ประตูห้องน้ำเปิดออกในนาทีต่อมา กุมภัณฑ์เจอเข้ากับสิมันตราในแบบที่หน้าตาบอกบุญไม่รับ ผ้าที่พันฝ่ามือทั้งสองของหล่อนหลุดลุ่ย เห็นรอยอย่างน้ำร้อนลวกได้ชัดเจนเขารีบจูงคนตัวเล็กออกไปจากห้อง หล่อนควรไปหาหมอก่อนที่อาการจะหนักกว่านี้
“เราจะไปไหนคุณยักษ์”
สิมันตราสงสัย เพราะเขารีบร้อนพาเธอออกจากออฟฟิศชั้นบนลงมาที่ลานจอดรถ ก่อนจะบึ่งรถออกมาด้วยความรวดเร็ว ทั้งหมดทั้งมวลกินเวลาไม่ถึงห้านาทีด้วยซ้ำ
“ไปหาหมอน่ะสิ ความจริงฉันน่าจะพาเธอไปตั้งแต่แรกแล้ว...ขอโทษนะกวาง”
น้ำเสียงอ่อนโยนเอ่ยคำขอโทษด้วยความรู้สึกผิดจริงๆ สิมันตรามองเสี้ยวหน้าด้านข้างของนายยักษ์ด้วยความซาบซึ้ง แค่ที่เขาใส่ใจเธอก็ดีมากแล้ว แต่นี่เขายังขอโทษเธออีกเหรอ ทั้งๆ ที่เธอสร้างความยุ่งยากให้เขามากมายเนี่ยนะ
โอ...หายเจ็บแล้วค่ะคุณยักษ์ขา...
เวลาต่อมา
รถยนต์ของบอสคนรองแห่งจตุรศิลป์ จอดติดไฟแดงที่สี่แยกกลางเมืองใหญ่ กวางสาวหน้าสวยซึ
