“คุณยักษ์อย่ามาหัวเราะกันนะ! หุบปากไปเลย!”
กวางน้อยตวาดแหว ลืมไปเลยว่าตัวเองกำลังเล่นบทเด็กน้อยผู้น่าสงสาร ร้องไห้เป็นเผาเต่าอยู่กับอกผู้เป็นป้า
“ยัยกวาง! ไปขึ้นเสียงกับคุณยักษ์ได้ยังไง ขอโทษคุณยักษ์เดี๋ยวนี้”
เจรียงเตือนสติหลานสาว เจ้าหล่อนก้าวร้าวนายน้อยของนางมากไปแล้ว
“ไม่เป็นไรหรอกครับป้า ผมชินแล้ว ยัยกวางกัดเก่งนะครับ ไม่น่าชื่อกวาง น่าจะชื่อ...” กุมภัณฑ์หัวเราะในลำคออย่างมีนัย ก่อนจะลุกจากวงสนทนา ส่วนฝ่ายที่ถูกว่ากระทบก็ได้แต่ครางฮึ่มๆ ในลำคอเพราะไม่อาจเอาคืนเขาได้
ละอองดาวขอตัวออกจากวงสนทนาเป็นคนต่อมา เธอได้ยินเสียงรถของสามีแล่นเข้ามาจอดที่หน้าตึก จึงคิดได้ว่าสมควรแก่เวลาที่ต้องกลับไปยังที่ของตัวเอง อย่าอยู่ให้รกหูรกตาสามีจะดีกว่า
“ดาวไปนอนก่อนนะคะคุณแม่”
เธอบอกแม่สามีสั้นๆ ก่อนหันมายิ้มให้สองป้าหลานที่นั่งโอ๋กันอยู่
“เออๆ อย่าลืมกินยาด้วยล่ะ เดี๋ยวร่างกายไม่แข็งแรง”
“
