Chapter 4
1747 Words
Zeine pov
I look at the babies, ang gaganda nila.
"Hubbie look niyayakap ni Xianne si bunso ang cute." Sabi ni Raven na bago lang nagising at sa ngayon ay pinagmamasdan ang dalawang anak sa crib.
Hindi mapigilan na magsibalik ang mga alaala ko.
Flashback
Umiiyak na pumasok ako sa mansion namin habang nasa isip ko ang mga nangyari kanina.
Niloko niya lang ako at dahil doon sobrang sakit ng nararamdaman ko, at isa lang ang kailangan ko at 'yun ay ang mayakap si ate at umiyak sa kandungan nito.
Pagkapasok ko ay binati ako ni manang pero hindi ko na ito pinansin at tumakbo na 'ko papunta sa kwarto ni ate ngunit ang bumunggad sa paningin ko ay halos magpabagsak sa'kin.
"A-Ate!" Sigaw ko at tumakbo sa duguang katawan nito, nagkalat ang patak ng dugo at mga gamot, ipinatong ko ang ulo ng ate ko sa aking kandungan at sinubukan itong gisingin nakita kong unti-unti nitong munulat ang mga mata nito at kita ko ang pagpuno ng luha sa mga mata nito napahagulgol na 'ko, no! Hindi ko kakayanin na pati ang ate ko ay mawala sa'kin.
"Z-Zeine.." Nanghihinang ngumiti ito na parang masaya ito at nakita ako nito, kahit sa ganitong sitwasyon.
"S-Sorry, n-nagmahal si ate pe-p-ero hindi n-niya ko minahal h-hindi k-o na k-aya -Zeine." Napailing-iling ako at pinunasan ang pisnge nito,
"No please ate huwag mo 'kong iwan ate! Manang !! Manang!!" Nagpapanic na 'ko at sige sa pagbagsak ang luha mula sa aking mga mata, ngunit napahinto ako ng maramdaman ko ang nanginginig na duguan nitong kamay sa pisnge ko.
"M-mahal k-kita b-bunso." Hinawakan ko ang braso nito at umiling-iling hindi ko kakayanin na wala si ate, she's my only family.
"Ate please huwag mo akong iwan!" Narinig kong bumukas ang pinto at pumasok si manang bakas sa mukha nito ang gulat ngunit nakatuon lang ang pansin ko sa ate ko na unti-unti ng napapapikit.
"Ate! Ate! Manang tumawag po kayo ng tulong! Ate please stay."
Narinig ko ang mga ingay ng nagpapanic na boses ngunit hindi ko na nakayanan ng tuluyan ng bumitaw ang kamay ng ate ko sa pisnge ko while saying the words that I will never forget.
"I l-ove y-you"
Then all I did was shout her name and cried and at parang naging blur ang lahat.
End flashback
"Tama ka wifey mukhang ateng-ate talaga ang panganay natin napakaprotective. They are so perfect wifey thank you for the gift I love you." Napabalik ako sa kasulukuyan nang marinig ko ang sinabi ni Roux nakangiti ito at maluha-luhang niyakap at hinalikan sa noo si Raven nang tingnan ko muli ang mga baby halos maiyak ako dahil naaalala ko ang ate ko sa tagpong nakikita ko, how my ate protected me but now she's gone dahil lang sa pesteng love na 'yan.
Akalain mong sa isang araw lang sabay na nawala ang puso ko at ang importanteng tao sa buhay ko? I smile bitterly.
"Hoy bruha!" Gulat na napatingin ako kay Zai na nakaupo sa kandungan ni Gideon pweh! Langhiya 'tong babaeng 'to.
"Hoy din!" Sabi ko at umirap dito, nagkaroon lang ng asawa kung saan- saan lang nagpi-PDA.
"Tingin ka ng tingin sa mga baby may plano ka bang gumawa rin?" Inis na sinamaan ko ng tingin si Zai.
"Paano ba naman kulong na kulong ka sa laboratoryo mo! Kaya-" Galit na tiningnan ko si Raven, andito na naman po silang dalawa ako na naman ang nakitang pagtripan at mukhang ibubuking pa ako nitong si Raven kung hindi ko pa ito pinahinto.
"Kung magkakaroon man ako ng ganiyan pwes maghahanap ako ng ama na may perfect genes at gusto ko 'yung mag-eenjoy naman ako kung gawin namin. At ayoko 'yung mga sa tabi-tabi lang na singlaki lang nang bulate ang ano." Sabi ko na kinanganga ni Zai at Raven paano ba naman ngayon lang ako nagsalita ng mga gano'n klaseng salita nag 'woah' naman sina Gideon at Roux.
"Tsk." Rinig kong sabi ng demonyong nasa tabi nina gideon at Zai.
"Naku bruha. Himala ata!! Magpapamisa ba kami?! Grabe buwan lang pero anong nangyari sa Zeine namin?!" I smirk and look at Raven and Zai.
"We change Zai. " Sabi ko nakinatahimik ng buong kwarto.
Pero biglang may bumasag no'n.
"Change? Pero aminin natin kahit nagbago ka man hindi pa rin maiaalis na panandalian lang 'yon. Look at Zai and Raven. They change when they were hurt but look at them now they are happy at 'yung dati pala nilang personality ay andiyan pa rin sadyang tinikis lang nila iyon." Natigilan ako at nagbilang hanggang tatlo sa isip ko, pinilit kong huwag sumabog sa harap nila panira kasi ang Cajes na ito!
"Ibahin mo 'ko sa kanila, tama we change because of something big happen to our life pero depende rin 'yun sa tao kung gugustuhin niya pang bumalik sa dati and for me ayaw ko na. I'm happy now because I am free to MINGLE with others, free to TASTE new experience and free to f**k my problems." Tila napipi silang lahat sa sinabi ko pati sina Raven at Zai ay hindi mapigilan na mapasinghap dahil ngayon ko lang kasi pinakita sa kanila ang ganitong side ko because I always let them teased me at ako ang unang napipikon ni hindi ko man lang sila sinubukang na labanan ng salitaan kundi physikalan ang ginagawa ko.
"Boys alis muna kayo bili muna kayo ng foods at mag-uusap lang kami. Alam n'yo naman na matagal din noong huli kaming nagka-usap-usap 'di ba?" Sabi ni Zai ng seryoso, tumango naman ang mga boys pero ramdam ko ang mga tagos na titig ni Kelvin sa likod ko pero hindi ko ito nilingon at lumapit na lang sa gilid ng kama ni Raven.
Narinig namin ang pagbukas sara ng pinto nagtaas ako ng isang kilay nang makita ko ang mga tingin ni Raven at Zai.
"Tell us bakit iba ang pakikitungo mo kay Kelvin sa ating lahat ikaw lang ang hindi nagbahagi ng kwento kung bakit sukdulan ang galit mo sa mga demons at ngayon kita na naman namin ang galit sa mga mata mo." Kunot-noong tiningnan ko si Raven, seryosong- seryoso ito at determinadong makuha ang sagot mula sa'kin. Tama siya si Cane lang ang may alam sa galit ko pero silang dalawa ni Zai ay walang alam hindi ko naman kasi iyon binabahagi sa kanila.
"It's Nothing."
"f**k Zeine akala namin noon galit ka kay Kelvin dahil he's your number one rival pero bakit pakiramdam namin ni Raven ay parehong may kakaiba sa inyo Zeine bakit sa paraan ng pagsasalita n'yo kanina ay may hugot and you Zeine you talk back like you are so mad." Inis na iniwas ko ang tingin ko sa kanila at binaling iyon sa mga baby bahala sila riyan.
"Wala 'yon sadyang kalaban ko siya sa negosyo kaya umiinit ang ulo ko rito." Narinig kong tumawa si Zai.
"You never treated us as your friend peke ka Zeine! Ngayon ko lang napansin na ni minsan hindi ka nagkwento sa'min! Ni wala nga kaming alam tungkol sa'yo! Samantalang kami ay kinwento sa'yo ang lahat dahil you're our friend! Ni hindi mo kami hinayaan na pumasok diyan sa puso mo!" Napalingon ako kay Zai na lumuluha na! I was shock from her word saka napayuko, I sigh.
Ilang oras na ang lumipas ngunit walang nagsalita sa'min hanggang sa huli ako na ang bumasag sa katahimikan.
"Simula pagkabata nasanay ako sa masayang pamilya at nang mag-aral ako parati akong nangunguna sa klase pero isang araw dumating ang isang bata he's so cold to me ilang ulit ko itong sinubukan na maging kaibigan pero hindi ito pumayag kaya hindi ko na siya pinilit, nagpatuloy kaming naging magkaklase hanggang sa maging college kami pero still parati kaming magkalaban pagdating sa classroom because he is also a genius, we were known as rival pero hindi ko siya tinuring bilang isa sa kalaban ko dahil I fell for him simula pa nang high school. Nakontento ako noon na patingin-tingin lang sa kaniya sa malayo pero isang araw lumapit siya he ask me if he can court me and boom it all start, ginago niya ko niloko at binola until the day came." Huminto ako sandali at tiningnan ang seryoso nilang mukha.
"He ask me for a date kaya bilang tanga pumunta ako but he never came hanggang sa lumabas ako and then there I saw him and his friends laughing ang nakakatawa rinig na rinig ko ang mga sinabi nito niloko niya ako para saktan! Hindi niya gusto na ako ang manguna sa klase, he hated me! He treated me as a rival! Masakit because I love him pero ginanito niya ako! At alam n'yo Hindi pa roon natapos ang lahat umuwi ako ng umiiyak tumakbo ako sa kwarto ng ate ko. Siya ang tumayo bilang mama at papa ko ng mamatay ang mga magulang ko pero ang bumunggad sa'kin ay hindi ang ngiti ni ate kundi ang duguan na katawan nito nagpakamatay siya dahil sa pesteng love na 'yan nawala ang ate ko Z! Kaya ganito ako ka bitter! So Ngayon alam n'yo na! Ang araw na 'yon ay bangungot na paulit-ulit sa utak ko the way he uttered words that break my heart and the face of my sister with pain while uttering how she loves me and how she's tired! Ginawa ko ang lahat pinaghigantihan ko ang nanakit kay ate pinabagsak ko pero walang nangyari! Dahil kailanman hindi na maibabalik sa piling ko ang ate ko!"
Kuyom ang kamao ko at mahigpit na hinawakan ang bedsheet ng kama.
"They are monster!" Galit na dagdag ko.
"Si K-Kelvin ba?" Humihikbing sabi ni Zai.
"S-Sabihin mo Zeine siya ba?" Tumayo ako mula sa kama at malamig silang tiningnan.
"Yes he is, siya ang taong nanakit sa'kin kaya ngayon alam n'yo na sana huwag n'yo ng pagdudahan ang pagiging kaibigan ko sa inyo dahil totoo ang pakikitungo ko sa inyo. But I'm sorry hindi ko yata kakayaning makihalubilo sa mga demonyong walang awa akong pinagtawanan at niloko." Tiningnan ko muli ang mga baby at ngumiti.
"Congrats again." I said then walk my way to the door pero napahinto ako nang magsalita si Raven
"I'm sorry Zeine kung pinagdudahan ka namin." Tumango ako saka lumabas na, nanghihina ako dahil sa mga nangyari sa'kin ngayong araw dagdag pa na kailangan kong magdesisyon.
Tomorrow is the day kung ano man ang maging desisyon ko bahala na basta hinding-hindi ako magpapatalo kay Kelvin hinding-hindi.
- Writer
