง จนเลือดที่ยังไม่แห้งดีของเขาติดตามตัวผมไปด้วย กลิ่นคาวเลือดเกือบทำให้ผมจอดับไปอีกคน “กลับไปพักที่ห้องก่อน หิวก็เรียกพวกเมด” ร่างสูงสั่งเสียผมก่อนจะผละไป ก้าวย่างของเขาดูไม่มั่นคงนัก ฟุตแมนคนหนึ่งที่มารอรับเรากำลังจะเข้ามาช่วยพยุงก็ถูกเขาโบกมือไล่ ผมคิดจะเดินตามไปด้วยความเป็นห่วง แต่ถูกโลเวลดึงมือไว้เสียก่อน “ไม่ต้องห่วง เดี๋ยวคริสก็ช่วยแดดดี๊เอง แดดดี๊เคยโดนระเบิดถล่มมาด้วยซ้ำ แค่นี้สบายมาก!” ผมยิ้มเจื่อน คิดว่าหลอกใครอยู่เจ้าเด็กนี่ คนนะไม่ใช่กัปตันอเมริกา ผมได้แต่พยักหน้าตามไปอย

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD