EP2/6เจ้าของสายลม
1218 Words
หญิงสาวหน้างอทันใด เจ้านายกลายๆ คนนี้ไม่เคยมองเห็นความงามของเธอหรอก
“ไม่สวยแล้วจูบทำไมยะ!”
คราวนี้กุมภัณฑ์ปั้นหน้าไม่ถูก เขาไม่น่าเผลอตัวไปกับแรงดึงดูดของแม่กวางน้อยเลย ให้ตายสิ!
“ก็...ขอโทษแล้วไง สงสัยฉันจะเมาขี้ตาละมั้ง”
สิมันตราตาเบิกโตเพราะคาดไม่ถึง เขากำลังประณามร่างกายเธออย่างร้ายกาจด้วยคำแก้ต่างแก้ตัวที่ทุเรศสิ้นดี นายยักษ์ชั่ว! พูดออกมาได้ไง ฮึ่ม!’
“อะไร!? อย่าบอกนะว่าแอบให้พรฉันอยู่ ฉันรู้ทันหรอกน่า”
นายยักษ์พูดจี้ใจดำ ทำเอาสมันน้อยค้อนขวับคอแทบเคล็ด เพราะไม่อาจทำได้แม้แต่ให้พรพ่อยักษ์ในใจ
“เชอะ! อย่าให้ฉันสูงกว่านี้ อึ๋มกว่านี้ แล้วก็รวยกว่านี้ก็แล้วกัน เพราะคนแรกที่ฉันจะเชิดใส่ก็คือคุณ!”
สิมันตรายืนขึ้นแล้วยื่นหน้าไปสบตากับชายหนุ่มใกล้ๆ ยังผลให้กุมภัณฑ์แลเห็นดวงตาวับวาวราวแก้วเจียระไนในระยะห่างเพียงปากกาหนึ่งด้ามเท่านั้น
“เธอ...ดูใกล้ๆ แล้วก็...สวยเหมือนกันนะเนี่ย”
ชายหนุ่มเอ่ยขึ้นอย่างลืมตัว ทำเอาสิมันตราหน้าเหวอรีบดึงกายกลับไปยืนที่เดิม แต่ชายหนุ่มก็ไวพอที่จะตวัดเอาร่างอรชรเข้าสู่วงแขนอย่างง่ายดาย ก่อนจะฉกจุมพิตลงบนเรียวปากหล่อนอีกหน ยอมรับเลยว่าร่างกายทุกส่วนร้อนรุ่มขึ้นมาเมื่อได้ใกล้ชิดกับแม่สมันร่างงาม
“ปล่อย! คุณยักษ์ ปล่อยฉันนะ!”
สิมันตราร้องลั่นเมื่อเขาปล่อยริมฝีปากเธอให้เป็นอิสระ แต่มันเป็นช่วงเวลาสั้นๆ เพราะหลังจากนั้นเพียงเสี้ยวนาที เขาก็บดจุมพิตลงมาอีกครั้ง
ชายหนุ่มจูบเอา...จูบเอา จูบจนร่างหญิงสาวอ่อนระทวย
“อย่า! พอ...พอแล้ว คุณยักษ์ คุณ...กำลังทำกับฉัน เหมือนเจ้านายหื่นกามพวกนั้น...”
สิมันตราน้ำตาคลอ กุมภัณฑ์ผละริมฝีปากที่ลากไล้ถึงซอกคอออกมาจ้องหน้าหล่อน กรามแกร่งบดเบียดกันดังกรอดๆ เมื่อได้ยินสิ่งที่หล่อนเอื้อนเอ่ย เขาเคยคิดว่าเจ้านายหื่นกามเหล่านั้นทำได้มากสุดก็แค่จับมือถือแขน แต่นี่หล่อนเพิ่งบอกว่าพวกมันทำอย่างที่เขากำลังทำอยู่นี้ มันน่าโมโหนัก แล้วทำถึงขั้นไหนกันแล้วล่ะ
“พูดมาเดี๋ยวนี้นะกวาง พวกเจ้านายเก่าเธอมันทำกับเธออย่างที่ฉันทำอยู่นี่เหรอ มันทำถึงขั้นไหน บอกฉันมาเดี๋ยวนี้!”
น้ำเสียงชายหนุ่มเกรี้ยวกราดอย่างไม่อาจอดกลั้น สองตาเขาเริ่มแดงก่ำด้วยโทสะที่ถาโถม
หญิงสาวอยากปลอบประโลมให้เขาคลายกังวล แต่เธอจะปลอบเขาทำไม ปลอบเขาในฐานะอะไรดี
“ปะ...เปล่า แค่...ได้จูบแรกฉันไปเท่านั้นเอง” ตอบเสียงสั่นพลางยกมือปาดน้ำตา
“กวาง!” เขาคำรามก้อง แม่กวางน้อยช่างเอ่ยวาจาเร่งเร้าโทสะได้ดีแท้ หล่อนไม่รู้หรืออย่างไรว่าเขากำลังโกรธหล่อนด้วยเรื่องใดอยู่
“แล้วคุณยักษ์มาโกรธฉันทำไมเนี่ย พี่น้องก็ไม่ใช่ คนรักก็ไม่มีวันเป็น แล้วที่มาทำเป็นโกรธนี่หาเหตุผลได้หรือยัง”
เธอจ้องหน้าเขานิ่งๆ อย่างต้องการคำตอบ ตอนที่บิดามารดาเสียไปจนเธอต้องมาอยู่ที่นี่ตามที่ป้าเจรียงสั่ง มารับใช้คนบ้านนี้อยู่หลายปี และแน่นอนว่าหลายต่อหลายครั้งที่มันเกิดเหตุการณ์ทำนองนี้ ดีที่เธอขอป้าเจรียงออกไปอยู่หอพักข้างนอก ไม่เช่นนั้นป่านนี้คงได้กลายเป็นนางบำเรอของลูกชายเจ้าของบ้านไปแล้ว แต่กระนั้น ทุกครั้งที่มาเยี่ยมป้าเจรียงแล้วเจอกับเขา โอกาสก็มักเข้าข้างให้เขารังแกเธออยู่เรื่อย
กุมภัณฑ์ไม่อาจตอบคำถามที่สมันน้อยหน้างามเอื้อนเอ่ย หล่อนยังนิ่งเฉยแม้ว่าเขาไม่แยแสต่อคำถาม หล่อนคงรู้กระมังว่าเขาตอบมันไม่ได้
“พรุ่งนี้แต่งตัวดีๆ แล้วเข้าไปหาฉันที่บริษัท ฉันจะหางานให้เธอทำเอง ไม่ต้องออกไปตะลอนๆ หางานจนเจอเจ้านายบ้ากามพวกนั้นอีก เข้าใจหรือเปล่า” เขาสั่งเสียงอ่อนลง
“แน่ใจเหรอว่าจะไม่เจอ”
เธอย้อนถามในเรื่องที่มันเป็นไปไม่ได้ อย่างไรเสียเจ้านายที่ชื่อยักษ์คงไม่ปล่อยให้เธอทำงานอย่างปกติสุขแน่ๆ
“ก็แล้วแต่เธอเถอะ คิดดูเองแล้วกันว่าจะยอมให้เจ้านายอย่างฉันลวนลาม หรือว่าจะยอมให้เจ้านายหื่นกามพวกนั้น เธอรู้ดีว่าหัวใจเธอมันตอบว่ายังไง” เขาเอ่ยอย่างเป็นต่อ
“คุณยักษ์! พูดอย่างกับว่าฉันแอบหลงใหลได้ปลื้มคุณนะ ไม่หลงตัวเองมากไปหน่อยเหรอ!”
“ไม่เลย หรือว่ามันไม่จริง” เขายอกย้อน ค่อนข้างแน่ใจว่ากวางน้อยคงมีใจให้เขาบ้าง ไม่อย่างนั้นเรื่องที่เขาลวนลามหล่อนบ่อยๆ คงถึงหูป้าเจรียงกับมารดาเขานานแล้ว
“...ฉัน ฉันไม่พูดเรื่องนี้กับคุณแล้ว”
หญิงสาวนั่งลงบนเก้าอี้ตัวเดิม ความเงียบงันเข้าคลี่คลุมบรรยากาศ มีเพียงเสียงลมหายใจของคนทั้งสองที่ดังเข้าออกสอดประสานกัน
“คุณจะให้ฉันทำงานอะไร ฉันไม่ชอบพูดมาก คงเป็นเลขาไม่ได้หรอก”
เธอรีบออกตัว ตลอดเวลาที่ผ่านมา เธอต้องคอยย้ำกับเจ้านายเสมอว่าเรียนจบบัญชี แต่เจ้านายหื่นกามพวกนั้น กลับคะยั้นคะยอให้เธอไปเป็นเลขาส่วนตัวอยู่เรื่อย หวังว่ากุมภัณฑ์คงไม่ทำเช่นนั้น
“เธอจบบัญชีนี่ ฉันว่าก็โอเคนะ แล้วทำอาหารเป็นหรือเปล่า”
คราวนี้สิมันตราจ้องหน้าว่าที่เจ้านายเขม็ง
“มันเกี่ยวอะไรเนี่ย”
“เกี่ยวสิกวาง เพราะฉันต้องการจ้างเธอมาเป็นแม่บ้านส่วนตัว นักบัญชีส่วนตัว อ้อ...เลขาส่วนตัวด้วย เอาง่ายๆ ว่าข้อหนึ่ง เธอต้องรายงานเสมอว่าเงินที่ฉันจ่ายให้สาวๆ ของฉัน มันมีอะไรที่พวกหล่อนใช้จ่ายเกินงบหรือเปล่า ถ้ามี ฉันจะได้ตัดหล่อนคนนั้นออกจากวงโคจรก่อนที่ฉันจะหมดตัว ข้อสอง เธอต้องคอยปรามฉันเวลาที่ฉันดื่มเหล้าในวันที่พรุ่งนี้จะมีประชุมสำคัญ ซึ่งข้อนี้สำคัญมาก ข้อสาม วันไหนที่ฉันนอนที่คอนโดฯ เธอต้องซักเสื้อผ้า ทำกับข้าว และปลุกฉันให้ลุกไปทำงานด้วย โอเคหรือเปล่า”
“ไม่มีทาง ฉันไม่ได้โง่นะ ทำงานอย่างกับทาส ตัวติดกันแทบยี่สิบสี่ชั่วโมง มันจะได้สักกี่หมื่นกันยะ”
“แสนหนึ่ง! ฉันให้เธอเดือนละแสน ตกลงไหม”
“โธ่! กะอีแค่เดือนละแสนเอง... แสนหนึ่ง! กรี๊ดดด!”
สิมันตราปิดปากร้องกรี๊ดๆๆ อาการงกเงินกำเริบจนไม่ทันระวังตัว เผลอพยักหน้ารับปากเจ้านายใจบุญแต่หื่นกามจนได้
กุมภัณฑ์ยิ้มมุมปากอย่างมีเลศนัย ในที่สุดเขาก็ฉุดนางกวางไปไว้ในเมืองยักษ์ได้โดยละม่อม อย่าหวังว่าพรานมือฉมังหน้าไหนจะไล่ต้อนหล่อนไปจากเขาได้ ไม่มีวันเสียหรอก
- Writer
