“อวดรวย!”
สามีแสนดีประชดประชันด้วยประโยคที่ภรรยาเองยังไม่แน่ใจด้วยซ้ำว่าจะหลุดออกมาจากปากเขา ดูท่าว่าวาโยที่พัดโชยเบาๆ เริ่มโมโหจวนกลายเป็นพายุลมแรงเสียแล้ว ถ้าอย่างนั้นเธอคงต้องเลิกเล่นเสียทีกระมัง
วาโยเอ่ยแล้วก็ปลีกตัวไปหากรรมการผู้จัดงานการกุศลในคราวนี้ เขาคงต้องขอตัวกลับทั้งที่เพิ่งมาถึง นั่นเพราะภรรยาแสนดียั่วโมโหได้ถึงใจจริงๆ เขาไม่มีอารมณ์จะอยู่ต่อแล้ว
ละอองดาวมองตามอย่างสมใจ ในที่สุดเขาก็รู้สึกอะไรบ้างกับการกระทำของเธอ
“ว่ายังไงครับ”
ชายร่างท้วมเอ่ยย้ำถึงคำถามก่อนหน้านี้ ละอองดาวจึงหันมาหาเขา
“เดินตรงไปทางเวทีนะคะ มีเจ้าหน้าที่ของมูลนิธิรออยู่ ฉันเองก็จำเลขที่บัญชีไม่ได้เหมือนกันค่ะ”
เธออธิบายให้ชายร่างท้วมเข้าใจ ที่มาวันนี้ก็เพราะเป็นตัวแทนของจตุรศิลป์ มาเพื่อบริจาคเงินให้มูลนิธิอุ่นใจเหมือนกัน
“โอ...ขอโทษจริงๆ ครับ ผมเสียมารยาทเอง คุณไม่ใช่เจ้าหน้าที่สักหน่อย ถ้าอย่างนั้นผมขอไถ่โทษได้หรือเปล่า เราไปหาอะไรดื่มกันข้างนอกดีไหมครับ” เขาเดินหน้าจีบเต็มพิกัด
“ขอโทษด้วยนะคะ ฉันขอตัวไปหาเพื่อนก่อน รู้สึกไม่ดีเลยที่ต้องปฏิเสธน้ำใจของคุณ ขอโทษจริงๆ ค่ะ”
เธอเอ่ยขออภัยแล้วเร่งฝีเท้าให้ทันสามี แต่น่าแปลก ปกติเขาจะเดินนำเธอเสมอ เดินอยู่ข้างหน้า ไม่มีทางหันมามองเลย แต่วันนี้ วินาทีนี้ เขากลับเดินย้อนกลับมา
วาโยดึงร่างบางมาไว้ในอ้อมแขน จับท้ายทอยหล่อนไว้ บังคับให้แหงนเงยใบหน้า เพื่อรองรับจุมพิตร้อนๆ ท่ามกลางแสงแฟลชกะพริบพราวจากกล้องหลายสิบตัว
ละอองดาวใจเต้นระส่ำ เขาจูบเธอ! จูบต่อหน้านักข่าวและคนที่มาร่วมงานอีกเป็นร้อย ไม่น่าเชื่อ! มือเท้าเธอเย็นเฉียบตอนที่เขาถอนริมฝีปากออกไป และครั้งนี้เขาก็ชนะอีกจนได้
“ขอบคุณทุกท่านที่มาร่วมทำกุศลในงานวันนี้ ผมขอให้งานยังดำเนินต่อไปแม้ว่าจะขาดเจ้าภาพเช่นผม อ้อ...ไม่ต้องอิจฉาผมล่ะ ผมบริจาคตั้งสิบล้านทำบุญเพื่อเด็กด้อยโอกาส เลยได้รับจูบจาก ‘ภรรยา’ ตอบแทน ผมว่ามันคุ้มมากทีเดียว น่าเสียดายที่งานคืนนี้ไม่มีการขายจูบ ไม่งั้นหนุ่มๆ ในงานคงครึกครื้นกว่านี้ เอาละ ผมคงต้องกลับก่อน ขอบคุณทุกท่านมากครับ”
วาโยค้อมศีรษะให้ทุกคน บรรดาเหยี่ยวข่าวต่างกระหน่ำรัวชัตเตอร์บันทึกภาพของทั้งคู่มือเป็นระวิง กระทั่งทั้งสองเดินออกจากงานไป
คอนโดฯ จตุรศิลป์
วาโยเลี้ยวรถเข้ามาจอดใต้ถุนอาคาร เขาลงจากรถอย่างรีบเร่งเพราะบางสิ่งกำลังดุนดันกางเกงเขาจนแทบแตกปริ
“ถ้าเธอยังเดินช้าเป็นเต่า ฉันจะจับเธอแก้ผ้าแล้ว ‘เอา’ มันตรงนี้!”
เขาชี้นิ้วลงตรงพื้นของลานจอดรถ ยังผลให้คนสวยต้องรีบสาวเท้าก้าวตามไปขึ้นลิฟต์อย่างไว และพอลิฟต์ปิดสนิท วาโยก็ทำตามที่เขาขู่ไว้อย่างไม่ขาดตกบกพร่อง ทั้งจับจูบลูบคลำขยำทรวง ไม่แยแสต่อเสียงท้วงติงของละอองดาวแม้แต่น้อย
“คุณโย! ดาวเจ็บ” บอกเขาเพื่อที่เขาจะได้ผ่อนเรี่ยวแรงในการบีบขยำในคราวนี้ แต่...
“ดี! เธอจะได้จำไว้ว่าร่างกายเธอมันเป็นของฉัน! อย่าเอามันไปให้ผู้ชายหน้าไหนมันมอง เข้าใจไหม!”
หญิงสาวพยักหน้า เขาดูช่างน่ากลัว นัยน์ตาแดงก่ำ ใบหน้าบูดบึ้งขึ้งโกรธ เธอไม่ได้เตรียมตัวมาเผชิญหน้ากับพายุนะ เธอเตรียมรับมือแค่ลมทะเลพัดแรงขึ้นเล็กน้อยเท่านั้น
ติ๊ง!
เมื่อสัญญาณจากสวรรค์ดังขึ้น วาโยก็ตวัดแขนช้อนร่างอรชรขึ้นมาอุ้มแล้วเดินสู่ห้องทางขวามือซึ่งกินพื้นที่มากกว่าครึ่งของชั้นบนสุดนี้ ส่วนห้องทางซ้ายที่เล็กกว่าเป็นห้องของน้องชายเขา
นาทีต่อมาประตูห้องนอนก็ถูกเปิดออกอย่างแรงด้วยมือหนาและปิดลงอย่างแรงด้วยบาทาของวาโยเช่นกัน
ชายหนุ่มวางร่างหญิงสาวลงในทันทีที่เข้ามาในห้องชุดสุดหรูเป็นที่เรียบร้อย สองร่างโรมรันพันตูไปตั้งแต่ห้องนั่งเล่นจนถึงหน้าห้องนอน ตอนนี้เสื้อสูทเนื้อดีไม่มีความหมาย วาโยดึงมันออกจากร่างกาย ชุดสีฟ้าครามแสนจะขัดใจก็เช่นกัน มันได้กลายเป็น ‘พรมเช็ดเท้า’ ในเวลาเพียงเสี้ยววินาที
“อย่า!”
ละอองดาวรู้ดีว่าห้ามไปก็เท่านั้น เขาไม่มีวันหยุดหรอกหากได้เริ่มลงมือ
ริมฝีปากของวาโยบดจุมพิตร้อนผ่าวลงกลีบปากละอองดาวครั้งแล้วครั้งเล่า เขาไม่ประวิงเวลาด้วยการโลมเล้าเอาใจ พอทำให้ร่างอรชรเหลือเพียงกายเปลือยเปล่าได้ก็อุ้มหล่อนตรงรี่ไปที่เตียง
เสื้อผ้าอาภรณ์จากร่างหนารวมถึงชุดชั้นในจากร่างบาง ร่วงเกลื่อนอยู่บนพื้น เสียงหอบหายใจดังประสานกันด้วยความต้องการอันแรงกล้าคุกรุ่น
เมื่อมาถึงเตียง วาโยจับสองขางามให้แยกออก ฝ่ามืออุ่นจัดลูบไล้ไปทั่วต้นขาและแนวสะโพกกลมกลึง เขาลากปลายนิ้วมาบดคลึงปุ่มกระสันของหล่อนแรงๆ ทั้งวนปลายนิ้วเป็นวงกลมจนละอองดาวครางกระเส่าด้วยความเสียวซ่าน หยาดน้ำทิพย์ค่อยๆ ซึมเอ่อออกมา ช่วยบอกเป็นนัยว่าภรรยาคนดีพร้อมสำหรับเขาแล้ว
หญิงสาวผวาเฮือกเมื่อสามีสอดใส่กายแกร่งเข้ามาพร้อมๆ กับโถมกายลงทาบทับ
“อ๊า! คุณโย ดาวเจ็บนะ!”
เธอร้องบอกเขา ให้รู้ว่าการกระทำเมื่อครู่เขาไม่ควรจะทำมันอีก แต่เขาส่ายหน้ายิ้มเยาะ ขณะที่ส่วนล่างก็ยังขับเคลื่อนเรือนกายเข้าออกเป็นจังหวะถี่ๆ เขาดูดชิมเม็ดยอดของทรวงอกอวบอิ่มด้านซ้าย ส่วนด้านขวาใช้ปลายนิ้วบีบบี้หนักๆ อย่างมันเขี้ยว