5. แชทแรกของเรา

1801 Words

#InjaeTalk. . ยัยเด็กข้างห้องมาขอให้สอนการบ้านให้ ‘หึ อยากจะรู้ว่าโง่จริง หรือแกล้งโง่เพื่อเข้าหาผมกันแน่’ ผมจึงอนุญาตให้เข้ามาในห้องได้ และก็รับปากว่าจะสอนให้ แต่ใครจะรู้ว่ายัยเด็กนี่สอนเท่าไรก็ไม่เข้าหัวสมอง ผมเป็นคนที่ชอบตัวเลขมาตั้งแต่เด็ก การบ้านง่ายๆ แค่นี้มองโจทย์แค่ผ่านตาก็ทำได้แล้ว แต่ไม่ใช่กับเธอที่ชื่อ ‘ขนม’ สอนอยู่นานกว่าจะเข้าใจ เฮ้อ เล่นเอาเสียพลังงานสมองไปมากอยู่เหมือนกัน “ขนมขอไลน์พี่อินแจได้มั้ยคะ” นี่คือเสียงของขนมที่เอ่ยกับผมตอนที่เธอทำงานที่อาจารย์สั่งเสร็จเรียบร้อยแล้ว เธอจ้องผมกะพริบตาปริบๆ พร้อมกับยิ้มหวาน ความจริงเธอก็น่ารักมากแต่ผมยังยืนยันคำเดิมว่ายังไม่อยากมีแฟน “เอาไปทำไม” ผมตอบกลับเสียงแข็ง “ขอเผื่อไว้ไงคะ เผื่อต้องการความช่วยเหลืออย่างเช่นวันนี้ ขนมจะได้ทักมาหาพี่ก่อน” คนตัวเล็กเอ่ยขึ้นและกำลังจดจ้องที่ใบหน้าของหล่อเพื่อรอฟังคำตอบ “อืม” ใจอ่อนยอมให้จนได้ เราทั้งสองยกสมาร์ตโฟนเครื่องหรูขึ้นมาสแกนแลกไลน์ของกันเอาไว้ ดูเธอจะดีใจเอามากที่ได้ไลน์ของผมไป “ขอบคุณนะคะ ไว้ขนมจะทักหานะ” ยัยตัวเล็กนี่ได้คืบจะเอาศอก “อืม แต่จะตอบมั้ยก็อีกเรื่อง” “งือ พี่อินแจอะ ถ้าขนมทักมาพี่ต้องตอบนะ นะคะ” ถูกเด็กนี่อ้อนอีกละ ช่วงนี้เธอมักจะมาอ้อนบ่อยจนรู้สึกรำคาญ แต่ก็ไม่รู้เป็นอะไรผมก็ยอมใจอ่อนทุกที “ดึกแล้วกลับห้องไปได้ละ การบ้านก็เสร็จแล้วนี่” “งั้นขนมกลับก่อนนะคะ ขอบคุณนะคะที่ช่วยสอน อินแจโอปป้า” เธอเอ่ยจบก็เก็บหนังสือกลับห้องไป เธอเรียกผมว่า ‘อินแจโอปป้า’ อย่างนั้นเหรอ ยัยเด็กนี่เป็นติ่งเกาหลีหรืออย่างไรกันถึงได้เรียกผมแบบนั้น อ้อลืมไป ตัวเองเป็นลูกครึ่งไทยเกาหลีนี่นา เธออาจจะเรียกให้ดูเหมือนที่คนเกาหลีเรียกผู้ชายที่แก่กว่าก็ได้ แล้วนี่ผมจะแอบยิ้มทำไมกัน ..... @มหาวิทยาลัย . #KhanomTalk. . หนึ่งอาทิตย์ผ่านไปกับการเข้าเรียนมหาวิทยาลัย ช่วงนี้ฉันก็จะยุ่งๆ หน่อยจนแทบไม่มีเวลาออกไปเที่ยวกับณิชาเลย พี่อินแจฉันก็เห็นเขาเป็นบางวันที่เข้ามาเรียน หรืออาจจะเป็นเพราะเวลาเรียนของเราไม่ตรงกันก็ได้ แถมยังอยู่กันคนละคณะอีกทำให้เราไม่ค่อยได้เจอหน้ากันเลย และตั้งแต่ฉันขอไลน์พี่อินแจมา ฉันก็ยังไม่กล้าทักไปหาเลย และเขาก็ไม่ทักมาด้วย ช่วงเช้าฉันเรียนถึง 11.00 น. ถือโอกาสทักไปหาพี่อินแจหน่อยดีกว่า เผื่อวันนี้เขามาเรียนจะได้ชวนไปกินข้าวด้วยกัน มหาวิทยาลัยที่เราเรียนอยู่เป็นมหาวิทยาลัยเอกชนที่ใหญ่ระดับต้นๆ ของประเทศ นักศึกษาที่นี่ก็เยอะมาก ดังนั้นที่นี่จึงมีโรงอาหารอยู่เกือบทุกคณะเลย ….. -Chat- Khanom: หวัดดีงับ (สติ๊กเกอร์โบกมือ) Injae: มีอะไร ผ่านไปเกือบห้านาทีเขาถึงจะยอมเปิดอ่าน แต่ฉันก็ดีใจมากจนเผลอยิ้มให้กับโทรศัพท์ Khanom: วันนี้พี่มาเรียนมั้ยคะ Injae: อืม ขนาดข้อความก็ยังตอบกลับสั้นๆ กะทัดรัดสไตล์พี่อินแจจริงๆ ฉันล่ะยอมใจเขาเลย Khanom: เที่ยงนี้พี่กินข้าวที่ไหนคะ Injae: ถามทำไม Khanom: ตอบมาก่อนสิคะ Injae: โรงอาหาร Khanom: ที่คณะใช่ปะ ขนมขอไปกินข้าวด้วยนะคะ เดี๋ยวเจอกันค่ะ ….. หลังจากพิมพ์จบฉันก็รีบปิดหน้าจอโทรศัพท์มือถือทันที วันนี้ไปกินข้าวกับโอปป้าดีกว่า แค่คิดก็มีความสุข อิอิ “คุยกับใครอะแก ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่เชียว” ณิชาที่เห็นฉันยิ้มแปลกๆ จึงได้เอ่ยถามขึ้น “โอปป้าน่ะ ปะ ไปกินข้าวที่คณะเศรษฐศาสตร์กัน” ฉันเอ่ยชวนและคล้องแขนของณิชาเดินไปทันทีโดยไม่รีรอให้เธอตอบตกลง เพราะไม่ว่าอย่างไรเพื่อนรักของฉันก็ไปไหนไปกันอยู่แล้วไม่เคยปฏิเสธ และเธอก็เหมือนจะเดินตามฉันไปแบบงงๆ “นี่อย่าบอกนะว่าแกกับพี่อินแจคบกันแล้ว” ณิชาเลิกคิ้วถามอย่างสงสัย “ยังหรอก แต่ฉันจะจีบพี่เขาเอง เพราะถ้ารอให้เขาจีบก่อนคงไม่ได้คบกันพอดี” ฉันแสดงความมั่นอกมั่นใจผ่านทางสีหน้า พูดจบก็ยิ้มร่าให้กำลังใจตัวเองไปเลยสิคะ “มั่นมากจ้า โดนผู้ชายเย็นชาตกแล้วหนึ่ง ฉันเอาใจช่วยแกแล้วกัน ขอให้ได้คบกันไวๆ” “ให้มันได้อย่างนี้สิเพื่อนรัก” ฉันกับณิชาเดินมาถึงโรงอาหารแต่ก็ต้องหยุดชะงักเพราะคนเยอะมาก และก็ไม่รู้ด้วยสิว่าพี่อินแจนั่งอยู่ตรงไหน “อร๊ายแก พึ่งรู้ว่าผู้เศรษฐศาสตร์หล่อๆ ทั้งนั้นเลย” “เดี๋ยวน้ำลายหกกันพอดี” ฉันแกล้งเอาไว้ลูบปลายคางของณิชาที่มองผู้ชายตาเป็นมัน “คนหล่อ ก็ต้องมองสิยะ ว่าแต่พี่อินแจของแกเถอะนั่งอยู่ตรงไหนเนี่ย เรามีเรียนบ่ายอยู่นะ เดี๋ยวก็ไม่ทันได้กินข้าวกันพอดี” ณิชาเอ่ยมาดังนั้นฉันเลยรีบหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมากดเข้าไลน์และส่งข้อความหาพี่อินแจทันที ….. -Chat- Khanom: นั่งโต๊ะไหนคะ Injae: แถวร้านอาหารตามสั่ง ร้านที่ 3 ….. เมื่อได้รับคำตอบสายตาของฉันก็ไล่นับจนไปถึงร้านอาหารตามสั่งร้านที่สามตามที่พี่อินแจบอก และเดินมองหาโต๊ะที่เขานั่ง “ขนม” โอปป้าของฉันชูมือขึ้นและร้องเรียก ตอนนี้ทุกคนที่อยู่แถวนี้มองตามเสียงเรียกกันเป็นแถบเลย รู้สึกทำตัวไม่ถูกอย่างไรไม่รู้แฮะ ฉันเลยรีบก้าวเท้าอย่างไวพาณิชาเข้าไปนั่งร่วมโต๊ะกับพี่อินแจและเพื่อนของเขาอีกสองคนที่นั่งกันอยู่ก่อนแล้ว “หวัดดีครับสาวๆ” รุ่นพี่คนหนึ่งเอ่ยขึ้นมา ส่วนอีกคนก็ยิ้มให้แล้วก็พยักหน้าทักทาย ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าผู้ชายคนนี้น่าจะเจ้าชู้พอตัว ดูสายตาที่มองมาทางพวกเราสิแพรวพราวเสียไม่มี แต่ฉันไม่หลงกลหรอกนะเพราะฉันชอบแต่พี่อินแจคนเดียว “สวัสดีค่ะ” ฉันกับณิชาทักทายออกไปพร้อมกัน “พี่ชื่อไอดินนะครับ ส่วนไอ้นี่ชื่อองศา ยินดีที่ได้รู้จักนะครับน้อง…?” พี่ไอดินพูดเว้นช่วงเอาไว้เหมือนตั้งใจให้พวกเราแนะนำตัวกันเอง พูดง่ายๆ ก็คือหลอกถามชื่อนั่นแหละ “ณิชาค่ะ ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ” ไม่ทันเลยจริงๆ กับความไวไฟของยัยณิชาเนี่ย “หนูชื่อขนมค่ะ ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกันค่ะ” “น้องที่เจอกันในโรงหนังใช่ปะครับ พี่จำหน้าได้” “ใช่ค่ะ พวกพี่นี่เองที่ไปดูหนังกันวันนั้น” ฉันพูดยิ้มๆ ให้กับพี่ไอดิน “มากินข้าวไม่ใช่เหรอ มัวแต่คุยกัน” เสียงทุ้มของหนุ่มหล่อหน้าตี๋พูดออกมาด้วยสีหน้าเคร่งขรึม ราวกับไม่ชอบใจที่เห็นฉันคุยกับเพื่อนของเขา “อะไรกันครับไอ้อินแจ พวกกูแค่ทักน้องมันแค่นี้เอง หวงเหรอครับ” พี่ไอดินพูดแซว “กูไม่ได้หวง” พี่อินแจเอ่ยเถียงทันทีโดยไม่รีรอ จะแกล้งหวงกันหน่อยก็ไม่ได้ ชิ “งั้นพวกเราขอไปหาอะไรกินกันก่อนนะคะ เดี๋ยวกลับมานั่งด้วยค่ะ” ฉันกับณิชาลุกออกจากโต๊ะเพื่อไปสั่งอาหาร เมื่อกี้พี่อินแจดูสีหน้าดุดันมากเลยอะ ไม่ได้กลัวนะคะแต่เห็นแล้วกร้าวใจสุดๆ ฉันกับณิชาเดินไปที่ร้านอาหารตามสั่งที่อยู่ตรงกับแถวที่เรานั่ง ขี้เกียจเดินเลือกร้านสั่งเอาใกล้ๆ นี่แหละ “แก๊งพี่อินแจนี่หล่อโคตรเลยอะแก ชื่อ อ.อ่าง เหมือนกันซะด้วย เห็นแล้วอยากมีแฟนเลยอะ” ณิชาเอ่ยปากชมขณะที่สายตาก็เหลือบมองไปทางโต๊ะที่พวกพี่เขานั่งเป็นระยะ “อืมใช่ แต่ฉันว่าอินแจโอปป้าของฉันหล่อสุด” ไม่มีใครหล่อเท่าโอปป้าของฉันอีกแล้วจ้า ถึงจะเจอคนหล่อกว่าฉันก็ไม่หวั่นไหวหรอก เพราะฉันจะเอาแค่คนนี้คนเดียว “แต่พวกพี่แกฮอตมากเลยนะแก เห็นหล่อๆ และเย็นชากันแบบนี้ สาวตรึมนะบอกเลย” “แกจะพูดให้ฉันขวัญเสียทำไม ปกติพี่อินแจก็ไม่เห็นจะออกไปเที่ยวที่ไหนเลยอยู่แต่ในห้อง น่าจะเป็นพี่สองคนนั้นรึเปล่าที่สาวตรึมอะ” ฉันพูดตามที่คิดและก็เห็นด้วยตาตัวเอง “ฉันก็แค่เตือนแกไว้ แล้วปกติไม่เคยมีใครได้ร่วมโต๊ะกินข้าวในมอแบบนี้นะจ๊ะ มีแค่แกนั่นแหละที่พาฉันมาด้วย ไม่รู้ว่าตอนนี้จะถูกสาวๆ ที่แอบชอบพวกพี่เขาอยู่หมายหัวเอาไว้รึเปล่าเนี่ย” ณิชาพูดเตือนสติทำให้ฉันเริ่มลังเลหันมองซ้ายมองขวาแอบเสียวสันหลังอยู่เหมือนกัน ‘แต่เอาวะเป็นไงเป็นกัน’ ถ้าพี่อินแจยังไม่มีแฟนฉันก็ยังมีสิทธิ์ แต่ถ้าเขามีคนคบด้วยอยู่แล้วฉันจะถอยออกมาเอง หลังจากที่เราได้รับอาหารมาแล้วก็เดินกลับมานั่งที่เดิม “สั่งอะไรมากินกันครับ” รอบนี้เป็นพี่องศาที่เอ่ยถาม “ผัดกะเพราค่ะ” พวกเราสองคนสั่งผัดกะเพราทะเลเหมือนกัน เมนูง่ายๆ ยอดฮิตของร้านอาหารตามสั่ง “กินข้าว พูดมาก” เสียงดุเอ่ยขึ้นพร้อมกับมองหน้าฉัน “ค่ะ” ฉันก้มหน้าจัดการอาหารในจานทันทีที่พี่อินแจส่งเสียงดุมา แต่ฉันก็ชอบนะ ถึงจะดุยังไงแต่ก็หล่อ ….. “ฉันจะไม่ยอมให้เธอตัดหน้าคบกับผู้ชายคนนี้ไปได้หรอก ยัยขนม”

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more