วีนุตตราขยับร่างให้นั่งพิงหมอน ด้วยท่าที่เธอสบายที่สุดเพื่อเริ่มต้นการสนทนา การมาเยือนของละอองดาวทำให้เธอประหลาดใจไม่น้อย แต่ก็รอคอยให้เจ้าหล่อนสารภาพออกมาเอง เธอจะไม่เอ่ยถาม
“ฉันมีเรื่องมาขอร้องให้ช่วยค่ะ”
วีนุตตราขมวดคิ้วเข้าหากัน คนที่กำลังจะตายในเร็ววันเช่นเธอมีอะไรจะช่วยภรรยาของวาโยได้อย่างนั้นหรือ
“คุณ...เล่นตลกไม่เก่งเลย ฉัน...ไม่มีอะไร จะช่วยคุณได้หรอกค่ะ”
น้ำเสียงที่พยายามเอ่ยออกมาขาดห้วงเป็นช่วงๆ วีนุตตรารู้ตัวดีว่าตัวเองมีกำลังเรี่ยวแรงเหลือไม่มากแล้ว
ละอองดาวกลืนน้ำลายลงคออย่างประหม่า วีนุตตราคนนี้ไม่ใช่อย่างที่เธอคิดไว้เลย หล่อนไม่ได้มีท่าทางเกลียดเธอจนออกนอกหน้าเหมือนคนเป็นน้องด้วยซ้ำ
“ฉันไม่ได้พูดตลก วาโยไม่สบายใจที่คุณไม่ยอมแต่งงานกับเขา เขามีสภาพไม่ต่างจากคุณตอนนี้เลย ขอโทษนะคะถ้า...ถ้าต่อจากนี้ฉันพูดแรงไป คือว่า...ในเมื่อคุณกำลังจะไปแล้ว ก็ช่วยทำให้ความพยายามของคนท
